Toprağın kokusunu ciğerlerime çektim. Ait olduğum yerden çok uzaktaydım, bu ev bana ait değildi. Yerine oturmayan bazı şeyler vardı.
Ben Suçlu değilim, onlar Suçlu.
Bu hayatı yaşamam benim Suçum değil.
Bu hayata katlanmamda benim Suçum değil.
Suç...
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı patlatarak başlarsak çok mutlu olurum.
Kırmızı kalplerinizi bu satıra doldurabilirsiniz.
Keyifli okumalar.
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
23.BÖLÜM | YARIŞMA
Belimdeki ağrı ile gözlerimi açtım. Uyku tulumu bile fayda etmemişti. Yanındaki fermuarını açıp, bedenimi dışarıya attım. Telefonumu alıp, ekranını açtım. Saat daha 9'du esnedim. Telefonumu geri aynı yerine koyup, uyku tulumunu topladım. Zor olsa da kıyafetlerimi değiştirdim. Siyah eşofman yine aynı renk bir sweet giydim.
Bugün hiç renkli kıyafet giyecek havamda değilim. Telefonumu cebime koyup, kendimi dışarıya attım. Sabahın ili saatleri olduğu için kuşlar ötüşüyordu. Derin'in olduğu çadırın önüne geldim.
"Derin." Ses gelmedi. Biraz daha eğildim. "Derin, uyandın mı?"
Yine ses gelmeyince, uyuyordur diye düşünerek yürümeye başladım. Daha bir kaç adım atamadan bir ses duydum.
"Erkencisin." Savaşın sesiydi. Arkama döndüm.
"Görüyorum ki sende." Şapkalı kapşonlusunu başından ayırdı. Soluklanmaya başladı.
"Köpek mi kovaladı?" Kaşlarını çattı.
"Beni mi kovalayacak? Ben onu kovalarım." Gülmemek için alt dudağımı ısırdım arkasına bakarak ağzım beş karış açık kaldı.
"Savaş, bir şey diyeceğim." Başını ne var der gibi iki yana salladı.
"Arkanda köpek var ama sakın bağırma ve kaçma. Yoksa peşinden gelir." Savaş, arkasına korku ile döndü. Bende kahkaha atmaya başladım.
"Beni mi kovalayacak? Ben onu kovalarım. Ne oldu, kovalamadın." Karnımı tutarak kahkaha atmaya devam ettim. Savaş, benim olduğum tarafa döndü. Yavaşça üzerime yürüdü.
"Sen az önce olmayan bir köpek için, boşu boşuna vaktimi mi çaldın?" O üzerime geldikçe bende geriye gittim. Başımı korkusuzca evet anlamında salladım.
"Yapmış olabilirim." Dedim, Savaş başını iki yana yatırdı.
"Nisa." Geri geri gitmek ne kadarda zor hele ki bu taşlı bir yerde.
"Ne?"
"Eğer 3 saniye içinde gözümün önünden kaybolmazsan, beraber çok güzel bir yerde kaybolacağız." Sesli bir şekilde yutkundum.
"3...2..." 1 diyeceği sırada hızlıca koşmaya başladım. Bu deli ne yapar hiç bilmem.
Yemek alanına geldiğimde koşmayı bıraktım. Deli danalar gibi koşupta, insanların dikkatini üzerime çekmek istemem.
