My real family ~ Edwards

Hoofdstuk 12

Maud pov
Al snel krijg ik antwoord van Rose 'Pez' zeg ik. Ze draait zich weer om en glimlacht. 'Ja?' Vraagt ze vrolijk. 'Rose kan' zeg ik met een brede glimlach. Ze klapt blij in haar handen 'gezellig!' zegt ze vrolijk. Ik knik heftig 'yass!' gil ik blij. Ze grinnikt en draait zich weer om. Ik zie dat ze haar mobiel erbij pakt. Ik denk dat ze reageert op Jade en ik lach zacht. Ik heb zo'n idee dat er meer is tussen die twee. Ze hebben allebei wel een relatie maar toch zie ik iets. Ik kan het mis hebben maar ze hebben zo'n speciale band. Dat kan ook puur vriendschap zijn maar toch. Ze moeten om elkaar blozen dus ja. Mijn gedachtes worden verstoord door het gegil van Perrie. Ik kijk verschrikt op 'Jezus ik schrok!' roep ik. Ze kijkt om 'shit sorry!' roept ze meteen. 'Maar wat is er dan?' Vraag ik. 'Kijk waar we zijn!' gilt ze. Ik kijk op en ik zie dat we bij een pretpark zijn. 'Omg!' gil ik. Perrie schiet in de lach 'super leuk!' gil ik blij. Ze knikt en klapt blij in haar handen. Alex begint te lachen en parkeert de auto. 'We zijn er' zegt hij. 'Goh je meent het' zegt Perrie droog. Alex kijkt haar zuur aan en ik begin hard te lachen. Perrie lacht met mij mee en Alex kijkt ons allebei zuur aan. 'En ik had nog wel een leuke verassing' zegt hij met een pruillip. 'Ahhh babe' en Perrie geeft hem een kus. Ik rol mijn ogen en kijkt de andere kant op. Ineens beginnen ze te zoenen en ik zucht diep. Ik kuch even en ze trekken snel terug. Ze kijken verschrikt op 'zullen we gaan?' Vraag ik dan maar.  Perrie is vuurrood en knikt 'ja sorry' mompelt ze. Ik knik en stap uit de auto. Perrie en Alex volgen mijn voorbeeld en stappen ook uit. We lopen richting de ingang en Perrie komt snel naast mij lopen. Ze slaat haar arm om mijn schouder heen 'sorry' fluistert ze. Ik grinnik 'geeft niet' lach ik. Ze glimlacht en we lopen achter Alex aan. Even later komen we aan bij de kassa en Perrie en ik laten elkaar los. Alex geeft onze namen door. We krijgen onze kaartjes en we mogen dan naar binnen. We komen met zijn drieën naast elkaar lopen 'waar gaan we eerst heen?' Vraagt Alex. Ik kijk naar Perrie en ze grijnst. 'Zweefmolen' zegt ze vrolijk. Ik grinnik 'kleuter' lach ik. Ze kijkt me zuur aan en geeft me een duw. Ik schiet in de lach en geef haar een duw terug. Ze begint ook te lachen en we lopen met zijn drieën richting de Zweefmolen.

We gaan achterin in de rij staan 'wat een lange rij' zucht ik. Perrie rolt haar ogen en ik trek een wenkbrauw op. 'Je moet geduld hebben' en ze lacht zacht. Nu rol ik mijn ogen 'dat heb ik gewoon niet' geef ik toe. Perrie en Alex lachen zacht. Ik kijk ze zuur aan waardoor ze nog harder moeten lachen. Ik schud lachend mijn hoofd en we mogen een klein stukje doorlopen. 'Zie je, we mogen al verder' zegt Perrie. We lopen een stukje verder en ik rol weer mijn ogen. Ze grinnikt en ik kijk ondertussen om mij heen. Het is aardig druk en het valt me op dat Perrie en Alex nog niet herkend zijn. Dat zou vast straks wel komen, en dan komt sowieso de vraag wie ik ben. Perrie ziet mij denken 'wat is er?' Vraagt ze meteen. Ik glimlach 'niks' antwoord ik. Ze fronst 'weet je dat zeker?' Vraagt ze. Ik knik 'ja zat alleen wat te denken' glimlach ik. Ze knikt en glimlacht. Ik glimlach terug en geniet ondertussen van de warme zon. Het is nog niet echt zomer maar het weer is al geweldig.

