My real family ~ Edwards

Hoofdstuk 17

Jade pov
Ik hoor de deurbel en loop zenuwachtig naar de voordeur. Ik open de deur en mijn mond zakt open. Perrie staat er en ze heeft een zwarte strakke kanten jurk aan. 'Uh kom binnen' mompel ik. Ze giechelt zacht en ik voel een lichte kriebel. Ik houd de deur voor haar open en ze stapt naar binnen. 'Je ziet er mooi uit' glimlach ik. Ze begint te blozen 'jij ook' zegt ze. Waardoor ik ook begin te blozen en ze glimlacht. 'Zullen we gaan?' Stelt ze voor. Ik knik en pak mijn jasje. Ik trek hem aan en pak alles wat ik nodig ben. We lopen naar buiten en gelukkig zijn hier heen fotograven. We lopen naar Perrie haar auto en stappen in. Ze begint te rijden en ik kijk naar haar. Ik glimlach en ik kan wel wel uren naar haar kijken. 'Wat is er?' En ze lacht zacht. Ik wordt rood en kijk snel de andere kant op. 'Niks' zeg ik snel. Ze lacht zacht en het is weer stil. Ik glimlach kleintjes en kijk naar buiten. Ik hoor zacht de radio en zing zacht mee. Dan hoor ik Perrie kuchen. Ik kijk haar kant op 'het is uit' zegt ze zacht. Ik frons even maar dan weet ik wat ze bedoelt. 'Jeetje Pez' en ik leg mijn hand op haar hand. Ze stopt voor het stoplicht en kijkt me aan. Ze slikt en ik zie tranen in haar ogen. Ik slik en knijp zacht in haar hand. Ze glimlacht en kijkt weg want het stoplicht springt op groen. Ze begint te rijden en ik houdt nog steeds mijn hand op die van haar. 'Weet Jordan nog niks van die foto?' Vraagt ze zacht. Ik zucht diep en laat haar hand los. 'Ik weet het dus niet' mompel ik. Ze kijkt kort mijn kant op en fronst. 'Hij reageert heel kort af op mijn berichtjes' zeg ik. Ze knikt 'dan weet hij het wel denk ik' mompelt ze. Ik knik instemmend 'dat denk ik dus ook' mompel ik. We komen aan bij het restaurant en Perrie parkeert de auto. Ze zet de auto uit en kijkt me lief aan. 'Het komt goed' zegt ze zacht. Ik knik enkel 'vast wel' mompel ik. Ze glimlacht en geeft me een knipoog. Ik word rood dus ik kijk snel de andere kant op. Ze giechelt waardoor ik nog roder word. 'Zullen we maar gaan?' Vraag ik. Ze glimlacht en knikt 'is goed' glimlacht ze. Ik knik en we stappen allebei uit. En ja hoor, hier zijn een hoop fotograven. 'Kom' En Perrie pakt mijn hand vast. Ik glimlach en samen lopen we richting de ingang. De fotograven lopen als mieren op ons af. Ze maken duizenden foto's van ons 'zijn jullie een stel?' Vraagt er een. 'Hebben jullie wat?' Vraagt een ander. Perrie stopt met lopen en kijkt mij even aan. Ik glimlach 'nee we zijn geen stel' antwoord Perrie. Dan loopt ze verder en ik loop met haar mee. We lopen het restaurant binnen en er komt gelijk een ober op ons af. 'Goedeavond, heeft u gereserveerd?' Vraagt hij vriendelijk. Perrie knikt 'ja op Edwards' zegt Perrie. Hij knikt en checkt wat op de tablet in zijn handen. 'Kom maar mee' zegt hij. We knikken en lopen hem achterna.

