Toprağın kokusunu ciğerlerime çektim. Ait olduğum yerden çok uzaktaydım, bu ev bana ait değildi. Yerine oturmayan bazı şeyler vardı.
Ben Suçlu değilim, onlar Suçlu.
Bu hayatı yaşamam benim Suçum değil.
Bu hayata katlanmamda benim Suçum değil.
Suç...
Ve son olarak en sevdiğiniz şarkıyı yazar mısınız?
Keyifli okumalar.
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7.BÖLÜM | KISKANÇLIK
"Özür dilerim..."
Güneşin rahatsız edici ışınları ile gözlerimi dış dünyaya açtım. İlk karşılaştığım şey bembeyaz bir tavandı. Başım müthiş bir şekilde ağrıyordu. Yataktan doğruldum, yanıma baktım. Savaş üzeri çıplak, yüz üstü yatıyordu. Üzerimde ki elbise kırışmıştı. Yataktan yavaşça kalktım. Dün en son otele geldiğimizi hatırlıyorum, sonrası sanki hafızamdan silinmiş gibiydi. Elbise rahatsız etmeye başladı. Dün aldığımız kıyafet poşetlerinin önüne gittim. Daha yerleştirmemiştim. İçinden gereken şeyleri alıp, banyoya sessizce girdim. Kirli sepetine kırışmış elbisemi attım. Aynada aksime baktım. Yüzüm, saçlarım mahvolmuştu. Duş alsam iyi olacağını düşünerek, duşa kabine girdim. Suyu açtım. Saçlarım iyice ıslandığında şampuandan elime biraz sıktım. Şampuanı geri yerine koyduktan sonra saçlarımı ovuşturdum. Saçlarım iyice köpürdükten sonra duruladım...
Yüzümü güzelce yıkadıktan sonra duşa kabinden çıktım. Kapının arkasında ki bornozu bedenime sardım. Aynanın karşısına geçtim. Kendimi tazelenmiş gibi hissediyorum. Bornozu kirli sepetine attıktan sonra, iç çamaşırlarımı giydim. Siyah jean kot şortu giyip, düğmelerini ilikledim. Beyaz düz tişörtü'de giydikten sonra bir kısmını şortun içine sıkıştırdım. Aldığım yepyeni beyaz spor ayakkabılarımı da giydikten sonra sıra saçlarıma gelmişti. Dolapları tek tek açtım. Muhakkak koymaları gerekiyor. Beyaz üstte ki dolabı açtığımda yüzüm de zafer kazanmışcasına bir gülümse oluştu. Tarağı elime aldım. Yavaşça saçlarımı taradım. Saçlarımda ki düğümler çözüldüğünde saç kurutma makinesini elime aldım. Prize bulmak için etrafa baktım. Aşağıda dolabın yanında bir tane vardı. Göz devirdim. İnsanlar orada nasıl saç kurutacaklar! Saç kurutma makinesi alıp odaya geri döndüm. Savaş yine aynı pozisyon da yatıyordu. Prize fişini takıp düğmeyi açtım. Ben saçlarımı kurutmaya devam ederken, arkamdan bağırma -pardon kükreme sesi- geldi.
"LAN!" Savaşa döndüm. Saçı başı dağılmış, hızlıca kalkmış olacak ki örtü ayaklarına dolanmıştı. Kurutma makinesinin kapatma tuşuna bastım.
"Niye bağırıyorsun?" Elleri ile yüzünü ovuşturdu.
"Sabah sabah insan böyle mi uyandırılır?" Gözüm saate kaydı.
"Saat öğlen bir ama sen bilirsin." Saç kurutma makinesini açtım. Son kez bana bakıp örtüyü ayağıyla bir kenara itti. Bu yaptığına göz devirdim. Banyoya gitti. Bende saçlarımı kurutmaya devam ettim. Biraz zamangeçtikten sonra aynaya baktım. Turuncu saçlarım kurumuş, çok canlı gözüküyordu. Etajerin üzerine kurutma makinesini koyduktan sonra telefonumu alıp, balkona çıktım. Hava güneşli, sahilde herkes oturuyor, yüzüyorlardı. Güneş gözümü açmama izin vermedi. Bende güneşe arkama dönüp telefonumun ekranını açtım. Babaannem'i aradım. Telefon ikinci çalışta açıldı.
