"ခင်ဗျား...ကျိန်းသေပေါက်အသက်ရှင်ရမယ်"
"နာဂျယ်မင်း ရူးနေလား!"
"မြန်မြန်။ ကျနော်အဆင်ပြေတာမို့ မြန်မြန်..."
"မင်းပါးစပ်ပိတ်ထား။ စကားမပြောနဲ့"
"လီဂျယ်နို!!! ကျေးဇူးပြုပြီးအသိစိတ်လေးဝင်လို့။ ကျနော်ဆက်...မပြေး...နိုင်တော့ဘူး..."
————————————————————————————
'လွန်ခဲ့သောရှစ်နာရီခန့်'
.....................................
သာယာလှပတဲ့နေ့လယ်ခင်းတစ်ခုမှာနေမင်းကြီးကသာယာစွာတောက်ပနေပေမယ့် ဆောင်းအလည်ကြီးဖြစ်၍မပူနေပဲအေးလွန်းသည်လည်းမဟုတ်သောအေးစိမ့်ခြင်းကိုခံစားနေရသည်။
"ခင်ဗျားလက်ကငြိမ်ငြိမ်မနေနိုင်ဘူးလား"
ဂျယ်မင်းရဲ့စိတ်တိုနေတဲ့စကားနဲ့အတူတူဂျယ်နိုကတစ်ချက်ရယ်လိုက်ပါ၏။ ဂျယ်မင်းကအော်လိုက်ပေမယ့်လည်းဂျယ်နိုကသူ့ရဲ့လက်ကိုအခုထိအငြိမ်မထား။
ဂျယ်နိုရဲ့လက်ကစစထိုင်ချင်းကတော့ဂျယ်မင်းရဲ့လက်ကိုသာကိုင်နေတာဖြစ်သော်လည်း သိပ်မကြာခင်မှာပဲသူ့ရဲ့လက်တွေကဂျယ်မင်းရဲ့ရင်ဘက်၊ ခါးတွေကိုပါလာရောက်ထိလာသည်။
အခုလည်းဂျယ်မင်းရဲ့ခါးပေါ်သူ၏လက်ကိုတင်ထားကာ ခါးဘေးပိုင်းကိုပွတ်သပ်နေသည်လေ။ ထို့ကြောင့်ဂျယ်မင်းကတောက်လျှောက်တွန်းထုတ်သော်လည်းမဖယ်ပေး။
နောက်ဆုံးတော့ဂျယ်မင်းကအော်ပြီးသတိပေးလိုက်သော်လည်းဒီအတိုင်းဒီအတိုင်းပင်။ ခဏတာသာငြိမ်သွားပြီးနောက်ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့မျက်နှာကြီးကပါရှေ့ကိုတိုးလာသည်လေ။
"ငြိမ်ငြိမ်နေပါဆို။ အဲ့လိုဆက်လုပ်နေရင်ကျနော်ဆက်မလုပ်တော့ဘူးနော်"
ဂျယ်မင်းကဒီတစ်ခေါက်တော့အပြတ်ပြောကာထိုင်ခုံကနေထလိုက်တာကြောင့် ဂျယ်နိုကရယ်လိုက်ပြီးဂျယ်မင်းကိုခါးကနေပြန်ဆွဲချကာပြန်ထိုင်စေပါ၏။
"ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ။ ကိုယ်မလုပ်တော့ဘူး"
လှောင်ရယ်သံလား ပျော်၍ရယ်သံလားမသဲကွဲသည့်ရယ်သံပင်။ ဂျယ်မင်းကလဲဂျယ်နိုဆွဲခေါ်ရာအတိုင်းပြန်ထိုင်လိုက်ပြီးပန်းချီဆွဲသူအဆင်ပြေစေရင်ငြိမ်ငြိမ်နေလိုက်ပါသည်။
YOU ARE READING
𝙻𝚘𝚟𝚎 𝙱𝚎𝚝𝚠𝚎𝚎𝚗 𝙲𝚄𝚁𝚂𝙴 🅽🅾︎🅼🅸🅽
Romance"တကယ်လို့ဒီကျိန်စာကတကယ်ဖြစ်ခဲ့ရင်တောင်ငါပဲသေပြီးငါပဲနာကျင်ရပါစေ" 1400ကျော်ခုနှစ်ခန့်မှာဒီလူနှစ်ယောက်ရဲ့ချစ်ခြင်းတရားကကျော်ကြားပေါက်ကြားခဲ့တယ် 'ယောင်္ကျားနှစ်ယောက်ချစ်ကြိုက်ခြင်း' ဆိုတဲ့ခေါင်းစဉ်အောက်မှာအမုန်းတရားတွေနဲ့ ကျိန်စာတိုက်ခံရပြီးဒီကျိန်စာကသ...
