My real family ~ Edwards

Hoofdstuk 25

* Een week later *

Maud pov
Ik word wakker van de wekker die afgaat. Ik zucht en verberg mijn gezicht onder de dekens. 'Maud' zucht Rose. Ik zucht en doe net alsof ik nog slaap. 'Ik weet dat je wakker bent' Hoor ik haar streng zeggen. Ik houd stil mijn ogen dicht en probeer weer in slaap te komen. Ineens gaat het licht aan 'Rose!' gil ik. Ik gooi de dekens meer over me heen 'zie je! Je bent wakker!' roept ze. Ik hoor dat ze opstaat en dan is de wekker uit. 'Dankje' zeg ik droog. Ze zucht diep en gooit de dekens van mijn hoofd af. 'Maud' zucht ik. Ik open mijn ogen en al snel knijp ik ze weer dicht door het velle licht. 'Ik ben alvast beneden voor ontbijt' zegt ze. Ik hoor haar lopen 'en jij bent ook zo beneden' zegt ze streng. Ze loopt de kamer uit 'Ja mama!' roep ik terug. Ik hoor haar nog lachen en ga dan toch rechtop zitten. Ik vind het heel leuk om naar Disney land te gaan maar 7 uur eruit vind ik erg vroeg. Op dat gebied lijk ik echt op Perrie. Zij heeft precies het zelfde. Ik glimlach bij de gedachte en zonder dat ik het door heb rolt er een traan over mijn wang. Ik mis Perrie gewoon zo erg, in de tijd dat ik bij haar woon hebben we zo'n sterke band opgebouwd. Ik zucht diep en veeg de traan weg. Ik sta op en loop de kamer uit. Ik strompel de trap af en ik zie dat Rose bezig is in de keuken. Ik loop op haar af en ze draait zich om. 'Ahh je bent beneden' zegt ze. Ik grinnik zacht en begin haar te helpen met het ontbijt. Ik schenk wat te drinken voor ons in 'hoelaat zijn Leigh en André hier' vraagt ze. Ik kijk op de klok 'over een uurtje' antwoord ik. Ze knikt en we zetten het ontbijt neer op tafel.

Aangekleed en al zitten Rose en ik te wachten op de bank. 'Ik ben zo benieuwd' zegt ze vrolijk. Ik knik instemmend 'Same, het wordt vast geweldig' glimlach ik. Ze knikt 'zeker weten!' roept ze. Ik glimlach en gaap. Ze grinnikt en ik kijk haar zuur aan. 'Nog moe?' Vraagt ze. Ik gaap nog een keer en knik. 'Best wel' geef ik toe. Ze grinnikt en pakt haar mobiel erbij. Ze scrolt wat door Instagram en ik zucht diep. Dan hoor ik de deurbel en ik sta op. Ik loop naar de voordeur en open hem. Daar staan Leigh en André 'hey' zegt Leigh vrolijk. 'Hey' zeg ik vrolijk terug. Ik laat de deur wat meer open 'kom binnen' zeg ik. Ze knikt en ze stappen naar binnen. André glimlacht vriendelijk naar me en ik glimlach terug. Ik sluit de voordeur weer en loop achter ze aan de woonkamer. 'Klaar voor?' Vraagt Leigh. Ik knik 'zeker weten' antwoord Rose vrolijk. Leigh glimlacht 'zullen we gaan dan?' Vraagt ze. Ik knik en Rose staat op. We pakken onze jassen en trekken ze aan. We kijken nog een keer rond en ik knik dan. We pakken allebei onze koffer en we lopen dan naar buiten. Ik sluit de voordeur achter me en draai hem opslot. We lopen naar de auto van André en hij doet onze koffers in de kofferbak. Ik bedank hem en Rose en ik gaan achterin zitten. André stapt achter het stuur en Leigh gaat naast hem zitten. Hij start de auto en begint te rijden. Heel raar zo zonder honden te zijn. Mam heeft gister Hachi en Travis opgehaald. Ze past op de honden en ik ben haar daar heel dankbaar voor. De band tussen mam en mij zit nu wel goed. Af en toe is het nog wat ongemakkelijk maar verder zit het goed. Gelukkig. Ik wil gewoon wat meer dingen met haar gaan doen. Bijvoorbeeld dagjes weg ofzo. Misschien moet ik haar binnenkort maar eens vragen of ze dat wat vindt. Want daardoor kan onze band wel sterker worden. Ik bedoel de band tussen Perrie en mij is al wel heel sterk.

Even later komen we aan bij het trein station en André parkeert de auto. We stappen uit en we pakken onze koffers uit de kofferbak. Dan lopen we met zijn allen naar de juiste perron. Leigh en André lopen voor ons en Rose kijkt vrolijk voor zich uit. 'Zin in?' Vraag ik lachend. Ze knikt heftig 'ja tuurlijk!' roept ze hyper. Ik grinnik en we gaan op een bankje zitten. Nu wachten totdat de trein er is. Ik kijk slaperig om me heen 'moe?' Vraagt Leigh lachend. Ik zucht diep en knik 'je lijkt echt op Perrie, niet normaal' lacht ze. Ik kijk haar lachend aan 'zo erg?' Vraag ik. Ze knikt meteen 'ja vooral que uiterlijk' geeft ze toe. Ik glimlach 'en que gedrag al helemaal!' roept ze lachend. Ik schiet kort in de lach 'Is dat zo?' Vraag ik lachend. Ze knikt heftig 'dat sowieso' lacht ze. Ik grinnik en schud lachend mijn hoofd.