My real family ~ Edwards

Hoofdstuk 33

Maud pov
Rose en ik lopen samen de kantine binnen. Nou ja ik loop op de krukken. Ik kijk rond en ik zucht diep. We lopen naar mijn kluisje en doen onze jassen erin. 'Wiskunde lokaal?' Vraagt ze na. Ik knik en sluit mijn kluisje. We lopen door de lange gang en lopen het juiste lokaal in. Een paar klasgenoten kijken om en we glimlachen. Rose en ik gaan ergens achterin zitten en ik leg de krukken op de grond neer. Rose kijkt het lokaal rond en er lopen steeds meer klasgenoten naar binnen. Joyce en Dana komen voor ons zitten. Ze draaien zich naar ons om 'Wat is er met jouw enkel gebeurd?' Vraagt Dana. 'Lekker straight to the point' lacht Rose. Dana begint te lachen en haalt haar schouders op. 'Ja sorry, ben gewoon nieuwsgierig' grinnikt ze. Ik grinnik 'lang verhaal maar ben gevallen' glimlach ik. Ze zegt 'wel pijnlijk' zegt ze. Ik knik en haal mijn schouders op 'nou ja is niet anders' lach ik zacht. Ze grinnikt 'dat is waar' geeft ze toe. Ik glimlach en de leraar komt binnen lopen. 'Goedemorgen allemaal!' roept hij vrolijk. Hij laat de deur dichtvallen en loopt door naar zijn bureau. 'Hoe kan hij zo vrolijk zijn?' Fluistert Rose. Ik grinnik 'geen idee' Fluister ik terug. Joyce en Dana draaien zich weer om en pakken hun boeken erbij. De leraar schrijft ondertussen wat op het bord en ik zucht diep. Ik pak maar ook mijn boeken en Rose volgt mijn voorbeeld. De leraar draait zich dan weer om naar ons 'oke jullie mogen verder met het huiswerk' en hij wijst naar het bord. Ik zucht en zoek de juiste bladzijde. 'Als er vragen zijn, hoor ik het graag' en hij gaat achter zijn bureau zitten. Ik rol mijn ogen en bekijk de sommen. Ik wordt al duizelig als ik de eerste paar sommen lees. Weer zucht ik en Rose kijkt me vragend aan. 'Ik snap er helemaal niks van' mompel ik. Ze glimlacht kleintjes 'zou ik je helpen?' Stelt ze voor. Ik knik dankbaar en ze schuift wat meer naar mij toe. 'Oké, welke snap je niet?' Vraagt ze zacht. Ik zucht 'eigenlijk allemaal niet' geef ik toe. Ze glimlacht 'dan beginnen we gewoon bij de eerste' zegt ze. Ik knik en ze begint uit te leggen.