Perrie pov
Hij stopt bij een tafel 'deze tafel is voor jullie' zegt hij vriendelijk. We knikken dankbaar 'zal ik jullie jassen aannemen?' Vraagt hij. 'Ja is goed' zeg ik zacht. Hij pakt onze jassen aan 'ik haal een kaart voor jullie op' we bedanken hem en gaan tegenover elkaar zitten. Hij loopt weer weg naar achteren toe 'dus' zegt Jade ineens. Ik kijk haar aan en glimlach. Ze glimlacht terug 'hoe voel je je?' Vraagt ze lief. Ik voel dat ik moet blozen en geen idee waarom. Ik knik 'ja voel me wel prima' glimlach ik. Ze glimlacht weer lief naar me 'en jij?' Vraag ik. Ze knikt 'ja ook prima' antwoord ze. Ik glimlach tevreden en de ober komt er weer aangelopen. 'Dit zijn de drank kaarten' en hij geeft ons allebei een kaart. 'Doe mij maar een water' glimlach. Hij knikt en hij kijkt vragend naar Jade. 'Doe mij maar een cola' zegt hij. Hij knikt en hij neemt de kaarten weer over. Dan geeft hij ons de kaarten van het eten 'neem rustig uw tijd' zegt hij. We knikken dankbaar en hij loopt weer weg. We bekijken rustig de kaart 'zoveel keus' zucht ik. Jade giechelt wat mij vlinders oplevert. Met een rood hoofd kijk ik op de kaart.

Lachend lopen we het huis binnen van Jade 'Jouw humor blijft altijd het zelfde he' lacht ze. Ik grinnik en stoot haar zacht in. Ze duwt me zacht terug en ik giechel. Ze wordt rood en lacht zacht. 'Jade' horen we. We kijken op en Jordan komt de gang binnen lopen. Ik slik 'Jordan' zegt Jade zacht. Ze loopt op hem af en geeft hem een knuffel. Hij knuffelt haar zacht terug 'we moeten praten' zegt hij enkel. Jade kijkt mij aan en ik knik. Ze knikt ook 'ik ga dan maar eens' zeg ik zacht. Jade knikt en Jordan kijkt me niet eens aan. Jup hij weet het. 'Ik spreek je nog wel' zeg ik. Ze knikt en glimlacht naar me. Ik glimlach terug en open de voordeur. Ik stap naar buiten en Jade zwaait. Ik zwaai terug en loop naar de auto. Ik stap in en ga zitten achter het stuur. Ik zucht diep en verberg mijn gezicht in mijn handen. Ik ben zo in de war! Ik slik en er rollen een paar tranen over mijn wangen. Ik veeg ze snel weg en start de auto. Ik begin te rijden richting huis.

Ik parkeer de auto en stap uit. Ik loop richting de voordeur en open hem. Ik stap naar binnen 'ben thuis!' roep ik. 'Okee!' roept Maud vanuit de woonkamer. Ik grinnik en trek mijn jas uit. Ik hang hem aan de kapstok en trap mijn schoenen uit. Ik strompel naar de bank en plof naast Maud neer. Maud kijkt me lachend aan 'was het gezellig?' Vraagt ze. Ik glimlach en knik 'ja best wel' glimlach ik. Ze knikt tevreden 'jij had eten besteld?' Vraag ik. Ze knikt 'pizza' grijnst ze. Ik rol mijn ogen en ik grinnik. 'Klinkt lekker' lach ik zacht. Ze knikt 'ja was het ook' grijnst ze. Ik grinnik en schud lachend mijn hoofd.

