Toprağın kokusunu ciğerlerime çektim. Ait olduğum yerden çok uzaktaydım, bu ev bana ait değildi. Yerine oturmayan bazı şeyler vardı.
Ben Suçlu değilim, onlar Suçlu.
Bu hayatı yaşamam benim Suçum değil.
Bu hayata katlanmamda benim Suçum değil.
Suç...
Bölüme başlamadan, küçük yıldızımızı parlatmaya ne dersiniz?
Kırmızı kalplerinizi bu satıra doldurabilirsiniz.
Keyifli okumalar
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
24.BÖLÜM | HİSLER
Kalan 3 kişiyi de vurduktan sonra nihayet, yarışma bitmişti. Ödül vermek gibi bir şey yoktu. Akşama kadar çadırda bekledim. Telefonuma baktım, yattım, bir ara Derin geldi onunla konuştuk. Akşam yemeğini yeyip, kendi çadırıma çekildim. Uyku tulumumun içine girdim. Saçlarımı dışarıda bıraktım.
"Şşş, kırmızı." Bu Savaş'ın sesiydi. Uyku tulumumdan zorluk ile çıktım. Çadırın fermuarını aşağıya indirdim. Savaş'ın elinde yine pansuman malzemesi vardı.
"Dizlerine pansuman yapmak gerek." Çadırda birazcık geri çekildim. Savaş, tek kaşını kaldırdı.
"Oraya mı geleyim?" Başımı evet anlamında salladım. Savaş, büyük cüssesini zorluk ile çadıra sığdırdı. Savaş, yüzüme baktı. Bende "Ne var?" der gibi baktım.
"Aç." Neremi açayım? Dizimi gösterdi, yanaklarım kıpkırmızı oldu. Ben başka bir şey anlamıştım. Eşofmanı sıyırdım. Pansuman malzemeleri olan çantanın fermuarını açtı.
"O herif geldi mi?" Tek kaşımı kaldırdım.
"Kim?" Yara bandını hafifçe çıkardı.
"Semih." Dedi, başımı hayır anlamında salladım.
"Gelmedi." Dedim, Savaş dizlerime ilk kanadığında yaptığı gibi pansuman yaptı. Benimle bu kadar ilgilenmesi pek alışkın olduğum bir şey değil. Pansumanı bitirdiğinde, eşofmanımı aşağıya indirdim.
"Ben kendim yapabilirim." Dedim, Savaş fermuarı sertçe çekti.
"Ben yaparım." Dedi, sonrasında çadırdan çıktı.
"Benden başka kimseye açma." Tek kaşımı kaldırdım.
"Neden?" Gözlerini kaçırdı.
"Gece ayılar ve köpekler iniyor. Çıkma sen." Dedi, sonrasında gitti.
Yalan söylüyordur değil mi? Ayının kurdun ne işi olacak?
Fermuarını sıkıca kapattım. Sonrasında yavaşça uyku tulumunun içerisine girdim, gözlerimi kapattım. İlk 2 dakika gayet iyiydi, belim ağrıdığı için sol tarafıma döndüm. Huysuzca hamurdandım. Uyku tutmuyordu. Bu seferde sağ tarafıma döndüm. Esnemeye başlarken, bir ses duydum.
Köpek havlama sesi!
Yattığım yerden hızlıca doğruldum. Köpekleri severim ama uzaktan. Çadırın fermuarını azıcık açtım. Etrafta kimseler yoktu. Ama havlama sesleri geliyordu. İmkanı yok ben burada duramam. Alt dudağımı sıkıntı ile dişledim. Ne yapacağım?
