Yakut Pençe / Opal'ın Yansıması +18

34- Alice Uyuşturucu Almak İstiyor

Hi guys, on gün sonra bölümü bitiren bir Ely çizmişler buraya. Umarım bölümü seversiniz. Normalde olaylı bir bölüm olacaktı ancak Suna'nın çenesi açıldı da açıldı ve o olaylara yer kalmadı. İkinci part gelirse orada olaylar biraz daha hareketli olacağını ümit ediyorum. Başlangıçta hiç gönderilmemiş dört tane kısa mektup tarzı yazı var, kafanız karışmasın. Keyifli okumalar!

****

Sevgili kız kardeşim, senden ayrılalı neredeyse üç ay oldu ve ben seni aramaktan bir an olsun vazgeçmedim. Elimden geldiğince yurdun dışına çıkıyor, her sokakta seni arıyorum. Belki tanıyan çıkar diye fotoğrafını cebimde taşıyorum ancak kimse seni görmemiş, ismini duymamış, vah vah sesleri eşliğinde oradan uzaklaşmak zorunda kalıyorum. Yine de seni aramaktan vazgeçmeyeceğimi sana söylemek istedim.

İlk günlerde gökyüzüne bakıp seninle konuştuğumu hayal ettiğimde çocuklar benimle dalga geçmişti. İşte bu sebepten dolayı içimdekileri kağıdı dökmeye karar verdim, hem ne demişler söz uçar yazı kalır. Belki bir gün bu yazdıklarımı görürsün ve senden hiç vazgeçmediğimi öğrenirsin. Her neyse, buraları çok fazla uzattığımın farkındayım.

Şu an ne yapıyorsun çok merak ediyorum, mesela hiç arkadaşın oldu mu? Beni sorarsan eğer maalesef arkadaşım olmadı. Bu dünya üzerinde benimle hiç kimsenin arkadaş olmayacağını söylediler Suna ve ben buna çok üzüldüm, yemek saatinde yemeğe bile inmedim ki gelip benden özür dilesinler ama dilemediler. Hatta kimsenin umurunda bile değildim. İnşallah senin arkadaşın olmuştur, yalnız kalmanı istemem.

Sevgilerle abin.

**

Abim;

Neredesin, neden beni bulmaya gelmiyorsun? Her gece penceremden dışarıya bakıyorum, beni almanı bekliyorum ama sen bir türlü gelmiyorsun. Yoksa üvey annemin dediği gibi beni çoktan unuttun mu? / Suna

**

Sevgili kız kardeşim;

Şu an neredesin, kiminlesin, beni özlüyor musun yoksa çoktan unuttun mu beni? Neredeyse yıllar oldu görüşmeyeli. Ben büyüdüm, sen büyüdün. Zaman hızla geçti, bizim aramızdaki mesafeyi daha da büyüttü. Yine de bilmeni isterim ki seni hep aradım. Hiç vazgeçmedim. Nasıl vazgeçebilirim ki? Sen benim en kıymetli hazinem, tek ailemsin.

Yine de pes etmiyor değilim. Aklımda bir sürü ihtimaller dolaşıyor. Belki de çoktan bu soğuk şehirden ayrılmışsındır, belki de yollar kavuşmamıza engel olmuştur. Eğer ki bir gün bu mektup eline geçerse ya da seni bulursam sana sıkı sıkıya sarılacağım ve hiç bırakmayacağım. Bulamazsam ya da bırakırsam da kendimden utanacağım. Sana söz veriyorum.

Sevgilerle seni seven abin.

***

Sevgili abiciğim.

Bugün öğretmenimiz bize bir ödev verdi. Sevdiğiniz bir insana mektup yazın dedi. Ben de düşündüm. Üvey babam her ne kadar iyi biri olsa da, hatta onu sevsem bile aklıma ilk olarak sen geldin. Sana yazmaya karar verdim. Nasıl olduğunu merak ettim. Şimdi neredesin abi, kimlerle birliktesin? Ya da beni arıyor musun ya da en azından özlüyor musun? Ben seni çok özlüyorum, her gece yatmadan önce hep anılarımızı hatırlamaya çalışıyorum, yüzünü unutmak istemiyorum. Belki bir gün bir caddede karşılarız umuduyla her gün yürüyerek okula gitmeye çalışıyorum ama bir türlü rast gelmiyoruz. En çok nerede gezersin abi? Hangi kıyıların kenarında ufuklara dalıp martılara simit atarsın, yoksa başka bir şehirde başka bir manzaraya mı dalıyorsun?