We stappen uit de Zweefmolen en lopen weer verder over het park. 'Nou waar gaan we nu in?' Vraagt Perrie in het algemeen. Ik denk even na en kijk vragend naar Alex. 'Waar wil jij in Alex?' Vraag ik aan hem. Ik zie hem nadenken 'de achtbaan' zegt hij uiteindelijk. Ik grinnik 'welke?' Vraagt Perrie. 'Deze' En hij stopt met lopen. Perrie haar ogen worden groot 'echt niet!' roept ze meteen. Ik schiet in de lach 'kom op schat' probeert Alex. Perrie schudt wild haar hoofd 'echt niet' zegt ze opnieuw. Ik grinnik weer 'waarom niet?' Vraagt Alex met een pruillip. 'Hij is te heftig' zucht ze. Alex rolt zijn ogen en Perrie geeft hem een zachte duw. 'Ik houdt gewoon niet van die heftige achtbanen' zegt ze. Ik glimlach 'geeft niet, dan gaan we gewoon ergens anders in' zeg ik. 'Maar jij en Alex kunnen er wel in ja' zegt ze. Alex knikt 'vindt jij dat niet erg dan?' Vraag ik. Ze schudt haar hoofd 'nee tuurlijk niet' zegt ze. Ik knik 'ik bedoel de rij is ook niet zo lang' zegt ze. Ik knik instemmend 'dat is waar' geef ik toe. 'Dan gaan jullie er gewoon in' glimlacht ze. Ik knik 'is goed' zeg ik. Ze glimlacht en Alex geeft Perrie een kus. Op dat moment voel ik een flits. Ik kijk die kant op en ik zie in de verte allemaal fotograven. 'Nee he' zucht Perrie. 'Lekker dan' mompelt Alex. Ik zucht diep 'maar ja was te verwachten toch?' Vraagt Perrie. Alex knikt 'jup helaas wel' zucht hij. 'Maar gaan jullie nou maar in de achtbaan' zegt ze. Alex knikt 'kom' zegt hij tegen mij. Ik knik en loop hem achterna naar de ingang van de achtbaan. Ik kijk nog een keer achterom naar Perrie en ik zie dat ze op een bankje gaat zitten. Ik glimlach en ga samen met Alex in de rij staan. 'Gelukkig is deze rij niet zo lang' zeg ik opgelucht. Alex begint zacht te lachen 'gelukkig niet nee' zegt hij. Ik lach zacht en het is even stil. 'Maar uh hoe bevalt het om bij Perrie te wonen?' Vraagt hij. Ik knik 'ja best wel goed, het is echt gezellig' zeg ik vrolijk. Hij glimlacht tevreden 'mooi om te horen' zegt hij. Ik knik 'ik ben echt blij dat jullie elkaar hebben gevonden' zegt hij enthausiast. Ik glimlach breed 'ja ik ook' zeg ik vrolijk. Ik zie dat we wat verder kunnen lopen dus ik doe dat. Alex volgt mijn voorbeeld en loopt mee. 'En hoe is het op school?' Vraagt hij. Ik knik 'ja het bevalt me wel goed' glimlach ik. Hij knikt 'laatste jaar op het vmbo toch?' Vraagt hij. Weer knik ik 'klopt' antwoord ik. Hij knikt 'en wat wil je daarna doen?' Vraagt hij. Ik frons 'ik bedoel, ga je daarna een opleiding doen?' Vraagt hij. Ik knik opnieuw 'ja dat denk ik wel' antwoord ik. 