My real family ~ Edwards

Hoofdstuk 14

Perrie pov
De volgende ochtend open ik mijn ogen en ik grijp gelijk naar mijn hoofd. Ik heb zoveel hoofdpijn, niet normaal. Ik zucht en kijk naast mij. Jade ligt nog rustig te slapen en ik glimlach. Maar dan pas zie ik dat ze naakt is. Mijn ogen worden groot, het zou toch niet? Ik kijk snel onder de dekens bij mezelf. En ja hoor ik ben ook naakt. Ik slik, hebben we? Ik laat me achterover vallen op mijn rug. Ik verberg mijn gezicht in mijn handen. Waarom? En hoe? Ik moet nu naar huis want dit kan niet. Ik sta meteen op wat niet goed is voor mijn hoofdpijn toch negeer ik het. Ik pak mijn kleding en trek het snel aan. Ik kijk nog een keer naar Jade en slik. Het voelde wel goed...maar het kan niet. Ik pak mijn schoenen en loop de kamer uit. Ik sluit zacht te deur en loop de trap af naar beneden. Ik pak een papiertje en schrijf er iets op voor Jade.

Hey Jade,

Ik ben al naar huis sorry.... We moeten vergeten wat er gisteravond is gebeurd. Jij hebt Jordan en ik heb Alex. Dus dit kan niet...laten we er met niemand over praten. Dan komt alles goed.

Perrie

Ik slik en leg het papiertje neer op het aanrecht. Ik trek snel mijn schoenen aan en pak al mijn spullen bij elkaar. Ik loop het huis uit en sluit zacht te deur. Ik loop naar mijn auto en stap in. Ik start de auto en begin te rijden. Wat een geluk dat er nu geen fotograven zijn. Ik zucht diep en rijd de straat uit.

Even later kom ik thuis aan en ik stap uit de auto. Ik loop naar voordeur en open hem. Ik stap naar binnen 'Perrie?' Vraagt Maud verward. Ze komt de gang inlopen en ik glimlach kleintjes. 'Hoezo ben je er nu al weer?' Vraagt ze. Ik word rood en slik 'uhm' mompel ik. Ze fronst 'Jade moest nog ergens heen' zeg ik snel. Ze fronst nog steeds maar knikt dan toch. 'Ik ga even douchen' zeg ik. Ze knikt en ik loop de trap op naar boven. Ik loop mijn kamer binnen en laat me met een zucht op het bed vallen. Waarom is dit gebeurd? Ik verberg mijn gezicht in het kussen en denk diep na. Het voelde wel heel goed...maar het kan gewoon niet. We moeten dit gewoon vergeten.

Jade pov
Ik open mijn ogen want het zonlicht schijnt in mijn ogen. Ik zucht diep en gooi de dekens meteen weer over mijn hoofd. Ik drink nooit meer...want deze hoofdpijn is echt vreselijk. Dan besef ik me wat er gisteren is gebeurd. Mijn ogen worden groot en ik kijk meteen naast me. Maar Perrie ligt er niet en ik frons. Misschien is ze al wakker? Nee dat is niks voor Perrie. Ik stap uit het bed en trek mijn badjas aan. Ik loop mijn kamer uit en loop de trap af. 'Perrie?!' roep ik. Geen reactie. Ik frons en loop de woonkamer binnen en ik zie haar nergens. Beetje raar dit. Ik loop verder door naar de keuken en daar zie ik een briefje liggen. Ik pak hem op en begin te lezen.

Hey Jade,

Ik ben al naar huis sorry.... We moeten vergeten wat er gisteravond is gebeurd. Jij hebt Jordan en ik heb Alex. Dus dit kan niet...laten we er met niemand over praten. Dan komt alles goed.

Perrie

Ik slik en pak meteen mijn mobiel. Ik zoek Perrie haar nummer op en begin haar te bellen. Ik krijg meteen haar voicemail en ik zucht diep. 'Waarom nou?' Mompel ik tegen mezelf. Ik begin een beetje heen en weer te lopen door de woonkamer. Moet ik haar nog een keer bellen? Ik zucht diep en stop weer met lopen. Ik pak weer mijn mobiel en bel Perrie opnieuw op. Dit keer neemt ze wel op.
P: hey Jade
J: Pez, waar ben je nou?
P: ik ben thuis Jade, we moeten het vergeten.
J: Pez dit kunnen we toch niet zomaar vergeten?
Het blijft een poosje stil aan de andere kant van de lijn.
J: Pez?
P: Jade we moeten het gewoon vergeten. Jij hebt Jordan en ik heb Alex.
J: Maar jij voelde toch ook iets?
P: dat is nu niet belangrijk.
J: tuurlijk wel! We kunnen toch uitzoeken wat het is?
P: Nee dat kan niet, we moeten het vergeten.
J: Pez dat kan ik niet.
P: Jade, je zou wel moeten.
Ik zucht diep en bijt aan de binnenkant van mijn wang.
P: Ik je morgen studio.
Nog voordat ik kan reageren heeft ze al opgehangen. Ik zucht weer en gooi kwaad mijn mobiel weg. Dan bedenk ik me dat ik dat beter niet had kunnen doen. Ik loop snel naar mijn mobiel en pak hem meteen op. Gelukkig is hij nog heel en ik haal opgelucht adem. Ik plof neer op de bank en staar een beetje voor me uit.