Toprağın kokusunu ciğerlerime çektim. Ait olduğum yerden çok uzaktaydım, bu ev bana ait değildi. Yerine oturmayan bazı şeyler vardı.
Ben Suçlu değilim, onlar Suçlu.
Bu hayatı yaşamam benim Suçum değil.
Bu hayata katlanmamda benim Suçum değil.
Suç...
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatmayı unutmayalım.
Kırmızı kalplerinizi bu satıra bırakabilirsiniz.
Keyifli okumalar. <3
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
50.BÖLÜM | NEFESİM
Gözlerimi ne kadar açmakta zorlasam da vücudum da müthiş bir ağrı vardı. Boğazım kurumuş ve çok değişik bir tat vardı. Gözlerim kapalı bir şekilde durdum. Sanırım bir yataktaydım, yerim çok rahat bir tüy kadar hafif hissediyorum.
"İyi iyi merak etme, doktor hamileliğin verdiği reaksiyonlar dedi." Savaş'ın sesini duyduğum da kime açıklama yaptığını anlamaya çalıştım bu yüzden de gözlerimi açtım.
Savaş tam dibimdeydi, telefon ile konuşuyordu. Elimi sımsıkı tutuyor, bana güç vermeye çalışıyordu.
"Kapatıyorum." Dedi, ve hemen telefonu kapattı. Telefonu rastgele bir yere bırakıp elimi tuttu.
"Nefesim," Dedi, ilk başta. Elimi öptü, içine çekti.
"İyisin değil mi?" Dedi, yutkundum. Boğazımda ki kuruluktan dolayı bunu yapınca acımıştı.
"İyiyim." Dedim, Savaş elimi bir kez daha öptü.
"İyisiniz." Dedi, gözleri kısa süreliğine karnıma kaymıştı ama bu bakmak kısa sürdü.
"Doktor hamileliğin verdiği reaksiyonlar dedi." Deyince başımı onaylar anlamda salladım.
Savaş'ın doğum günü kutlamak için onca hazırlık yapmıştım ama hepsi yarım yamalak kalmıştı.
"Yeni yaşın mutluluk getirsin." Dedim, Savaş ellerimi sım sıkı tuttu.
"Sen ve," Dedi, diğer elini karnıma koyarak devam etti. "...kızımız olduğu sürece mutluluktan başka hiçbir şey bana uğramaz." Dedi, gülümsedim.
Savaş, oturduğu yerden doğruldu ve alnıma ufak bir öpücük bıraktı. Daha sonrasında dudaklarımda ki yerini alarak öptü.
Nefes alarak öptü.
İçine çeke çeke.
Bir hastane odasındaydık ve kolumda serum vardı. Kendime geldiğim için bir kaç tane daha tetkik yaptıktan sonra bizi göndermişlerdi. Tabii ki Savaş yol boyunca bir sürü nasihat verdi.
Eve geldiğimiz de ise üzerimde ki hastane kokusu bulaşmış kıyafetleri çıkarıp ılık bir duş aldım. Temiz kıyafetlerimi giyip yatağıma geçtim.
"Güzelim." Savaş'ın sesini duyduğum da kapıya doğru baktım ve cevap verdim.
"Yatak odasındayım!" Sesim yüksek çıkmıştı. Savaş bir anda odaya girdi, kaşları çatık bir ifade ile.
