𝙻𝚘𝚟𝚎 𝙱𝚎𝚝𝚠𝚎𝚎𝚗 𝙲𝚄𝚁𝚂𝙴 🅽🅾︎🅼🅸🅽

Part - (27)

'ကျစ်...'

သူ့အောက်ကနာကျင်လို့ထွက်လာတဲ့အသံတစ်သံကြောင့်ဂျယ်မင်းကမျက်လုံးဖွင့်လိုက်တော့သူ့အောက်မှာလူတစ်ယောက်ကရှိနေခဲ့သည်။

ထိုလူရဲ့လက်ကဂျယ်မင်းရဲ့ခါးပေါ်မှာရှိနေပြီး သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကဂျယ်မင်းအောက်မှာရှိနေတယ်။ ဂျယ်မင်းတို့ရဲ့ခန္ဒာကိုယ်ကတစ်ခုနှင့်တစ်ခုထိစပ်နေသည်။

ဂျယ်မင်းကထိုလူရဲ့မျက်မှောင်ကြုံ့ကာမကျေမနပ်ဖြစ်ပြီး ရုတ်တရက်နာကျင်မှုကြောင့်မျက်လုံးမှိတ်ထားတဲ့လူရဲ့မျက်နှာကိုကြည့်နေမိပါ၏။

'ချောလိုက်တာ' ဆိုတဲ့စကားကတော့ဂျယ်မင်းရဲ့စိတ်ထဲကိုပထမဆုံးရောက်လာတဲ့စကားတစ်ခွန်း။ ဒီလူရဲ့ချောမောမှူကတခြားကမ္ဘာတစ်ခုကိုရောက်နေသလိုပဲ။

ဂျယ်မင်းရဲ့အောက်မှာပိနေတဲ့လူကနောက်ဆုံးမျက်စိပွင့်လာတဲ့ပေမယ့်လည်း ဂျယ်မင်းကတော့ထိုလူဆီကနေအကြည့်များကိုမလွှဲနိုင်သေး။

"မဖယ်ပေးဘူးလား"

မကျေမနပ်နဲ့မျက်မှောင်ကြုံ့ကာပြောလာတဲ့ကြောက်စရာစကားကြောင့် ဂျယ်မင်းလဲချောင်းတစ်ချက်ဟန့်လိုက်ကာထိုလူရဲ့မျက်နှာဘေးနား မြေကြီးပေါ်ကိုလက်ထောက်လိုက်ကာကုန်းထလိုက်ပါ၏။

သူထလိုက်တာနဲ့အမြန်လိုက်ထလာတဲ့အောက်ကလူ။ ဂျယ်မင်းကအခုမှသိလိုက်ရတာကသူ့လက်မှာပွန်းရာတစ်ခု။ ငယ်ငယ်ထဲကပိုးလိုမွေးကာ အပူပင်မခံဖူးသည့်လူမလို့ဒီလိုအရာကဂျယ်မင်းကိုဝမ်းနည်းစေပြီးနာကျင်စေပါ၏။

ရုတ်တရက်ကြီးအိမ်ကထွက်ပြေးတာကိုရပ်ပြီးသူ့အမေဆီပြန်ပြေးသွားချင်တဲ့အထိ။ ဒါပေမယ့်လည်းသူသာအိမ်ပေါ်ကထွက်ပြေးတာအဖေသိရင်သူ့ကိုနားညီးအောင်ကိုဆူလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။

ခုနကသူ့အောက်မှာရှိနေတဲ့လူကအပြည့်အဝမတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီဖြစ်ပြီး ဂျယ်မင်းကဒါကိုသတိထားမိတာကြောင့်ခုနကကိစ္စအတွက်ကျေးဇူးတင်စကားပြောရန်ထိုလူရဲ့မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်ပါ၏။

ဂျယ်မင်းကခေါင်းမော့လိုက်ပေမယ့်လည်းထိုလူရဲ့မျက်နှာကိုရှာမတွေ့နိုင်။ ဂျယ်မင်းကပုံမှန်အနေအထားထက်နည်းနည်းပိုပြီးမော့လိုက်တော့မှပေါ်လာတဲ့မျက်နှာချောချော။