Toprağın kokusunu ciğerlerime çektim. Ait olduğum yerden çok uzaktaydım, bu ev bana ait değildi. Yerine oturmayan bazı şeyler vardı.
Ben Suçlu değilim, onlar Suçlu.
Bu hayatı yaşamam benim Suçum değil.
Bu hayata katlanmamda benim Suçum değil.
Suç...
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatmayı unutmayalım.
Kırmızı kalplerinizi bu satıra doldurabilirsiniz.
Keyifli okumalar.
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
42.BÖLÜM | YENİ ŞEHİR
Artık kimliğimde, Aksoy yerine Sarsılmaz yazıyor. Yeni bir hayat, yeni bir şehir. Ben, Savaş ve bebeğimiz.
Nikah dairesinden geldiğimizde Savaş beni zorla oturttu, kalkmamam için kesin emir verdi. O ise valizleri hazırladı. Bu evden alacağımız hiçbir şey yok. Sadece kıyafetleri alacağız. Yarın ise arabamız ile yola çıkacağız.
Kim bilebilirdi ki buralara geleceğimizi?
Savaş ve benim bu halde olacağımı?
Savaş işini halletmiş olacak ki, yanıma geldi. Örtüyü kaldırıp yatağın içerisine girdi. Karnıma eğilip konuşmaya başladı.
"İyi uykular, aslan parçası." Dedi ve tekrardan bana doğru yaklaştı. Dudaklarını dudaklarıma bastırdı ve nefes aldı.
"Çocuğumun annesini de iyi uykular." Dedi, bende gülümsedim.
"Babaya da iyi uykular." Dedim, Savaş omzuma elini koydu. Bende göğsüne başımı koyarak, huzurluca uyumaya hazırlandım. Savaş başını başımın üzerine koydu. Dudaklarını saçlarımda hissettiğimde gözlerimi kapattım. Savaş ise öptü, derin bir nefes aldı.
Yeni bir şehre gitmek için heyecanlıyım.
***
"Islak mendil, peçete, yedek kıyafet, ikinci yedek kıyafet, valizler, kitaplar, yangın tüpü," Savaş'ın konuşması ile gözlerimi açtım. Tam karşımda valizlere bakıyordu.
"Günaydın." Dedim ve gözlerimi ovaladım. Savaş arkasına dönmeden cevap verdi.