'Weet je al wat voor soort opleiding?' Vraagt hij door. Ik schud mijn hoofd 'nog niet echt een idee' zucht ik. Hij glimlacht 'snap ik, het zijn ook lastige keuzes' zegt hij. Ik knik instemmend 'klopt, ik weet echt nog niet wat voor soort werk ik later wil doen' zeg ik. Hij knikt 'dat snap ik, wist ik nog niet op jouw leeftijd' geeft hij toe. Ondertussen dat we praten lopen we weer een stukje door. Ik kijk hem raar aan 'maar je doet toch al zolang aan voetbal?' Vraag ik. Hij knikt 'en je droom is toch al zolang om profvoetballer te worden?' Vraag ik verbaasd. Hij knikt weer 'klopt, maar ik had nooit gedacht dat het ook echt zou lukken' en hij begint zacht te lachen. Ik grinnik 'geloof me, je hebt echt zoveel talent' zeg ik. Hij kijkt me dankbaar aan 'dankjewel' glimlacht hij. Ik glimlach terug 'geen probleem' zeg ik. 'En jij hebt talent in het zingen' zegt hij. Ik wordt rood 'dat valt wel mee' zeg ik bescheiden. Hij glimlacht en schud zijn hoofd. 'Geloof me, jij hebt echt talent' zegt hij weer. Ik kijk hem dankbaar aan 'dankje' zeg ik verlegen. Hij grinnikt 'daar moet je iets mee doen' zegt hij. Ik frons en we lopen weer een stukje verder. 'Ik bedoel hier kun je ook een soort van opleiding voor volgen' zegt hij. Ik knik 'dat is waar' geef ik toe. Hij glimlacht 'of je krijgt ergens een contract aangeboden' zegt Alex. Ik haal mijn schouders op 'zou kunnen' mompel ik. Hij glimlacht 'het komt goed' zegt hij. Ik glimlach en knik 'wij mogen' zeg ik. De hekjes gaan open en we stappen in de achtbaan.

We lopen lachend werr terug naar Perrie 'het was erg leuk zo te zien' lacht Perrie. Ze staat op en ik knik. 'Ja best wel' zeg ik vrolijk. Ze glimlacht tevreden. 'Nog last gehad van de fotograven?' Vraagt Alex. Ze schud haar hoofd 'nee niet echt' antwoord ze. Hij knikt 'alleen met fans op de foto geweest' zegt ze enthausiast. Ik glimlach breed 'dat is altijd leuk' zeg ik vrolijk. Ze knikt instemmend 'dat is het zeker weten' glimlacht ze. 'Maar zullen we verder gaan?' Vraagt ze. Alex en ik knikken instemmend en we beginnen weer verder te lopen. 'Waar wil jij nu in?' Vraag ik aan Perrie. 'Nee nu mag jij kiezen' zegt ze. Ik zucht diep 'laat me dan even nadenken' mompel ik. Ze grinnikt 'sure take your time' glimlacht ze. Ik glimlach en kijk het park rond terwijl we doorlopen. 'De wild waterbaan' zeg ik met een grijns. Alex grijnst ook 'goed idee' zegt hij meteen. Perrie rolt haar ogen 'had ik kunnen verwachten he' lacht ze. Ik grijns weer en knik heftig. 'Maar kom dan gaan we daarheen' zeg ik. Ze zucht diep maar geef dan toch toe. We lopen richting de wild waterbaan 'je hebt geluk dat het mooi weer is' mompelt Perrie. Ik giechel 'ik vind het gewoon een leuke attractie' zeg ik vrolijk. Ze grinnikt en schud lachend haar hoofd. 'Daar ben ik het wel mee eens' zegt Alex. Ik glimlach tevreden 'tuurlijk ben je het het daarmee eens' en Perrie kijkt Alex zuur aan. Ik schiet kort in de lach en Alex lacht met mij mee. Perrie rolt haar ogen en we komen aan bij de wild waterbaan. Gelukkig is de rij niet zo lang dus we sluiten achteraan in de rij. 