Toprağın kokusunu ciğerlerime çektim. Ait olduğum yerden çok uzaktaydım, bu ev bana ait değildi. Yerine oturmayan bazı şeyler vardı.
Ben Suçlu değilim, onlar Suçlu.
Bu hayatı yaşamam benim Suçum değil.
Bu hayata katlanmamda benim Suçum değil.
Suç...
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatmayı unutmayalım.
Başlama saatlerinizi bu satıra alalım.
Lütfen bölüme başlarken ön yargılarınızı bir köşeye bırakın, öyle başlayın. <3
Keyifli okumalar.
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
44.BÖLÜM | AYRI OLAN BİR KALPLER
Sevmek sadece kalple olmuyordu. Beyin ne isterse kalpte onu uyguluyordu.
Sanırım Savaş beni hiç sevmemişti. Biz mutlu olamayız. Aramızda güven yok. Daha bir hatasını affetmezken bir hatası daha ortaya çıkmıştı.
"Ne demek ayrılalım?" Bu sefer ses tonu biraz daha kısık çıkmıştı.
"Benim sevdiğim adam bu olamaz. Bana güvenmeyen, beni her fırsatta azarlayan birisi olamaz. Kendinin farkında değilsin ama çok kötü birisi oluyorsun. Bunun farkına varsan iyi edersin. Çünkü ben bu hâline katlanabileceğimi düşünmüyorum." Dedim, gerçektende yapamam. Bir ev ancak ve ancak huzur ve güven olursa ev olur.
"Sen her fırsatta ayrılmak isteyeceksen biz hiç başlamayalım zaten Nisa." Kalbime bir hançeri daha soktu, içine iyice işledi.
"Baban sana ne yaptı, ne dedi bilmiyorum ama bu hâlin beni korkutuyor." Dedim, daha fazla konuşmamak için odama gittim.
Her zaman alttan olan ben olamazdım. Bunu kendime, bebeğime yapamam. Dün ki olaydan sonra azcıkta olsa akıllanmasını umardım.
Galiba artık aramızın iyi olması imkansızın ötesinde gibi bir şeydi.
Mutlu olmak istedim, Savaş'ta olsun istedim. Biz mutlu olmayı hak ediyorduk. Her şeye rağmen hak ediyorduk. Göz yaşlarım yine benden izinsiz yanaklarımdan aşağıya süzülürken tek yaptığım elimin tersiyle silmek oldu.
Kalp bu acı çekmelere alışkın.
Şu hayatta keşkelerim çok fazla. Keşke hiç buraya gelmemiş olsaydım, babaannemin yanına. Savaşı tanımazdım. Hasta kalbim büyük bir yıkıma uğramazdı. Ona aşık olmak çok güzeldi. Her güzelin elbet bir kusuru vardır derler. Savaş'ın kusuru fazlaydı. Kendimi boşa kürek çekiyor gibi hissediyorum. Ne yaparsan yapayım hiçbir şey yolunda gitmiyor.
***
Tam tamına 2 hafta geçti. Bu iki haftada ben odamdan çıkmadım. Savaş'ta bir kez olsun odaya gelip benimle konuşmadı. Evden her zaman aynı saatinde, sabah 9'da akşam 6'da çıkıp 2 saat sonra geliyordu.
Ben odamdan çıkıp yemek yiyeyim diye.
Bebeğim bugün tam 3 haftalık olmuştu. Birinci ayını doldurduğunda doktor kontrolüne gidecektik. Merdivenlerden aşağıya inmeye başladım. Savaş'ta o esnada kapıdan içeriye girdi. İki hafta sonunda belkide yüzünü ilk defa görüyordum.
