Toprağın kokusunu ciğerlerime çektim. Ait olduğum yerden çok uzaktaydım, bu ev bana ait değildi. Yerine oturmayan bazı şeyler vardı.
Ben Suçlu değilim, onlar Suçlu.
Bu hayatı yaşamam benim Suçum değil.
Bu hayata katlanmamda benim Suçum değil.
Suç...
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatmayı unutmayalım.
Başlama saatlerinizi bu satıra alalım.
Keyifli okumalar.
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
46.BÖLÜM | YILBAŞI
"Nefes alın, nefes verin hanımlar." Sarı saçları omuzundan dökülüyordu, gözlerinin rengi aynı bir denizi andırıyordu.
"Çok güzel. Şimdi birazcık mola." Dedi ve gülümseyerek gitti. Yanımda duran suyu alıp kana kana içtim. Savaş ile erkenden buraya gelerek spor yapmıştık. Savaş ne kadar buna itiraz etsede ben kabul ettirdim.
"Sikeyim bu topu!" Bakışlarımı Savaş'a çevirdim. Büyük pilates topuyla uğraşıyordu. Rengi pembe diye zorluk çıkarttırıp, en koyu rengini getirtti.
Benim kocamda böyle bir manyak.
"Yapma öyle şeyler." Dedim, Savaş bakışlarını bana çevirdi. Elinde kocaman top ile sinirli bir şekilde bakıyordu.
"Nisa zaten sinirliyim." Dedi ve topu yere koyup tekme attı. Top ilerideki çiftin kocasına denk geldi. Adam arkasını döndüğünde ben gülmemek için zor duruyordum. Savaş eliyle pardon işareti yaptı. Adam iyi ki fazla umursamadan geri önüne döndü. Savaş alnında ki terini silerek yanıma geldi.
"Ne işimiz varda geldik biz buraya? Çokta gerekli bir yer değilmiş." Söylenmeye devam ederken, ben sadece suyumu içmeye devam ediyordum. Su şişesini yerine koydum ve esneme hareketlerini yaptım.
"Kocişkomun ellerinden." Sesin geldiği yöne baktım. Kadın selfie çekiyordu, kocasıyla. Savaş'ta o tarafa bakıyordu.
"Kocişkom beni spor salonuna getirdi." Dedi, ve bir kez daha çekti. Adamcağıza acıdım, çünkü hiç istekli gözükmüyordu.
"Bebişimize sağlıklı günler diliyoruz." Dedi, sadece tebessüm ettim. Olabilir böyle şeyler. Belki ilk annelik heyecanıdır.
Savaş'a baktığımda o çifte değişik bir bakış atmıştı. Sadece 10 dakika bekledik, sonrasında ise hoca gelmişti. Yanında ise adamlar vardı.
"Evet hanımlar ve beyler. Bir sonraki aşamamız, çocuğunuza kıyafet dikeceksiniz. Bu onun ilk kıyafeti olacak. Beyler eşlerinize bu aşamada yardım etmeniz en büyük destek olacaktır." Dedi, herkes yanına bazı aparatlar koydular.
İğne, iplik, kumaş, bazı desenler, süslemeler ve yazılar.
Hoca ilk başta örnek olarak gösterdi. Daha sonrasında da bizden yapmamızı istedi. İğne ve ipliği aldım.
"Ben dururken mi?" Dedi, Savaş. İğne ve ipliği elimden aldı kendi deliğe sokmaya çalıştı. Diğer çiftlere baktım. Onlarda deliğe sokmakla uğraşıyorlardı. Bakışlarımı tekrardan Savaş'a çevirdiğimde ipliği iğneye değilde, iğneyi ipliğe sokuyordu. Şaşkınca bakakaldım.
