Apokalipsi 111

67. A eshte nje bekim apo mallkim qe te kam njohur ty?

Vesna ishte duke pritur per Alhenan, ndersa Megami e Bellamy po bisedonin me njeri-tjetrin. Kjo gje kishte po habiste shume personat qe kishin punuar ne shtepine e Cezar Blackwood prej vitesh, sepse ata e kishin pare Bellamin te rritej dhe ai asnjehere nuk i afrohej njerezve te panjohur. As nuk bente biseda te tilla plot entuziasm. Edhe kur Aurelius, shoku i tij i ngushte vinte per ta vizituar, ai nuk dukej kaq i lumtur.

Ajo qe i habiste me shume ishte fakti se Bellamy po i dukej si nje person komplet tjeter ne ato çaste. Ai nuk po i fliste Megamit me ate tonin arrogant, nuk po ankohej si nje femije i vogel e nuk po shante apo ofendonte asnje.

Ne te kundert, kishte duart ne te dyja faqet e veta, ndersa qendronte perballe Megamit, duke e degjuar me vemendje çdo fjale te tij dhe pergjigjej gjithnje kur ai bente nje pyetje. Por,
dukej kaq i lezetshem ne ato momente, sa edhe Megami nuk duroi dot dhe i shtypi faqet me dy gishta, pastaj qeshi kur pa ate shprehje te habitur ne fytyren e tij.

Bellamy nuk kishte qejf ta preknin apo ta trajtonin si femije, por nje arsye qe as vete nuk e kuptonte, nuk refuzonte dot Vesnan, Katsumin apo Megamin. Ata nuk dukeshin sikur po talleshin me te, arrinte te shikonte se çdo veprim i tyre ishte i sinqerte.

Madje, i dukej sikur Katsumi dhe Vesna po e trajtonin si nje vella te vogel. E kishte pare si Katsumi trajtonte vellain e saj, kishte veshtruar edhe Vesnan per kete kohe te shkurter se si trajtonte Megamin dhe po kuptonte se sjellja e tyre nuk ndryshonte shume ndaj tij.

Kjo gje e bente te ndihej mire. Qe i vogel, ai kishte pasur plot persona qe vetem shtireshin rrotull, ose qendronin prane tij per interes. I urrente keta njerez te tille. Por, Katsumi, Vesna, Megami, madje edhe Aurelius e trajtonin komplet ndryshe. Ata nuk kerkonin asgje prej tij, thjesht i pelqente shoqeria e tij.

Kishte nje buzeqeshje te madhe ne fytyre, aq sa i verboi te tjeret rrotull. Disa sherbyes shkuan te lajmeronin Cezar, sepse djali i tij po sillej shume anomalisht.

Ndersa Bellamy ndihej i lumtur ne ato momente, i pelqente sidomos kur Megami kishte te gjithe vemendjen mbi te.

"A te pelqen Megami?" Degjoi nje pershperime afer veshit dhe pa e kuptuar as vete, u pergjigj menjehere.

"Po! Eshte shume i bukur!" Kur degjoi te qeshuren e Katsumit dhe Vesnas, kuptoi çfare kishte thene dhe vendosi menjehere duart para fytyres. Donte te fshihej ne ato momente. Ishte skuqur i gjithi prej turpit.

Megami nuk e degjoi, sepse ai foli me se te ulet, Vesna arriti ta degjonte vetem se ishte nje njeri i evoluar tashme ndersa Katsumi ishte afer tij, dhe ishte ajo qe e kishte pyetur.

"Hahahahah. Ti nuk ke per te ndryshuar kurre." Komentoi ajo dhe ndersa po mendonte nese duhej ti kthente kujtesen e jeteve te meparshme Bellamit apo jo, syte e saj ndryshuan per nje milisekonde, pa e kuptuar as ajo vete.

"Katsumi! Mos!" Zeri i Vesnas e beri te kuptonte se per pak kishte humbur kontrollin mbi aftesine e saj dhe u tremb.

Dreq! Nese humbiste perqendrimin, diçka e tmerrshme mund te ndodhte!

Vesna kishte ndjere nje frike te tmerrshme ne momentin qe aftesia e Katsumit u shfaq dhe duke qene se ajo ishte afer Bellamit, mendoi se do e lendonte, prandaj bertiti dhe i terhoqi vemendjen me sukses, por tani kishin vemendjen e Bellamit, Megamit dhe disa sherbyesve mbi to.

Katsumi dukej ende pak e shokuar qe per pak humbi kontrollin, prandaj u ul prane Bellamit, ndersa ai instiktivisht i vendosi njeren dore ne shpine, duke bere levizje te lehta e vazhdimisht, per ta qetesuar pak.

"A ndihesh mire, Katsumi?" E pyeti ai. Vesna ishte paralizuar prej frikes per disa çaste, por kur degjoi pyetjen e Bellamit, e kuptoi se Alhena nuk ishte mire, perderisa as nuk po pergjigjej. Ajo shkoi me nxitim drejt tyre dhe u ul prane saj.