〈 𝑚𝑖𝑛𝑠𝑢𝑛𝑔 〉𝒇𝒐𝒖𝒏𝒅 𝒚𝒐𝒖 𝒂𝒕 𝒕𝒉𝒆 𝒓𝒊𝒈𝒉𝒕 𝒕𝒊𝒎𝒆
⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
🍇 Problem 𝗟𝗲𝗲 𝗠𝗶𝗻𝗵𝗼 przerasta go na tyle, że nocami wychodzi z domu gdziekolwiek, byle się od niego oddalić. Jedna taka noc zmieniła jego obraz na życie...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯ 🔮⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
Mimo późnej godziny Seul tętnił życiem. Widać im większe miasto, tym więcej miłośników nocnego życia. Minho czuł się, jakby znalazł idealne dla siebie miejsce na Ziemi i razem ze swoją grupą ruszył w jego eksplorację. Piękne neony rozświetlały miasto na tyle, iż mogłoby się wydawać, że jest środek dnia, jednak po spojrzeniu w górę widać było czarne niebo przepełnione swym srebrnym brokatem.
— Minho, Minho, Minho chodźmy na karaoke, proszę — brunetka denerwująco wydłużała wyrazy dziecięcym głosikiem, skacząc wokół kuzyna podczas trzymania jego ramienia.
— Nie umiem śpiewać — odpowiedział równie denerwującym tonem.
— Minho nie jest tu szefem, a raczej reszta grupy jest chętna na twój pomysł, więc chodźmy — wtrącił się Hyunjin, zaraz kumpelsko obejmując nastolatkę ramieniem i prowadząc całą brygadę do klubu.
— Ale nie będę śpiewać, nie zmuszajcie mnie — marudził najstarszy, podążając za towarzyszami w tyle.
~•~•~
ʸᵘⁿᵃ • Roadshimmer Wiggling the vision Heatheatwaves I'm swimming in a mirror
ᵖⁱⁿᵏʸ • Roadshimmer Wiggling the vision Heatheatwaves I'm swimming in a mirror
Duet Yuny i Changbina zakończył kolejną piosenkę, w której czasue nie obyło się bez śmiechów ich obu z samych siebie przy niepożądanych załamaniach głosu lub zwyczajnie ze zwykłego śpiewu. O to chodziło, o dobrą zabawę dla wszystkich.
— Dobra, to którą teraz, Binnie? — spytała rozbawiona brunetka wciąż chętna do śpiewania ze swoim ulubionym tego wieczoru człowiekiem.
— Zaraz, chwila. Siadać i odpoczywać, bo głos stracicie — niepytany Minho wtrącił, zauważając, że ktoś inny pcha się do mikrofonu.
— To ja uspokoję kompanię. Minho chcesz ze mną? — Truskawkowy blondyn wstał z jaskrawo zielonej kanapy, trzymając w dłoni winogronowy mikrofon, zachęcając najstarszego do wykonania utworu z nim.
— Nie, co ty. Mówiłem, że nie śpiewam, nie umiem — wypierał się, uciekając od tematu, by zaraz znowu usiąść na wygodny mebel — weź Hyunjina.
