My real family ~ Edwards

Hoofdstuk 28

Maud pov
Rose en ik lopen de school uit en ik kijk rond. 'Zie jij ergens de auto?' Vraag ik. Ze kijkt rond en schud haar hoofd 'nope' Mompelt ze. 'Misschien zijn ze wat later' zeg ik zacht. Ze knikt 'kom dan gaan we wel even zitten' zeg ik. Ze knikt en we lopen naar een bankje. We gaan er zitten en ik zucht diep. 'Wat is er?' Vraagt Rose. Ik haal mijn schouders op 'ze is nooit laat' mompel ik. Rose legt haar hand op mijn schouder 'er is vast niks aan de hand' glimlacht ze. Ik kijk haar dankbaar aan en knik. 'Waarschijnlijk zijn ze gewoon de tijd vergeten en zijn onderweg' zegt ze. Ik knik 'je hebt vast gelijk' en ik glimlach kleintjes. Ze knikt en haalt haar hand van mijn schouder. We glimlachen naar elkaar en ik kijk dan weer voor me. 'Beetje zin in vanavond?' Vraagt ze. Ik kijk haar aan en knik 'zeker' zeg ik vrolijk. Ze knikt tevreden 'jij ook?' Vraag ik. Ze knikt heftig en ik glimlach tevreden.

Een kwartier later zitten we nog steeds op het bankje. Ik zucht diep 'duurt wel lang' en ik kijk Rose bezorgd aan. Ze legt haar hand op mijn schouder 'geen zorgen' glimlacht ze. Ik zucht weer 'anders bel Perrie' zegt ze. Ik knik 'misschien is dat wel een goed idee' zeg ik. Ze knikt en ik pak mijn mobiel. Ik zoek Perrie haar nummer op en begin haar te bellen. Even later hoor ik haar vrolijke stem 'hey zussie!' roept ze hyper. 'Waar ben je?' Vraag ik. ' Thuis?' Antwoord ze. Ik zucht diep 'Pez' mompel ik. 'Wat?' En ze begint te lachen. 'Je zou ons ophalen!' roep ik. 'Omg!' gilt ze. Ik zucht weer 'helemaal vergeten!' roept ze. 'Perrie!' Roep ik. 'Ja sorry! Ik ben het helemaal vergeten' zegt ze. Ik rol mijn ogen 'kom nou maar deze kant op' mompel ik. 'Niet zo chagrijnig doen' zegt ze. Ik rol mijn ogen en geef geen antwoord. 'Crumpy cat' lacht ze. 'Pez kom op' mompel ik. Ze schiet in de lach 'ik kom er al aan' zegt ze lachend. 'Top' en toch begin ik zacht te lachen. 'Hehe dat klinkt al wat vrolijker' lacht ze. Opnieuw rol ik mijn ogen 'shut up Pez' lach ik. Ze begint hard te lachen 'nou tot zo' lacht ze. 'Tot zo' lach ik zacht. We hangen op en Maud kijkt mij lachend aan 'is ze het vergeten?' Vraagt ze. Ik zucht diep 'jup, typisch Pez' lach ik. Ze begint te lachen 'dat is zeker typisch Pez' en ik grinnik.

