Toprağın kokusunu ciğerlerime çektim. Ait olduğum yerden çok uzaktaydım, bu ev bana ait değildi. Yerine oturmayan bazı şeyler vardı.
Ben Suçlu değilim, onlar Suçlu.
Bu hayatı yaşamam benim Suçum değil.
Bu hayata katlanmamda benim Suçum değil.
Suç...
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatmayı unutmayalım.
Başlama saatinizi bu satıra bırakabilirsiniz.
Keyifli okumalar.
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
4.BÖLÜM | ALIŞ-VERİŞ
Birisinin omzumu dürtmesi ile rüyamdan uyandım.
"Sonunda!" Bedenimde müthiş bir ağrı vardı, belim sanırım tutulmuş. Savaş'ın söylenmeye başlamıştı, yaslandığım yerden doğruldum.
"İn hadi, geldik." Gelirken yanımda telefonum vardı, fakat şu anda yok.
"Telefonum yok." Savaş'ın suratına baktım. O ise gayet rahat bir ifade ile cevap verdi.
"Bende," Tek kaşımı kaldırdı, elimi uzattım. Açıp kapadım, ver der gibi.
"Ver o zaman, senin değil benim." Yakasını düzeltirken, bana da cevabı vermeyi ihmal etmedi.
"Bir süre bende." Sinir kat sayım daha da arttı. İşaret parmağımı tehdit eder gibi salladım. Buna, bu cesaret nereden geliyor?
"Sen çok olmaya başladın, ver telefonumu yoksa benim gideceğim tek yer karakol olur." Umursamaz bir bakış attı.
"Selamımı da söylemeyi unutma." Söylediği şey ile donup kaldım, böyle bir cevap beklemiyordum. Etrafıma baktım, biz neredeydik? Hiç tanımadığım bir şehir. Savaş'a döndüm.
"Neredeyiz biz?" Arkaya uzandı, kot ceketini alıp üzerine geçirdi.
"Antalya'dayız." Yutkundum, bizim Antalya da ne işimiz var?
"Hadi ne duruyorsun? İnsene." Kendi olduğu tarafın kapısını açıp, dışarıya çıktı. Onun ardından bende çıktım, güneş direk bana ışınlarını doğrultmuştu. Savaş yanıma kadar geldi, beklemediğim bir anda elimi tuttu.
Evet, Savaş benim elimi tuttu!
Şaşkınlıkla Savaş'a baktım. Fakat bu şaşkınlığımı hemen üzerimden atıp, konuşmaya başladım.
"Çek şu elini." Dedim, fakat pekte umursamış gözükmüyordu. Valeye arabanın anahtarını verdi, bende durdum. Durduğum için olsa gerek, suratıma baktı.
"Bana açıklama yapacaksın. Yapmazsan tek bir adım daha atmam." Derin bir nefes aldı. Elimi bıraktı, yüzüme eğildiği an inceledim. Çok çirkin bir yüz hattı var. Fiziğide çirkin.
"Çarpılırsın, mazallah!"
İç sesimi görmezden geldim.
"Susmayı denedin mi? Sus ve bekle." O bana yakınken kalbimin atış hızını ben bile duyuyorum, o duymuyordur umarım. Geri çekilip, tekrardan elimi tuttu.
