My real family ~ Edwards

Hoofdstuk 7

Perrie pov
Ik heb mijn armen beschermend om Maud heen geslagen. Ik hoor haar zacht snurken dus dat is het teken dat ze rustig slaapt. Gelukkig. Ze had ergens een nachtmerrie over, maar waarover? Er is iets aan de hand waar ze niet over wilt praten. Ik wil haar helpen, Maar hoe? Ze moet me kunnen vertrouwen en het durven te vertellen. Maar goed, ze kent me nog niet zo goed. Dus ik snap het wel, maar toch. Ik slik en leg mijn hoofd op die van haar. Langzaam rollen er een paar tranen over mijn wangen. Het doet me pijn om haar zo te zien. Ze gaat ergens aan kapot en dat kan ik niet aanzien. Ik wil haar helpen en dat ga ik ook doen ook. Maar dan moet ze me wel vertellen wat er aan de hand is. Dan kan ik haar steunen en helpen. Ik voel dat mijn ogen zwaai worden dus ik sluit ze. Ik val langzaam in slaap.

Mijn telefoon gaat af en ik schrik wakker. Ik kijk naar Maud die ik ook langzaam wakker wordt. Ze wrijft in haar ogen en ik pak mijn mobiel. Ondertussen laat Maud mij los en gaat rechtop zitten. Ik zie dat Jade mij belt en ik kan het niet laten om te glimlachen. Ik neem op 'hey Jadey' zeg ik. Ik hoor haar zacht lachen 'hey Pez' zegt ze vrolijk. Ik glimlach en ik zie via mijn ooghoeken dat Maud raar mijn kant op kijkt. 'Wat is er?' Vraag ik aan Jade. Ik hoor haar giechelen 'ik wou even doorgeven dat we morgen onverwachts een interview hebben' zegt ze. Ik zucht diep 'meen je dat nou?' Vraag ik mompelend. Ze zucht ook 'ja, helaas wel' zucht ze. Ik knik maar merk al snel dat ze het helemaal niet ziet. 'Zou ik je dan morgen ophalen en dan halen we daarna samen Leigh op?' Stelt ze voor. Ik glimlach 'is goed' antwoord ik. Ze lacht vrolijk 'hoelaat ben je er dan?' Vraag ik. 'Uhhh' mompelt ze. 'Ik ben er wel morgenvroeg tegen 10 uur' zegt ze. Mijn ogen worden groot 'zo vroeg?' Vraag ik zuchtend. Ze giechelt weer 'ja, Pez zo vroeg al' lacht ze. Ik grinnik en kijk ondertussen naar Maud. Die mij fronsend aankijkt 'dan zie ik je morgen' zeg ik. 'Is goed Pezzie' zegt ze vrolijk. Ik glimlach en ik voel dat ik rood wordt. 'Doeidoei' zegt ze vrolijk. 'Doeidoei' zeg ik vrolijk terug. Ze giechelt en we hangen op. Ik glimlach en leg mijn telefoon weer weg.  Maud lacht zacht en ik kijk niet begrijpend haar kant op. Ze schud lachend haar hoofd 'wat is er?' Vraag ik. Ze schud weer haar hoofd 'nee wat is er?' En ik lach zacht. Ze grinnikt 'weet je zeker dat het alleen vriendschap is?' En ze kijkt me aan. Ik wordt rood en knik meteen mijn hoofd. 'Ja, tuurlijk' zeg ik snel. Ze grinnikt 'echt waar' zeg ik. Ze knikt 'oke, als jij het zegt' lacht ze zacht. Ik geef haar zacht een duw 'het is echt zo!' Roep ik. Ze grinnikt 'oké oke!' roept ze lachend. Ik lach zacht en ga weer recht zitten. 'Morgen heb ik weer een interview' zeg ik. Ze kijkt me aan en knikt 'het is in de ochtend, ik weet niet of je mee wilt?' Vraag ik. Ze schud haar hoofd 'nee ik blijf wel thuis' antwoord ze. Ik glimlach omdat ze het 'thuis' noemt. Ik knik 'is goed, ik ben toch niet zo heel lang weg den ik' zeg ik. Ze knikt 'misschien kunnen we daarna wat samen gaan doen?' Stel ik voor. Ze glimlacht en knikt 'leuk idee' zegt ze. Ik knik 'even kijken wat' lach ik zacht. Ze grinnikt en knikt instemmend 'wat wil je doen?' Vraag ik. Ze haald haar schouders op 'geen idee eigenlijk' geeft ze toe. Ik glimlach 'anders denk maar na over wat je wilt doen' zeg ik. Ze glimlacht en knikt 'is goed' zegt ze. Ik glimlach en ze lacht nog zacht maar daarna valt er weer een stilte. Misschien is dit het moment waar ze een nachtmerrie over had. Ik kuch zacht en Maud kijkt mij vragend aan. Ik glimlach en verzamel alle moed bij elkaar. Ze glimlacht terug 'over net he' begin ik. Ze knikt 'waar ging je nachtmerrie over?' Vraag ik voorzichtig. Ze kijkt naar beneden en zucht diep. 'Niks bijzonders' zegt ze zacht. Ik slik 'Je kan alles tegen me zeggen he' zeg ik. Ze knikt enkel 'dus, wat is er gebeurd?' Vraag ik weer. Ze zucht diep 'ik wil er nog niet over praten' en ze kijkt me aan. Ik knik en glimlach kleintjes 'is goed' zeg ik. Ze glimlacht dankbaar 'het komt vanzelf' zeg ik. Ze knikt instemmend 'ja' zegt ze. Ik glimlach en het is weer even stil. 'Zou ik anders maar gaan koken?' Stel ik voor. Ze glimlacht en knikt heftig. 'Is goed' zegt ze. Ik glimlach en sta op van de bank.

Even later zitten we samen op de bank te eten. Ondertussen kijken we een film 'je kunt echt goed koken' zegt Maud. Ik kijk haar aan en ze eet rustig verder. Ik glimlach en lach zacht. 'Dankje' zeg ik vrolijk. Ze grinnikt en eet gewoon weer verder. Ik glimlach en eet ook verder.