My real family ~ Edwards

Hoofdstuk 8

Maud pov
We komen thuis aan en Perrie helpt me mee om op de bank te komen. 'Het lukt wel' zeg ik. Reageert niet en zet me toch neer op de bank. Ze trekt mijn jas uit en ik rol mijn ogen. Jade maakt de halsbanden los bij de honden. Perrie hangt mijn jas aan de kapstok en even later komt ze weer naast mij zitten. 'Hoe voel je je?' Vraagt ze. Ik haal mijn schouders op 'wel wat duizelig maar verder goed' glimlach ik. Ze knikt 'volgende keer gewoon niet meer alleen naar buiten' glimlacht ze. Ondertussen komt Jade naast mij zitten aan de andere kant. Ik zucht diep 'maar de honden moesten eruit' probeer ik nog. Ze glimlacht kleintjes 'dat wel, maar de volgende keer niet oké?' Vraagt ze lief. Ik knik 'oke dan' zucht ze. Ze glimlacht naar me 'hoe was het interview?' Vraag ik. 'Ja wel goed' zegt ze. Ik knik 'moesten alleen eerder maar dat geeft niet' glimlacht Jade. Jade en Perrie delen blikken uit 'omdat ik flauw viel?' Vraag ik aan Perrie. Ze zucht en knikt 'ja maar dat geeft niet' glimlacht ze. Ik knik en zak onderuit. 'Eerst maar eens uitrusten' zegt Perrie. Ik glimlach kleintjes en zak onderuit. Het is even stil 'We gaan straks nog wel zwemmen toch?' En ik kijk Perrie hoopvol aan. Ze kijkt kort naar Jade die knikt. Dan kijkt ze mij weer aan 'voel je je wel goed dan?' Vraagt ze. Ik knik 'ja' antwoord ik gelijk. Ze glimlacht 'oke dan' geeft ze toe. Ik glimlach tevreden en ze lacht zacht. Jade staat op 'ik ga ervandoor' zegt ze. Perrie en ik kijken haar tegelijk aan. 'Ik ga naar Jordan' legt ze uit. Ik glimlach en Perrie knikt enkel. Jade loopt richting de voordeur 'ik loop wel met je mee' en Perrie staat op. 'Doeii Maud!' roept Jade vrolijk. 'Doegg!' roep ik vrolijk terug. Perrie en Jade geven elkaar nog een knuffel. Even later komt Perrie weer de woonkamer binnen lopen. 'Zullen we maar gaan lunchen?' Stelt ze voor. Ik knik 'is goed' en ik wil opstaan. 'Blijf maar zitten' glimlacht Perrie. Ik glimlach en ga weer zitten. Perrie loopt door naar de keuken en maakt de lunch voor ons klaar.

Ik spring in het water en een golf water valt over Perrie heen. Ze gilt hard en ik kom lachend boven water. Ze kijkt me zuur aan en ik begin nog harder te lachen. Ze gooit een golf water over mijj hoofd heen en ik hoor haar hard lachen. Ik kijk haar zuur aan wat haar nog harder laat lachen. Toch begin ik ook te lachen. Ze grinnikt en ik kijk haar lachend aan. Ik zie een opblaasbare luchtbed in het water drijven en zwem erheen. Ik klim erop en ga erop liggen. Ik sluit mijn ogen en geniet van de warmte. Ik houdt echt van de zomer! Nou ja het is nog lente maar het is vandaag echt prachtig weer. Ik laat de warmte op mij stralen en sluit genietend mijn ogen. Ik hoor Perrie deze kant op zwemmen maar houdt mijn ogen gesloten. Ik voel wat beweging maar negeer het. Voordat ik het weet val ik in het koude water 'Ahh!' gil ik hard. Ik hoor Perrie hard lachen en ik kom met een zuur gezicht boven water. 'Niet grappig!' roep ik. Ze blijft doorlachen 'ik vind van wel!' lacht ze. Ik rol mijn ogen en blijf haar zuur aankijken. Ze begint nog harder te lachen en ik begin te grijnzen. Ik gooi een golf water over haar heen en ineens stopt ze met lachen en kijkt mij weer zuur aan. Waardoor ik hysterisch in de lach schiet en ze kijkt me raar aan. 'Dat wij zussen zijn' zegt ze droog. Ik stop met lachen en we kijken elkaar stil aan. 'Ookal weten we dat nog maar net' mompel ik. Ze glimlacht en knikt.

We liggen te zonnebaden op de tuinstoelen en het is stil. Ik ga rechtop zitten en kijk naar Perrie die met haar ogen gesloten op de stoel ligt. 'Wat is er?' En Perrie opent haar ogen. Ik schud mijn hoofd 'niks' antwoord ik. Ze gaat ook rechtop zitten en kijkt me aan met een glimlach. 'Zeker? Je lijkt er niet bij met je gedachten' zegt ze zacht. Ik slik en staar naar de grond. 'Je kan me alles vertellen he?' Zegt ze. Ik knik zonder haar aan te kijken. Mijn gedachtes gaan we weer naar alle schooldagen. Dat zoë me lastig viel en me vertelde dat ik niks waard ben. Ik hoor haar stem gewoon en slik. Ik heb niet eens door dat er tranen over mijn wangen rollen. Dan voel ik ineens een arm om mij heen. Ik kijk verbaasd op en Perrie zit naast mij op de stoel. 'Tell me' zegt ze zacht. Ik zucht diep en veeg mijn tranen weg. 'Het is niks bijzonders' mompel ik. Ze zucht 'dat is het niet, dat weet je' zegt ze zacht. 'Je weet niet eens wat er is' en ik sta op. Ze kijkt me geschrokken aan 'ik ga me douchen' en ik loop naar binnen. 'Wacht nou!' hoor ik Perrie nog roepen. Ik negeer het en loop via de trap op naar boven. Ik loop mijn kamer binnen en ga zitten op het bed. Ik staar voor me uit en zie alle herinneringen weer voor me.
Zoë duwt me hard tegen de muur 'je bent niks waar' sist ze. Ik krijg een harde klap tegen mijn gezicht en er rollen tranen over mijn wangen.
'Maud' En ik voel een arm om mij heen. Ik ben terug in de realiteit en ik zie dat Perrie naast mij zit. Er rollen tranen over mijn wangen en ik kruip tegen Perrie aan. Ik sla stevig mijn armen om haar middel heen en ze slaat beschermend haar armen om mij heen. Ik probeer de tranen tegen te houden wat best lastig gaat. 'Laat het gewoon gaan' fluisrtert ze. Dat was genoeg voor mij en er komen harde snikken uit mijn mond. Ze wrijft over mijn rug 'shh ik ben bij je' kalmeert ze me.