Ik zie Perrie haar auto in zicht komen 'hehe' zucht ik. Rose begint te lachen en we staan op van het bankje. Perrie stopt voor ons en we lopen naar haar toe. Ik open de achter deur en ik zie Perrie achter stuur zitten. Jade zit naast haar en Perrie kijkt me aan met een grijns 'je bent er eigenlijk' en ik stap in. Rose gaat naast mij zitten en sluit de deur. 'Ook hallo' en Perrie begint te rijden. 'Hallo' zeg ik droog. Jade schiet hard in de lach en Perrie kijkt mij zuur aan via de spiegel. Ik begin ook te lachen en ze schud haar hoofd. 'Maar hoe ben je het vergeten?' Vraag ik lacherig. Ze zucht diep 'we hadden het een beetje druk' zegt ze. 'Waarmee?' Vraag ik. Perrie rolt haar ogen 'dat is een verassing' zegt ze. Ik frons 'Wat is er een verassing?' Vraag ik. Weer rolt Perrie haar ogen 'Jesy is er' zegt Jade. Mijn ogen worden groot 'Jade!' gilt Perrie boos. 'Wat?' Vraagt Jade verward. 'Dat was een verassing!' gilt Perrie nog steeds boos. 'Jezus calm down' mompel ik. Perrie draait zich kort om 'niet mee bemoeien' sist ze. Ze draait zich weer naar voren en richt zich op de weg. Nu rol ik mijn ogen 'Crumpy cat' praat ik haar na. Jade begint te laten en Perrie geeft haar een waarschuwende blik. Waardoor Jade gelijk stopt met lachen 'maar super leuk!' roep ik blij. Perrie begint nu ook te lachen en schud haar hoofd. 'Super late reactie' merkt Jade op. Ze draait zich om naar ons 'i know maar we hadden een pissige Perrie' zeg ik rustig. Jade begint te lachen en Perrie kijkt mij zuur aan via de spiegel. 'Het is toch zo' zeg ik. Jade knikt 'klopt' fluistert ze. 'Ik hoor je' zegt Perrie. Ze rolt haar ogen en kijkt me lachend aan. Ik lach terug en ze draait zich weer om. Ze legt haar hand op Perrie haar been. Ze fluistert wat naar Perrie en drukt een kus op haar wang. Perrie begint te giechelen en ik rol mijn ogen. Rose kijkt mij aan en grinnikt. 'Kleffe gedoe' fluister ik. Nu rolt zij haar ogen en lacht zacht.

We komen thuis aan en Perrie parkeert de auto. We stappen alle 4 uit en lopen naar de voordeur. Perrie opent de deur en we stappen naar binnen. Rose en ik gooien onze schooltassen op de trap. Jade en Perrie lopen de woonkamer binnen en we lopen ze achterna. Jesy en Leigh zitten op de bank 'Jesy!' roep ik. Ze ziet mij en glimlacht breed. Ze staat op 'hey kleintje' zegt ze vrolijk. Ik rol mijn ogen 'ik ben anders net zo groot als jou' zeg ik betweterig. 'Shut up' lacht ze. Ik grinnik en ik geef haar een knuffel. 'Hoe is het?' Vraagt ze wanneer we elkaar los laten. Ik knik 'ja goed' antwoord ik vrolijk. 'Behalve dat ik een halfuur lang moest wachten' en ik kijk zuur richting Perrie die in de keuken staat. Ze begint te giechelen en ik rol mijn ogen. Jesy begint te lachen 'en met jou?' Vraag ik. Ze knikt 'ja ook goed' zegt ze vrolijk. Ik knik 'en bezig met muziek?' Ik wiebel met mijn wenkbrauwen en ze begint te lachen. 'Dat is een verassing' zegt ze met een grijns. Perrie en Jade komen de woonkamer binnen lopen met drinken. Perrie kijkt onze kant op en ze zegt niks. Ze zet het drinken op de tafel 'ik heb drinken voor jullie' zegt ze. Ik kijk haar dankbaar aan 'dankje Pez' zeg ik. Ze glimlacht en ik ga bij Leigh en Rose op de bank zitten. 'Hey Lee Lee' zeg ik vrolijk. Ze glimlacht breed 'hey Maudje' en ik schiet in de lach. 