Toprağın kokusunu ciğerlerime çektim. Ait olduğum yerden çok uzaktaydım, bu ev bana ait değildi. Yerine oturmayan bazı şeyler vardı.
Ben Suçlu değilim, onlar Suçlu.
Bu hayatı yaşamam benim Suçum değil.
Bu hayata katlanmamda benim Suçum değil.
Suç...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
8.BÖLÜM | DAĞ BAŞI
Gözlerimi yavaş bir şekilde açtım, ilk gördüğüm yüz Akın'dı. Belimden sıkıca tutuyordu.
"İyi misin?" Meraklı bir o kadarda telaşlı gözüküyordu. Başımı onaylar bir şekilde salladım. Top zaten bana gelmemişti o yüzden rahat bir nefes aldım.
"İyiyim, teşekkür ederim." O esnada Savaş yanımıza gelip daha doğrusu aramıza girerek, beni baştan sona süzdü. Galiba bir yerime, bir şey olmuş mu diye bakıyordu.
"İyi misin?" Başımı evet anlamında salladım. Akın'a sinirli bir bakış atıp tekrardan bana döndü.
"İyiyim." Etrafıma baktım. Gözlerim Alevi görünce hızlı adımlarla yanına gittim. Bilerek yaptığına adımın nasıl Nisa olduğuna eminsem, buna da eminim.
"Sen ne yaptığını sanıyorsun!" Alev sırıttı sonrasında alaylı bir tavır ile cevap verdi.
"Ne yaptığımı sanıyormuşum?" Gözlerimi kapattım, derin bir nefes aldım. Savaş yanıma gelip, kolumdan tuttu.
"Gidelim, Nisa." Biraz durdum. Aleve sinirli bakışlarımı gönderdim. Sonrasında başımı tamam anlamında salladım.
"Alev'in yakında söner, dikkat et." Dedim, sonrasında tepeden tırnağa süzdüm.
Savaş kolumdan tuttu. Arkamı döndüm, yürümeye başladım. O sarının o saçlarını yolmak geliyor içimden. Bilerek bana topu attı. Savaşın telefonu çalmaya başladı. Cebinden çıkarıp, yana kaydırdı.
"Efendim?" Yüzüne şaşkınlıkla baktım, efendim dedi. Benim baktığımı anlayınca yüzüme baktı. Gözlerimi başka tarafa çevirdim. Kibar konuşabiliyormuş, Savaş bey.
"Baba, orası şehrin resmen öbür tarafı. Nasıl gideyim?" Şimdi anlaşıldı. Babası ile konuştuğu için bu kadar kibardı, derin bir nefes aldığını duydum.
"Tamam baba." Telefonu kapattı. Durdu, onunla eş zamanlı olarak bende durdum.
"Bir şey mi oldu?" Telefonunu cebine koyarken, bana cevap verdi.
"Bugün, iş için bir yere gitmemiz lazım. Akşam üzeri gibi gideriz." Benden bir cevap bekliyordu. Başımı onaylar bir şekilde salladım.