Jade pov
Ik sluit de voordeur en kijk naar Jordan. Die al op de bank is gaan zitten en ik slik. Ik loop langzaam zijn kant op en ga naast hem zitten. We kijken elkaar kort aan maar hij kijkt al snel weer de andere kant op. Ik zucht diep en weet even niet wat ik moet zeggen. Het blijft een poosje stil en je hoort alleen het tikken van de klok. Ik staar naar de grond en zoek naar de juiste woorden. 'Ga je nog wat zeggen?' Mompelt Jordan. Ik kijk hem aan en hij kijkt me verdrietig aan. 'Jordan, ik weet even niet wat ik moet zeggen' mompel ik. Hij zucht diep 'jij bent de gene die is vreemd gegaan' zegt hij zacht. Ik bijt aan de binnenkant van mijn wang 'het spijt me, oke? Dit was nooit mijn bedoeling geweest' probeer ik nog. Hij zucht diep 'ik wil gewoon weten voor wie je nou wilt gaan' Mompelt hij. Ik slik 'ik hoef niet te weten wat er is gebeurd' zegt hij. 'Ik wil gewoon duidelijkheid' en we kijken elkaar aan. Ik knik 'snap ik' zeg ik zacht. Hij knikt 'dus wat wordt het?' Vraagt hij weer. Ik zucht onhoorbaar 'ik weet gewoon niet wat mijn gevoelens zijn' zeg ik zacht. Hij rolt zijn ogen 'daar heb ik veel aan' Mompelt hij. Ik zucht weer 'ik wil onderzoeken wat het is met Perrie' zeg ik zacht. Hij knik 'dan is het over tussen ons' en hij staat op. Hij blijft nog even staan en we kijken elkaar aan. Ik blijf stil want ik weet niet wat ik moet zeggen. Hij knikt 'oke' zegt hij zacht. Hij loopt richting onze slaapkamer 'ik pak me spullen wel alvast' zegt hij. Ik zucht en verberg mijn gezicht in mijn handen. Tranen rollen over mijn wangen en harde snikken verlaten mijn mond. Wat moet ik nou? Ik houd van Jordan maar toch zijn er gevoelens voor Perrie. Ik zucht en veeg mijn tranen weg. Ik sta op en loop naar Jordan.

Ik leun tegen de deur aan en kijk naar hem. Hoe hij zijn spullen in de koffer stopt. Hij kijkt niet op of om naar mij. Ik heb het echt verpest...
Ik kuch kort en hij draait zich om. Hij kijkt me aan 'wat is er?' Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op 'ik wil gewoon niet dat het hier stopt' zeg ik zacht. Hij zucht en loopt op me af. Hij legt zijn handen op mijn schouders 'Jade, je vindt Perrie leuk' zegt hij. Ik zucht en haal mijn schouders op 'maar ik houd ook nog van jou' fluister ik. Hij kijkt me lief aan 'je bent in de war' zegt hij zacht. Ik knik enkel 'ik weet het' zucht ik. 'Je moet het onderzoeken met Perrie' zegt hij. Ik knik instemmend 'weet ik' zeg ik zacht. Hij laat me los 'je bent bang om gekwetst te worden' zegt hij. Ik zucht diep en staar naar de grond. 'Jade, het komt goed' fluistert hij. Ik slik maar zeg verder niks. 'Als Perrie niet voor je gaat, is ze erg dom' zegt hij zacht. Ik lach zacht en kijk hem dankbaar aan. 'jij komt ook nog de ware tegen' zeg ik zacht. Hij glinlacht kleintjes 'jij bent dat voor mij, Jade' mompelt hij. Ik bijt aan de binnenkant van mijn wang 'sorry Jordan' zegt ik zacht. Hij knikt 'weet ik, het is oke' mompelt hij. Ik glimlach kleintjes en knik. 'We blikven wel vrienden toch?' Vraag ik hoopvol. 'Ik weet niet of ik dat nu al aankan' geeft hij zuchtend toe. Ik knik begrijpelijk 'snap ik' zeg ik zacht. Hij glimlacht 'Misschien later wel' fluistert hij. Ik knik en we kijken elkaar even aan. Ik ga op mijn tenen staan en geef hem een knuffel. 'Ik steun je altijd' en ik laat hem los. Hij kijkt me dankbaar aan 'ik ook voor jou' zegt hij zacht. Ik glimlach 'dan ga ik' kucht hij. Ik knik 'is goed' antwoord ik. Hij glimlacht en hij pakt zijn koffer vast. Hij opent de deur 'Ik zie je nog wel' mompelt hij. Hij stapt naar buiten en de voordeur valt dicht. Ik zucht diep en loop naar de woonkamer. Ik plof neer op de bank en denk even diep na. Nu kunnen Perrie en ik voor elkaar gaan. Toch is het eng want ik weet niet wat de toekomst brengt. Straks werkt het niet tussen ons en heb ik alles opgegeven. Ik zucht weer en verberg mijn gezicht in mijn handen. Ik ben gewoon bang....