'Maudje?' Vraag ik. Ze knikt 'omdat je klein bent' zegt ze met een grijns. 'Waarom zegt iedereen dat ik klein ben?!' en ik kijk rond met een pruillip. 'Omdat je dat ook bent' zegt Jade droog die op de andere bank zit samen met Perrie en Jesy. Ik kijk haar zuur aan 'ik ben anders net zo groot als jullie' zeg ik. Nu kijkt ze mij ook zuur aan en ik steek mijn tong uit. Ze grinnikt en ik begin te lachen. Perrie schud haar hoofd 'kleuters' merkt ze op. Jade geeft haar een duw 'moet jij nodig zeggen' en ze begint te grijzen. Perrie kijkt haar zuur aan en geeft haar ook een duw. Jesy rolt haar ogen 'jullie zijn echt kleuters' zegt ze droog. Jade en Perrie kijken haar allebei nepboos aan. Leigh en ik kijken elkaar aan en schieten in de lach. Perrie en Jade kijken ons nu raar 'wat?' Vragen ze in koor. 'Het zag er gewoon heel grappig uit' lach ik. Perrie steekt haar tong uit en ik schiet in de lach. Perrie staat op en steekt haar vuisten op. 'Kom dan!' roept ze. Ik begin nog harder te lachen 'nope' en ik sla mijn armen over elkaar heen. Ze komt voor me staan 'omdat je bang bent' zegt ze. 'Helemaal niet!' roep ik. 'Nou kom dan!' roept ze. Ik sta op en geef haar een zachte duw. Ze kijkt me nepboos aan en loopt op me af. Ik zie aan haar dat ze me wilt opakken. 'Oh nee' mompel ik. Ik begin weg te rennen naar de gang. 'Hahahaha!' En Perrie rent achter mij aan. Ik gil hard 'ga weg!' gil ik. 'Nope!' roept ze. Ik kijk achterom wat ik niet had moeten doen. Want nu struikel ik over mijn eigen voeten en val op de grond. Perrie let niet op en valt bovenop mij. Maar ze valt boven op mijn enkel en ik gil hard. Ik sluit mijn ogen van de pijn. Tranen rollen over mijn wangen 'oh nee' hoor ik Perrie zacht zeggen. Ik voel dat ze op staat 'shit' sist ze. Ik voel een hand bij mijn enkel en weer gil ik hard. 'Laat los!' roep ik pijnlijk. 'Sorry, ik moest er naar kijken' zegt Perrie. Ik open weer mijn ogen en ze zit naast mij gehurkt. Ze kijkt me bezorgd aan en ik zie de rest ook in de gang staan. 'Hoe ziet het eruit?' Vraag ik zacht. Perrie slikt en geeft geen antwoord. 'Vertel nou' fluister ik. 'Ziet er niet best uit' zegt ze met een pijnlijk gezicht. Ik zucht diep en laat mijn hoofd weer zakken. Jade komt aan de andere kant naast mij hurken. 'Ze moet naar het ziekenhuis' zegt Jade. Mijn ogen worden groot 'Jade!' sist Perrie. 'Wat?!' roept Jade. 'Je maakt der bang!' sist ze. 'Kunnen we alsjeblieft geen ruzie maken nu?' Vraagt Jesy geïrriteerd. Perrie zucht diep 'okey, Ik rij met haar naar het ziekenhuis' zegt Perrie vastbesloten. 'Ik ga mee' zegt Jade meteen. 'Kom' en Perrie helpt me mee met opstaan. Ik kom wat omhoog te staan 'auw!' en ik zak wat. Perrie en Jade ondersteunen mij allebei. Jesy opent de voordeur voor ons 'ik ga ook mee!' Roept Rose. 'Je kan beter hier blijven' hoor ik Perrie zeggen. We lopen naar buiten en ineens gaat er een steek door mijn enkel. 'Auw!' gil ik. Jade en Perrie raken hun grip kwijt en ik val op de grond. Alles begint te draaien en ze willen me gelijk weer meehelpen met optillen. 'Wacht' zeg ik zacht. Ze horen het blijkbaar niet want ze tillen me alsnog op. Ik voel een arm om mijn schouder en ik zie niks meer. Ik hoor ze nog gillen maar dan wordt alles zwart.