Er wordt op de deur geklopt en de hele klas kijkt op. Een jongen komt binnen lopen en mijn mond zakt open. Hij heeft bruin kort haar, wat mooi in vorm is gebracht. Hij draagt een strak wit t shirt waarin zijn spieren goed te zien zijn. Onze ogen kruisen elkaar en hij glimlacht naar me. Dat wordt verstoort door de leraar die in zijn handen klapt. 'Dames en heren, we hebben een nieuwe klasgenoot' zegt hij. De hele klas kijkt hem aan. De jongen sluit de deur en komt naast de leraar staan. 'Wil je je zelf voorstellen?' Vraagt hij. Hij knikt en kijkt de klas rond. 'Nou ik ben Bradley en ik ben 17 jaar' zegt hij. Ik glimlach en weer kijken we elkaar aan. 'En waar kom je vandaan Bradley?' Vraagt de leraar. 'Uit Amerika' antwoord hij. Ik glimlach 'Dames en heren, ik hoop dat jullie hem een warm welkom kunnen geven' zegt hij. 'Dat komt goed meneer' glimlacht Luke. De leraar kijkt hem dankbaar aan 'je mag naast Luke gaan zitten' zegt hij. Bradley knikt en loopt naar hem toe. Hij gaat naast hem zitten, en wat dus voor ons is. Luke en Bradley stellen zich aan elkaar voor. Dan draait hij zich om naar mij en we glimlachen naar elkaar. 'Ahh je bent geïnteresseerd in Maud' en Luke wiebelt met zijn wenkbrauwen. Beide worden we rood. 'Maar je heet dus Maud?' Vraagt hij. Ik knik 'klopt' En ik lach zacht. Hij grinnikt 'fijn om kennis te maken' En hij knipoogt. Ik voel dat ik bloos en kijk snel de andere kant op. Hij begint te lachen en dan kijkt hij naar Rose. 'En jij bent?' Vraagt hij. 'Rose' antwoord ze met een glimlach. Hij knikt 'fijn om je te leren kennen' zegt hij. Ze knikt instemmend 'vind ik ook' zegt ze vrolijk. 'Op haar maak je geen kans hoor' zegt hij. Bradley fronst 'ze valt niet op jongens' grijnst hij. 'Luke!' sis ik. Rose wordt zo rood als een tomaat 'hey, daar is niks ergs aan hoor' zegt Bradley lief tegen Rose. Ik glimlach en ze kijkt hem dankbaar aan. 'Ik zeg ook nik dat het erg is' zegt Luke. Ik rol mijn ogen 'je had het niet hoeven te vertellen' zeg ik. 'Dus ze is een pot?!' hoor ik een klasgenoot roepen. 'Houd je bek man!' roep ik kwaad. De jongen steekt 2 vingers op en likt er tussen. Rose wordt rood en staat meteen op. Ze rent het lokaal uit 'Rose!' roep ik. 'Rose kom terug!' roept de leraar. 'Ik ga wel' zeg ik. Ik sta op en pak mijn krukken. De rest van de klas staart mij aan maar ik negeer het. Ik hink naar de deur 'nee Maud' zegt ze leraar. Ik rol mijn ogen 'Ze heeft iemand nodig meneer' zeg ik. Hij zucht en knikt dan toch. Ik loop het lokaal uit en sluit de deur achter me. Ik loop door de lange gang heen en kijk ondertussen om me heen. Maar ik zie Rose nergens 'Rose?!' Roep ik. Geen reactie, wat ik wel had verwacht. Ik kom uit in de kantine waar ik Rose ook nergens ziet. Dan bedenk ik me iets en ik loop naar buiten. En ja daar zit ze op een muurtje. Ze merkt me op en ik kom naast haar zitten. Het is even stil en ik zoek naar de juiste woorden. Ik slik en we kijken elkaar kort aan. Ik zucht onhoorbaar 'je moet je er niks van aan trekken' zeg ik uiteindelijk. Ze zucht diep 'ik wil gewoon al die haat niet' zegt ze zacht. Ik knik begrijpelijk 'misschien bedoelt hij het helemaal niet als haat' zeg ik. Ze haalt haar schouders op 'je weet hoe jongens zijn' en ik geef haar een zachte duw. Ze grinnikt 'ja helaas wel' lacht ze. Ik grinnik 'het komt echt wel goed' zeg ik zacht. Ze knikt 'i know maar nu weet de hele klas dat ik niet op jongens val' zucht ze. Ik glimlach kleintjes 'daar moet je gewoon schijt aan hebben' zeg ik. Ze knikt 'accepteren ze het niet? Dan is het hun probleem' zeg ik. Ze kijkt me dankbaar aan en knikt. 'Dat is waar' geeft ze toe. Ik glimlach 'ga je mee naar binnen?' Vraag ik. Ze knikt en staat op. Ik pak de krukken op van de grond en sta ook op. 'Lukt dat?' Vraagt ze. Ik knik en samen lopen we de school binnen.

We lopen het lokaal binnen en gelijk kijkt iedereen ons aan. Rose loopt met een rood hoofd naar haar plek. Ik loop met haar mee en ga naast haar zitten. Ik leg weer de krukken neer op de grond 'Dylan, wou je niet iets zeggen?' Vraagt de leraar. Iedereen kijkt Dylan aan, inclussief Rose en ik. Dylan is de jongen die de grap maakte. Hij knikt en kijkt richting Rose. 'Sorry' begint hij. 'Ik heb er totaal geen haat aan, ik wou alleen een grapje maken' zegt hij. Rose knikt 'dat weet ik, maar ik vind het gewoon lastig' geeft Rose toe. Hij knikt begrijpelijk 'wij accepteren het in ieder geval' glimlacht hij. De hele klas knikt instemmend 'dankjewel' zegt Rose. Ik glimlach en stoot haar aan 'zie je wel?' Fluister ik. Ze grinnikt en geeft me een zachte duw. 'Shut up' sist ze. Ik grinnik en rol mijn ogen.