'Dan kunnen we hierna even wat eten' zegt Perrie. 'En jij moet natuurlijk weer aan eten denken' zeg ik met een grijns. Ze kijkt me zuur aan 'hey! Ik ben je zus dus je moet lief voor mij zijn!' roept ze met een pruillip. Een paar meiden draaien zich om met grote ogen 'Omg!' roepen ze. 'Shit' mompelt Perrie. Ik slik 'Maud we gaan later in de wild waterbaan, goed?' Vraagt ze zacht. Ik knik en ze pakt mijn hand vast. Ze trekt me mee uit de rij en Alex loopt met ons mee. We lopen snel een stukje verder en ik begin nu wel te stressen. 'Kom we gaan hier naar binnen' en Perrie trekt mij mee naar binnen in een restaurantje. We gaan ergens achterin aan een tafeltje zitten en Perrie leunt met haar ellebogen op de tafel. Ze verbergt haar gezicht in der handen en ze zucht diep. Ik slik en Alex komt eraan lopen. Hij gaat aan de andere kant naast Perrie zitten. Perrie kijkt op en gaat weer rechtop zitten. 'Die meiden kom hierheen' zegt hij zacht. 'Shit' mompelt ze weer. 'Ja en ze hebben nu zeker weten vragen' zegt hij. Perrie knikt enkel 'Ja' zucht ze. 'Nu moet ik wel eerlijk zijn' zucht ze. Ik knik enkel en staar voor me uit. Ik voel een hand op mijn en kijk verschrikt op. Perrie kijkt me glimlachend aan 'het komt goed' zegt ze zacht. Ik knik 'ze komen er wel achter maar alles komt goed' zegt ze lief. Ik knik 'Weet ik' zeg ik zacht. Ze glimlacht en trekt me in een knuffel. Ik knuffel haar terug en sluit even mijn ogen. We trekken even later terug en ze glimlacht lief naar me. Ik glimlach terug 'ik hoop niet dat Sam boos wordt' zegt ze. Ik glimlach 'ze zou het vast wel begrijpen' zeg ik. Ze knikt 'dat is wel waar' geeft ze toe. Ik glimlach en de deuren van het restaurant gaan open. We kijken alle 3 die kant op en de 3 meiden komen binnen. Ze kijken rond en hun ogen stoppen bij ons. Ze lopen voorzichtig op ons af en ik slik. 'Hey' zeggen ze verlegen. Perrie glimlacht lief naar ze 'hey' zegt ze vrolijk terug. Ze kijken verlegen naar Perrie 'is het echt zo?' Vraagt er een. Perrie glimlacht en knikt 'ja Maud is mijn kleine zusje' en ze slaat haar arm om mij heen. Ik glimlach naar haar en ze glimlacht terug. 'Maar zouden jullie nog geheim kunnen houden?' Vraagt Perrie hopend. Ze knikken 'tuurlijk' antwoorden ze. Perrie glimlacht tevreden 'ik ga het binnenkort bekend maken in een interview dus dan wordt alles bekend' zegt ze. Ze knikken en het is even stil. 'Willen jullie op de foto?' Vraagt Perrie. Ze knikken meteen 'ja' zeggen ze verlegen. Perrie glimlacht en staat op. Ze komt bij de meiden staan en slaat haar armen om hun heen. 'Wil jij er ook bij op?' Vraagt er een aan mij. 'Ik?' Vraag ik verbaasd. Ze knikt heftig 'ja tuurlijk' zegt ze. Ik glimlach 'en geen zorgen we posten hem nog niet' zegt ze meteen. Ik knik en sta ook op. Ik ga bij ze staan en Alex maakt een foto van ons.