Pendragon Kehaneti [A Tom Riddle Story]

Bölüm 14: Voldemort

Şu an yazmaktan gerçekten çok keyif alıyorum ama bu akşam moralim cidden çok bozuk. Bunu açıkça yazdığım tek yer de burası. Hikayeye verdiğiniz tepkiler beni çok mutlu ediyor. Sonraki bölümde neler olacağını tahmin etmeniz yada bu bölümle ilgili düşüncelerinizi belirtmeniz bana çok iyi gelebilir.

Tom Marvolo Riddle'a son bir bölüm...

1 Yıl Sonra, Yaz Tatili/ Morgana 6. Sınıfa Geçecek

Sekiz yıldır Black Malikanesinde kalıyor olmama rağmen
gerginliğin böylesine hiç şahit olmamıştım. Zindanlarda bir kuşun kanat kemikleri tarafından hapsedildiğimde bile bu kadar sıkışmış hissettiğimi hatırlamıyordum. Çünkü o zaman tehlikenin içindeydim ve kuzenlerim beni kurtarmak için oradaydılar. Şimdiyse tehlike üzerimize çöküyordu ve görünen o ki yaklaşan savaşta artık iki kişi kalmıştık.

"Eğer o adamın buraya gelmesine izin verirsen beni bir
daha göremezsin anne!"

Gergince parmaklarımı kenetleyip koltukta benden bile
daha gergin oturan Regulus'a doğru kaydım.

Voldemort yükselişinde kendine maddi ve manevi destek
sağlayabilecek müttefikler ediniyordu. Bunlardan ilki ve şüphesiz en önemlisi Black ailesiydi. Orion amcam ve Walburga teyzem Sirius'a bu konuyu açmamışlardı bile. Gryfindor'a seçildiği ve aile üyelerine mesafeli durduğu için 'Yüce Amaçlarına' onu da ortak yapmayı hiç denememişlerdi ama Regulus'u Ölüm Yiyenlik ve toplantılara katılma konusunda gittikçe daha çok sıkıştırmaya başlamışlardı. Amcam ara sıra benim için de bunun iyi olabileceğini ima ediyordu ancak teyzem konuyu çok net ve hızlı şekilde kapatıyordu.

Yine de bir şekilde idare ediyorduk. Kendi küçük dünyamıza kapanıyorduk. Üçümüz beraberken kimsenin bizi bir şeye zorlayamayacağına inanıyorduk.

Ya da sanıyorduk. En azından bu güne kadar.

Bardağı taşıran damla Voldemort'un iki hafta sonra yapacağı toplantı mekanının Black Malikanesi olduğunu açıklamasıydı.

"Sirius Orion Black sen anneni evi terk etmekle mi tehdit ediyorsun?"

"O katillerle aynı evde kalarak insanlığımı ayaklar altına
almayacağım!"

Regulus dirseklerini dizlerine dayayıp başını ellerinin arasına aldı. Elimi koluna koyup yanında olduğumu belli etmek istedim ama pek bir işe yaramış gibi görünmüyordu. Şimdi Walburga teyzemin çenesi titriyordu.

"O toplantı olacak Sirius! Lord'a sadakatimizi göstermek
zorundayız. Yanında durmazsak bizi karşısına alır!"

"Hemen şimdi bu evden defolup gidiyorum. Beni bir daha
cehennemde bile göremeyeceksin Bayan Black!"

"Sirius!"

Teyzem ve ben aynı anda bağırdık. Teyzemin sesi uyarı benimkiyse dehşet ve endişe doluydu. Gitmesini istemiyordum ama sebebi ilişkimizin kesilmesinden korkmam değildi. Regulus'un üzerinde Ölüm Yiyen olması için çok büyük bir baskı vardı. Regulus karşı koydukça artıyordu. Üçümüz bu baskıyı zor kaldırıyorduk. Şimdi Sirius kalkmış evi terk etmekten bahsediyordu. Regulus'un karanlık bir tarafı olduğunu çocukluğumuzdan beri hissediyordum. Bize göstermemesi var olmadığı anlamına gelmezdi fakat karanlıktan kast ettiğim şeyin cinayet işlemekle uzaktan yakından alakası yoktu.

"Evden kaçıp nereye gideceksin peki? Soyadın olmadan sen bir hiçsin!" diye bağırdı teyzem.

Ne kadar kızgın görünürse görünsün, şu an aslında oğlunun gitmesini engellemeye çalışan bir anneydi.