Ik open onze voordeur en we stappen naar binnen. Nou ja ik hinkel naar binnen. Ik loop door naar de woonkamer en ga op de bank zitten. Rose ploft naast mij neer en Perrie komt ook de woonkamer binnen lopen. Haar mobiel gaat af en ze zucht diep. Wat mij laat lachen en ze loopt door naar de keuken. 'Met perrie' hoor ik haar nog zeggen. Rose zucht diep en ik frons. 'Wat is er?' Vraag ik. 'Mijn ouders willen niet dat ik hier langer blijf' zucht ze. 'Waarom niet?' Vraag ik. Ze haalt haar schouders op 'ze willen dat ik thuis kom' zucht ze. 'Maar ze accepteerden het toch niet?' Vraag ik. Ze schud haar hoofd 'doen ze ook niet, maar ze willen dat ik dan in therapie ga' zegt ze. Ik zie dat ze haar tranen binnen houdt. Ik sla mijn arm om haar heen 'je blijft gewoon hier' zeg ik zacht. Ze kijkt me dankbaar aan 'dankje Maud' zegt ze dankbaar. Ik glimlach en geef haar een knuffel. Perrie komt weer de woonkamer in lopen en ik zie dat ze opgehangen heeft. Ik laat Rose los en ze glimlacht. 'Waar is Jade trouwens?' Vraag ik aan Perrie. Ze ploft naast mij op d bank, aan de andere kant. 'Die is naar huis' zegt ze. Ik knik 'waarom?' Vraag ik. Ze grinnikt 'Maud ze woont hier niet' zegt ze. 'Vindt jij wel jammer' en ik wiebel met mijn wenkbrauwen. Ze rolt haar ogen en geeft me een duw. 'Shut up you' lacht ze. Ik grinnik 'wat gaan we eten vanavond?' Vraagt ze. Ik trek een wenkbrauw op 'ik dacht dat jij dat zou regelen?' Vraag ik. Ze kijkt me aan met de blik 'meen je dit nou?' en ik grinnik. 'Zie ik eruit alsof ik dat heb geregeld?' Vraagt ze. Ik schud mijn hoofd 'wel alsof je het hebt opgegeten' zeg ik. 'Maud!' Gilt ze. Ik grinnik en ze geeft me nog een duw. Ik schiet in de lach 'grapje!' Gil ik. Ze rolt mijn ogen 'het is dat je mijn zusje bent' zegt ze. Ik kijk haar lief aan en knipper een paar keer met mijn ogen. 'Idioot!' lacht ze. 'Nah en bedankt!' gil ik. Ze schiet in de lach en ik lach hard met haar mee. Rose schud lachend haar hoofd 'soms voel ik me net een baby sitter' lacht ze. Perrie en ik kijken haar allebei zuur aan. 'Heel leuk hoor' zeg ik droog. Ze haalt haar schouders op 'het is wel de waarheid' zegt ze. Ik geef haar nu een duw 'je moet lief zijn' zeg ik met een pruillip. Ze rolt haar ogen en we beginnen te lachen. 'Maar wat gaan we nou eten?' Vraagt Perrie als een klein kind. Nu rol ik mijn ogen 'wat wil je eten?' Vraag ik. Ze haalt haar schouders op 'weet ik niet' zucht ze overdreven. Ik grinnik en schud lachend mijn hoofd. 'Pizza' zegt ze ineens. Ik schud mijn hoofd 'dat hebben we net gehad, paar dagen geleden' zeg ik. Ze rolt haar ogen 'niet zo saai doen' zegt ze. 'Oh my god, perrie klein kind' zeg ik. Ze grinnikt en pakt de kussen vast van de bank. 'Maud?' Vraagt ze. Ik kijk haar aan 'hmm?' Vraagt ze. Ze slaat met de kussen recht in mijn gezicht. Ik hoor haar hard lachen en ik kijk haar droog aan. 'Moest dat serieus?' Vraag ik. Ze knikt 'ja!' Lacht ze hard. Ik rol mijn ogen en Rose begint ook hard te lachen. Ik kijk haar aan 'je hoort aan mijn kant te staan!' roep ik. Ze slaat haar hand voor de mond 'Oh ja' mompelt ze. Ze houdt haar lach in maar dat lukt niet lang. Perrie en Rose kijken elkaar aan en schieten weer hard in de lach. Ik zucht diep 'kleuters' mompel ik. Ik pak de krukken van de grond af en sta op. Ik hinkel naar de keuken en kijk in de koelkast. 'Wat doe jeeee?!' roept Perrie hyper. 'Kijken watvoor eten we hebben' antwoord ik rustiger. Ik zie van alles maar ik weet niet wat. Ik hoor wat achter mij en draai me om. Perrie komt er als een klein kind aan huppelen. Ik schud lachend mijn hoofd en ze komt naast me staan. 'Wat gevonden?' Vraagt ze. Ik haal mijn schouders op 'kijk jij maar' antwoord ik simpel. Ze knikt en kijkt in de koelkast. Ze knikt en sluit hem weer. Ik frons en ze bekijkt de kastjes. Om te kijken wat daar allemaal in ligt. 'Laten we wat aardappels, vlees en een salade doen' zegt ze. Ik knik instemmend 'goed idee' zeg ik. Ze knikt heftig en sluit de kastjes weer. 'Ga jij koken?' En ze wil weer naar de woonkamer huppelen. Maar ik houdt haar tegen 'nee' antwoord ik. Ze kijkt me strak aan ' Waarom niet?' Vraagt ze zo serieus mogelijk. 'Omdat ik huiswerk heb' zeg ik simpel. Ze zucht diep en rolt haar ogen. Rose grinnikt 'Ja ik moet haar helpen met wiskunde' zegt ze. Ik kijk haar dankbaar aan 'prima, Ik ga wel koken' zegt ze. Ik klap blij in mijn handen 'toppie, je bent de beste zus ooit!' roep ik hyper. 'Jaja shut up' en ze rolt haar ogen.

Sorry dat dit deel een beetje saai was. Had even niet genoeg inspiratie, hoop dat jullie het als nog een leuk deel vonden ❤