My real family ~ Edwards

Hoofdstuk 32

Jade pov
We zitten met zijn alleen op de bank naar films te kijken. Ik zit samen met Rose op de bank en ik kijk naar de andere bank. Maud en Perrie liggen tegen elkaar aan. Ze liggen allebei te slapen en ik grinnik. Ik stoot Rose aan en ze kijkt me aan. Ik sein naar Perrie en Maud. Ze begint zacht te lachen en ik grinnik. Ze richt zich weer op de film maar ik zie aan haar dat ze zich niet goed voelt. Ik aarzel even maar begin dan te praten. 'Gaat alles wel goed?' Vraag ik zacht. Ze kijkt me aan en ze is even stil. Ze zucht diep en ze schud haar hoofd. 'Wil je erover praten?" Vraag ik. Ze knikt 'ik heb ruzie met mijn ouders' mompelt ze. 'Wat is er gebeurd?' Vraag ik voorzichtig. Ze zucht even 'ik ben er achter gekomen dat ik niet op jongens val' zegt ze zacht. Ik glimlach kleintjes 'en ik kwam dus bij hun uit de kast' zegt ze zacht. 'Dat acceleteerden ze niet?' Vraag ik voorzichtig. Met tranen in haar ogen schud ze haar hoofd. Ik slik 'kom hier' en ik gooi mijn armen in de lucht. Ze kruipt tegen mij aan en ik sla mijn armen om haar heen. Ik hoor haar zacht snikken en ik voel de medelijden. Ik wrijf over haar arm 'shh' fluister ik. Ze begint wat harder te snikken en ik zie dat Perrie wakker wordt. Ze gaat rechtop zitten en Maud valt de andere kant op. Ze blijft rustig door slapen en ik glimlach. Perrie kijkt ons bezorgd aan en ik glimlach kleintjes. 'Wat is er?' Fluistert Perrie. 'Vertel ik zo' fluister ik terug. Rose stopt langzaam met huilen en trekt zich terug uit de knuffel. Perrie en ik kijken haar allebei aan 'gaat het een beetje?' Vraag ik. Ze veegt haar tranen weg en knikt. Ik glimlach kleintjes 'mag ik vragen wat er is?' Vraagt Perrie voorzichtig. Rose knikt en verteld het verhaal opnieuw. 'Jeetje' mompelt Perrie. Rose knikt 'wat zeiden je ouders?' Vraagt ze zacht. Rose slikt 'mijn moeder begon te schreeuwen en zei dat ik in therapie moest' zegt ze zacht. Ik slik en sla mijn arm om haar heen. 'Ik begon te huilen en zei dat ik niet in therapie ging' verteld ze verder. Ik knik instemmend 'toen zei mijn vader dat ik dan niet meer welkom was' zegt ze met een brok in haar keel. 'Jeetje' zeg ik zacht. Ze knikt en er rollen tranen over haar wangen. 'Kom hier' en ik trek haar tegen mij aan. Ze kruipt tegen mij aan en ik wrijf over haar rug. Perrie en ik kijken elkaar even aan. 'Je mag hier zolang blijven als je wilt he' zegt Perrie zacht. Rose knikt en snikt nog wat. Ik trek haar wat dichter tegen mij aan. Ze begint harder te huilen en ze trilt. Ik voel kippenvel over mijn hele lichaam. Wat moet zij zich eenzaam voelen. Ik wieg haar wat heen en weer. Ze wordt er wat rustiger van en het gehuil wordt ook minder. Perrie kijkt ons aan en we maken even oogcontact. Even later veegt Rose haar tranen weer weg en laat me los. Ze komt rechtop te zitten en staart even voor zich uit. 'Weet Maud dit allemaal?' Vraagt Perrie. Rose knikt 'ja, ze weet alles' zegt ze zacht. Perrie knikt 'Heb je nog wat van je ouders gehoord?' Vraagt Perrie. Ze schud haar hoofd 'mam is nogal koppig van zich zelf' zucht ze. Ik glimlach kleintjes 'ze zouden vast wel bijdraaien' zeg ik. Ze haalt haar schouders op 'ik weet het niet' zucht ze. Ik glimlach en leg mijn hand op haar schouder. 'Het komt echt wel goed' zeg ik. Ze kijkt me dankbaar aan 'dank jullie wel voor alles' glimlacht ze. Perrie en ik glimlachen 'geen probleem, je voelt als familie voor ons' zegt Perrie. Rose begint rood te worden 'dat betekent veel voor me' zegt ze zacht. We glimlachen beide 'heb je ook broers en zussen trouwens?' Vraagt Perrie. Rose knikt 'ja een oudere zus maar ze is op kamers' antwoord ze. Perrie knikt 'weet zij het?' Vraagt Perrie voorzichtig. Rose knikt 'ze weet al heel lang dat ik niet op jongens val' mompelt ze. 'En wat vond zij ervan?' Vraag ik. Ze glimlacht 'ze zei dat ze het altijd al wist en ze accepteert het' zegt ze met een glimlach. Ik glimlach tevreden 'en weet ze ook al dat je ouders het nu weten?' Vraagt Perrie verder. Ze schud haar hoofd 'ik wil haar niet lastig vallen' zucht ze. Ik tik haar even aan 'geloof me, daar val je haar echt niet mee lastig' zeg ik. Ze knikt enkel 'echt waar, ik weet zeker dat ze er voor je zou zijn' ga ik verder. Ze knikt en kijkt me glimlachend aan. 'Stuur haar eens een bericht of jullie binnenkort kunnen bellen' glimlacht Perrie. Ik knik instemmend 'dat is inderdaad een goed idee' zeg ik. Rose knikt en kijkt me dankbaar aan. 'Dat kan ik inderdaad wel doen' geeft ze toe. Ik glimlach en ze pakt haar mobiel erbij. Ik zie dat ze Whatsapp erbij pakt en bedenkt wat ze moet typen. Ik glimlach 'wil je nog wat te drinken?' Vraag ik. Ze knikt 'wat wil je?' Vraag ik. 'Wat heb je?' Vraagt de lachend. Ik grinnik 'ik weet wel wat' zeg ik. Ze knikt en gaat verder met typen. Ik sta op 'Pez, wil je ook nog wat?' Vraag ik. Ze schud haar hoofd en ik knik. Ik loop naar de keuken en pak de chocolade melk uit de koelkast. Ik doe het in een pannetje en zet hem op het gasfornuis. Ondertussen zet ik de cholademelk weer terug en pak een grote mok.