My real family ~ Edwards

Hoofdstuk 35

Maud pov
De wekker gaat af en ik zucht diep. Ik gooi nog eens de deken over mijn hoofd heen. Vandaag gaan we dus naar mam toe. Ik hoor mijn kamerdeur open gaan 'ik ben al wakker Pez' mompel ik. Ik hoor geen reactie en het blijft even stil. Dan voel ik ineens dat er iemand bovenop mij springt en op mijn rug blijft liggen. Ik lig namelijk op mijn buik. 'Pez!' Roep ik. Ze begint te giechelen en ze komt uiteindelijk naast mij liggen. Ze kijkt mij aan met een brede glimlach. 'Hoe kan jij zo vrolijk zijn?' Merk ik op. Ze haalt haar schouders op 'normaal gesproken heb jij ook moeite met opstaan' zeg ik erachter aan. Ze knikt 'weet ik maar Jade belde mij' zegt ze vrolijk. Ik rol mijn ogen en maak een kots neiging. Ze geeft mij een duw 'wij zijn anders heel cute samen hoor' zegt ze beledigend. Ik rol weer mijn ogen 'no comment' zeg ik met een grijns. 'Maud!' roept ze. Ik lach zacht 'grapje' zeg ik. 'Jaja' en ze vouwt haar armen over elkaar heen. Ik grinnik en kruip wat dichter tegen haar aan. Ik leg mijn hoofd op haar schouder 'wat denk je wat we gaan doen vandaag?' Vraag ik zacht. Ze mompelt wat maar ik kan het niet verstaan. Ik frons 'wat zei je nou?' Vraag ik. 'Dat ik het niet weet' verteld ze nog een keer. Ik knik 'maar het wordt sowieso gezellig' zegt ze vrolijk. Ik knik enkel en geef geen antwoord. Ze draai haar hoofd naar mij toe waardoor ik van haar schouder afval. 'Oeps sorry' zegt ze onhandig. Ik rol mijn ogen en lach zacht. Ik ga op mijn zij liggen en kijk haar aan. Ze volgt mijn voorbeeld en kijkt mij vragend aan. 'Ik wacht op antwoord' zegt ze droog. Ik zucht diep 'ik heb er wel zin in' begin ik. 'Maar?' Vraagt ze. Ik haal mijn schouders op 'ik ben bang dat mam mij niks vind' geef ik eerlijk toe. 'Hoezo dat?' Vraagt ze verbaasd. Ik haal mijn schouders op 'i don't know' zeg ik zacht. Ze glimlacht en geeft me een knuffel. 'Geloof mij, ze vindt je geweldig. En ze houdt heel veel van je' ze laat me los. Ze kijkt mij streng aan en ik glimlach. 'Dankjewel Pez' zeg ik. Ze glimlacht 'Het is de waarheid' zegt ze. Ik glimlach 'maar we moeten ons nu echt gaan omkleden' zegt ze. Ik knik instemmend en we staan beide op.

Eenmaal zitten we in de auto en ik kijk kort naar Perrie. Ze kijkt mij ook kort aan en glimlacht. Ik glimlach terug en ze richt zich weer op de weg. 'Wanneer komt Rose weer?' Vraagt ze ineens. Ik haal mijn schouders op 'ik denk vandaag' mompel ik. Ze knikt 'heeft ze nog wat gehoord van haar ouders?' Vraagt ze door. 'Ja ze wouden dat ze weer thuis kwam' antwoord ik. Ze fronst en kijkt mij even weer kort aan. 'Maar ik heb gezegd dat ze bij ons moet blijven' vertel ik verder. Ze knikt instemmend 'ik bedoel anders moet ze in therapie' zucht ik. Ze zucht ook 'dat slaat ook helemaal nergens op' zegt ze. Ik knik 'Ik weet het, maar we kunnen er niks aan doen' en ik zucht diep. Ze knikt 'helaas niet nee' mompelt ze. Ik zucht diep en staar naar buiten. 'Het komt wel goed' En ze tikt mij zacht aan. Ik kijk haar aan en knik. 'Ja weet ik' antwoord ik.

We komen bij mam haar huis aan en we stappen uit. We sluiten de auto deuren en lopen naar de voordeur. Perrie belt aan en even later doet ze open. Zodra ze ons ziet verschijnt er een brede glimlach op haar gezicht. 'Heyy!' roept ze vrolijk. We glimlachen 'hey mam!' roept Perrie vrolijk. Ze laat de deur wat meer open en we stappen naar binnen. Ik kijk het huis rond en ze geeft Perrie een knuffel. Dan richt mam zich op mij en ik glimlach. Ze trekt mij ook in een knuffel en ik knuffel haar terug. We laten elkaar los en ze kijkt mij lief aan. 'Hoe gaat het?' Vraagt ze. Ik knik 'ja wel goed' antwoord ik. Ze knikt 'en met jou?' Vraag ik er achteraan. Ze knikt vrolijk 'ook goed' glimlacht ze. Ik knik 'doe maar jullie jassen uit' En ze wijst naar de kapstok. Ik grinnik en we trekken onze jassen uit. We hangen ze aan de kapstok en ik loop achter Perrie aan. Ze ploft neer op de bank en ik kom naast haar zitten. 'Willen jullie wat te drinken?' Vraagt ze. We knikken 'doe maar wat fris' antwoord Perrie. Ik knik instemmemd en mam loopt naar de keuken. 'Moet ik helpen?' Vraag ik nog. 'Nee joh, hoeft niet' antwoord ze. Ik knik en Perrie kijkt mij aan. Ik kijk haar vragend aan en ze schud haar hoofd. Ik frons en ze grinnikt. Ik rol mijn ogen en geef haar een por. Ze springt omhoog en gilt zacht. Ik begin zacht te lachen 'gaat alles goed daar?' Horen we mam lachend zeggen. Ik begin wat harder te lachen en Perrie kijkt mij zuur aan. 'Ja alles gaat goed' antwoord ze droog.