My real family ~ Edwards

Hoofdstuk 46

Maud
Ik zie hoe de auto wordt geparkeerd en Bradley stapt uit. Hij sluit de deur en al snel staat hij bij mijn kant. Hij opent voor mij de deur en hij helpt me met uitstappen. Hij pakt mijn hand stevig vast, die heftig trilt. We lopen naar de voordeur en nog steeds kan ik mijn ademhaling niet onder controle houden. 'Heb je de sleutels?' Vraagt Bradley. Ik kijk hem aan en wil antwoord geven. Maar ik kan enkel huilen. Hij trekt me tegen zich aan en belt aan. Ik voel zijn arm om mijn middel wat me een beetje gerust stelt. De deur gaat open en Perrie verschijnt in de deuropening. 'Jullie zijn er vroeg weer' lacht ze zacht. Dan kijkt ze in mijn ogen 'Maud' zegt ze zacht. Ik slik en kijk haar aan. 'Jezus kom binnen' en ze laat de deur open. We stappen naar binnen en ze sluit de deur achter zich. Ze kijkt Bradley kort aan, die naar de woonkamer loopt. Meteen wordt ik in een knuffel getrokken en ik sluit mijn ogen. Ze wrijft met haar hand over mijn rug 'shh' fluistert ze. Ik snik nog wat maar ik voel dat ik wat rustig wordt. We laten elkaar los 'even naar de achtertuin?' Stelt ze voor. Ik knik en we lopen door de woonkamer heen. Ik zie dat Jade mij met medeleven aankijkt. Ik maak kort oogcontact met Bradley.

~

Perrie en ik komen op de bank te zitten. Langzamer hand begin ik door te krijgen waar ik precies ben. Ik neem eens diep adem in en uit. Ik zucht diep en veeg mijn tranen weg. Ik voel dat Perrie mijn hand vast pakt. Ze knijpt er zacht in en ik kijk haar aan. Ze glimlacht naar me 'Wat is er gebeurd?' Vraagt ze uiteindelijk. Ik zucht diep en staar naar de grond. 'Maud, je moet even terug denken' zegt ze zacht. Ik slik en probeer terug te denken aan vanmiddag. Ik herinner me de kermis en dan het spookhuis. Ik bijt op mijn lip en er rol weer een traan over mijn wang. 'Vertel het me Maud' mompelt ze. Ik zucht weer 'ik had een paniekaanval' zeg ik zacht. 'Waardoor kwam dat?' Vraagt ze door. Ik zucht weer opnieuw 'we waren in een spookhuis' begin ik. Ze fronst 'we gingen naar een kermis' leg ik uit. Ze knikt 'en het was er zo donker waardoor ik helemaal niks zag' mompel ik. 'Toen kwam er zo'n horrorclown die mij zo erg liet schrikken' vertel ik verder. 'Dat ik viel en ja' zucht ik. Ze knikt en schenkt me een korte glimlach. 'Dit is niet goed' mompelt ze. Ik frons 'je hebt de laaste tijd veel paniek aanvallen' zegt ze zacht. Ik zucht diep 'Ik weet ook niet hoe het komt' geef ik toe. Ze glimlacht kleintjes 'ik bedoel, er is verder niks aan de hand' mompel ik. 'Verder?' Vraagt ze. Ik bijt op mijn lip en knik. 'Wat is er aan de hand Maud?' Vraagt ze. Ik schud mijn hoofd 'niks, het gaat prima' zeg ik met een glimlach. Ze kijkt me doordringend aan 'echt waar' zeg ik. Ze knikt 'oke dan' zegt ze uiteindelijk. Ik zucht diep en staar even naar de grond. 'Je zag voor het laatst wel het pesten weer voor je' zegt ze voorzichtig. Ik zucht weer 'Pez' mompel ik. Ze kijkt me aan 'je moet er ooit over praten' zegt ze dan. Ik knik enkel 'ik weet het' mompel ik. 'Maar ik kan niet' zeg ik achteraan. Ze knikt begrijpelijk 'dat weet ik' zegt ze met een glimlach. Ik knik 'maar misschien kun je dat met iemand anders?' Stelt ze voor. Ik frons 'hoe bedoel je?' Vraag ik niet begrijpend. 'Een therapeut' antwoord ze. Ik zucht diep en schud mijn hoofd. 'Maud' zucht ze. 'Ik wil het niet' zeg ik. 'Maud, je kan er niet altijd voor weglopen' zegt ze. Ik rol mijn ogen 'Ik loop er niet voor weg' zeg ik simpel. Nu rolt zij haar ogen 'maar je moet er toch ooit over praten?' Valt ze in herhaling. Ik zucht diep 'dat komt, echt waar' verzeker ik haar. Ze knikt 'maar nu nog niet' mompel ik. Ze knikt begrijpelijk 'en therapie heb ik niet nodig' Ga ik verder. Ze wilt wat zeggen maar houdt weer haar mond. 'Als jij het zegt' glimlacht ze. Ik knik dankbaar 'dankje Pez' en ik geef haar een knuffel. Ze knuffelt mij terug 'ik houdt van je, dat weet je toch' zegt ze zacht. We laten elkaar los en ik kijk haar aan met tranen in mijn ogen. 'Hey, wat is er?' Vraagt ze bezorgd. Ik haal mijn schouders op en veeg mijn tranen weg. 'Het raakt me gewoon' zeg ik zacht. 'Dat ik dat zei?' Vraagt ze. Ik knik en er rolt weer een traan over mijn wang. 'Awh Maud!' en ze geeft me weer een knuffel. 'Ik meen het wel' en ze wrijft over mijn wang. Ik glimlach 'ik houd ook van jou' en ik laat haar weer los. Ze kijkt mij glimlachend aan en ik veeg de tranen weer weg. 'Gaat het weer?' Vraagt ze. Ik knik 'ja' zeg ik zacht. 'Ook na de paniek aanval?' Vraagt ze door. Ik knik 'ja ik voel dat ik weer rustig ben' glimlach ik. Ze knikt tevreden 'zullen we weer naar binnen gaan?' Vraag ik. Ze knikt en we staan op.