Ik knipper een paar keer tegen het licht en ik zie dat ik in een bed lig. Ik mompel wat en kijk om me heen. Perrie kijkt me meteen aan en pakt mijn hand vast. 'Je bent wakker!' roept ze. Ik frons 'wakker?' Vraag ik. Ze knikt 'je kan niks herinneren?' Vraagt ze. Ik denk even na en schud dan mijn hoofd. 'Wat is er gebeurd dan?' Vraag ik zacht. Ze houdt nog steeds mijn hand stevig vast 'weet je nog dat je was gevallen en wat had met je enkel?' Vraagt ze. Ik frons en schud mijn hoofd 'nou we zaten dus wat te kloten thuis' begint ze. Ik knik 'ik rende achter je aan en toen viel je' gaat ze verder. 'Toen ben ik bovenop je enkel gevallen en later viel je flauw' sluit ze het verhaal af. Ik zucht diep en knik 'hoe voel je je?' Vraagt ze. Ik haal mijn schouders op 'moe en hoofdpijn' zeg ik. Ze knikt 'maar ik had last van mijn enkel?' Vraag ik. Ze knikt 'waarom voel ik dan niks?' Vraag ik. Mijn ogen worden groot, het zou toch niet? Met een snelheid haal ik de deken van mijn benen af en haal opgelucht adem. Er zit wat verband over mijn enkel heen. Ik was even bang dat mijn been er af was. Perrie begint te lachen en ik kijk haar zuur aan. 'Geen zorgen, je hebt medicijnen gehad waardoor je even de pijn niet voelt' glimlacht ze. Ik knik en ze gooit weer de deken over mijn benen heen. 'Waar is de rest?' Vraag ik. 'Jesy, Leigh en Rose zijn thuis' verteld ze. Ik knik 'en Jade is drinken halen' gaat ze verder. Weer knik ik en op dat moment gaat net weer de deur open. Jade komt binnen lopen met een flesje cola en beker met waarschijnlijk thee. Ze kijkt mij aan 'je bent wakker' glimlacht ze. Ik knik en ze loopt op ons af. Ze geeft het flesje cola aan Perrie 'dankje babe' zegt ze zacht. Ik glimlach want ik zie dat Jade begint te blozen. Ze gaat aan de andere kant naast mij zitten op een stoel. Ik kijk haar aan 'wil je ook wat te drinken?' Vraagt ze. Perrie is me voor en staat op. 'Ik ga toch naar de dokter' zegt ze. Ik knik 'wat wil je voor drinken?' Vraagt Perrie. 'Ice tea' zeg ik. Ze knikt en loopt de kamer uit. Jade en ik kijken elkaar weer aan 'hoe voel je je?' Vraagt ze. Ik knik 'ik ben moe en heb wat hoofdpijn' zucht ik. Ze glimlacht en knijpt zacht in mijn hand. Ik kijk haar dankbaar aan en ze laat mijn hand weer los. Ze neemt een slok van haar thee 'hoelang zijn we hier al trouwens?' Vraag ik. Ik wacht even op antwoord want ze slikt net haar drinken door. Ik grinnik en ze lacht zacht. 'Klein uurtje' zegt ze. Mijn ogen worden even groot 'ben ik zolang buiten westen geweest?' Vraag ik. Ze knikt 'ja je bent nogal hard gevallen' zegt ze. Ik knik en zak even onderuit. Jade kijkt me lief aan en ik glimlach. 'Anders ga even slapen' zegt ze. Ik schud mijn hoofd en ze grinnikt. Perrie komt de kamer weer binnen lopen en de dokter komt achter haar aan. Ik ga weer rechtop zitten en Perrie geeft mij een flesje ice tea. Ik kijk haar dankbaar aan aan 'dankje' zeg ik zacht. Ze glimlacht en gaat op de andere stoel naast mij zitten. De dokter begroet mij 'hoe voel je je?' Vraag ik. Ik knik 'goed, alleen wat moe en heb hoofdpijn' zeg ik. Hij glimlacht en knikt 'dat is begrijpelijk' zegt hij. Ik knik 'je hebt een harde klap gehad' zegt ze. Ik knik 'en je enkel is zwaar gekneusd' en ik zucht diep. 'We hebben je wat morfine gegeven voor de pijn' zegt hij. Ik knik 'het is belangrijk dat je rustig aan gaat doen, de komende dagen' legt hij uit. Ik knik begrijpelijk 'Anders kun je je enkel weer belasten' zegt hij.

Even later is de dokter weer weg en mag ik naar huis. Ik moet alleen wel in een rolstoel die Jade nu ophaald. Ondertussen wachten Perrie en ik in de kamer. 'Wel kut dat de anderen zolang moeten wachten' zucht ik. 'Ja daarover' begint Perrie. Ik kijk haar aan 'ze zijn naar huis' zegt ze. 'Waarom?' Vraag ik meteen. 'Omdat je rustig aan moet doen Maud' zucht Perrie. 'Ja dus?' Vraag ik. Ze rolt haar ogen 'je moet aan je gezondheid denken' zegt ze streng. Nu rol ik mijn ogen en kijk haar crumpy aan  'don't give me that look' zegt ze. Ik kijk haar nog steeds zo aan en Jade komt net de kamer binnen lopen. Ik kijk haar aan 'Uw roltoel' zegt ze netjes. Ik grinnik en ze zet de stoel voor mij neer. Perrie komt meteen naast mij staan en helpt me met opstaan. Ik kom in de stoel te zitten en Perrie houdt de stoel vast. Ze duwt mij naar voren en Jade komt naast ons lopen. We bedanken de dokter nog en dan lopen we het ziekenhuis uit.