Pendragon Kehaneti [A Tom Riddle Story]

Bölüm 53: Lucinda

Ben geldiiim!

Şaşırtıcı evet, bu temponun içinde bölüm yazmaya çok az vaktim kalıyor ama endişelenmeyin hikayeyi yarıda bırakmak gibi bir fikrim yok.

Şimdi küçük bir özetten sonra sizi daha fazla bekletmeden başlayalım bölüme. 

Bölüme başlamadan önce yıldıza basarsanız beni çok mutlu edersiniz ;-)

________________________

Elimde evcinlerinin hazırladığı ufak hasır bir sepetle Edmund'ın odasına vardığımda hava çoktan kararmıştı. İçeri girmeden önce kapıyı çaldım fakat cevabı beklemeden içeri girdim. Edmund'ı üstünü değiştirirken yakalamak memnuniyet verici olabilirdi. Fakat odaya girdiğimde gördüğüm ilk şey odanın ortasına yerleştirilmiş kare bir masa ve üzerine kurulmuş düşünseli oldu.

Başımı kaldırıp şaşkın bakışlarımı Edmund'a diktim. Zarif parmaklarına yakışan, oldukça uzun sayılabilecek asasını şakağında gezdirerek adeta içindekilerin ne kadar değerli olduğunu ima ediyordu. Başıyla masayı işaret etti.

"Başlayalım mı?"

________________________

Fransız tarzı masanın üzerindeki kazana baktıktan sonra yeni yıkanmış yumuşacaık saçlarımı dudaklarımı büzerek son kez okşadım. Edmund abartılı şımarıklığıma gözlerini devirdi. Asında mesele yeni yıkanmış olmaları değil sabah Tom tarafından taranmış olmalarıydı.

"Tanrı aşkına Pendragon!" diye sitem etti Edmund.

Tom'un son zamanlarda gereğinden fazla aklımı meşgul ettiğini bildiğimden haksız olmadığını biliyordum. Saçımdan bir tutamı çektim ve dağılmış buklelerimi elimle toplayıp tutamı kullanarak zapt ettim. 

Birkaç adım atıp masanın önüne geldim.  Önce düşünseline sonra Edmund'ın gözlerine baktığımda ne demek istediğimi anlamış gibi o da yanıma adımladı. Asasını odaya girdiğimden beri yaptığı gibi tekrar şakağında gezdirdi fakat önceki seferlerin aksine bu sefer asa şakağından ayrıldığında ucunda soluk maviye kaçan gümüş renkte bir anı vardı.  Onu için zor bir şeymiş gibi asayı kazana indirip anıyı nazikçe suya bıraktı.  Su gümüşi bir ışıkla aydınlandı ve bulandı.