Pendragon Kehaneti [A Tom Riddle Story]

Bölüm 1: Black Malikanesi

Keyifli okumalar...

1968/ Morgana 7 yaşında

Walburga teyzemin omzumu destek verircesine hafifçe sıkmasıyla işlemeli siyah kapıya doğru bir adım daha attım.

Black Malikanesi Pendragon Malikanesi kadar olmasa da görkemli bir binaydı. Ne kadar süre burada kalacağım hakkında bir fikrim yoktu. Ailem gelirse hemen kendi malikanemize dönebilirdik ama içimden bir ses burada uzunca bir süre kalacağımı söylüyordu.

"Cassiopia bütün Black ailesi gelişini bekliyor. Eminim kuzenlerinle hemen kaynaşacaksın. "

Walburga teyzemin ikinci ismimi kullanmasını umursamamaya çalıştım. Annem bir Black'ti. Aile geleneğini bozmamış ve bana da "kraliçe" anlamına gelen Cassiopia takımyıldızının ismini koymuştu. Doğduğumdan beri Morgana ismini kullanıyordum. Teyzemin niyetinin kötü olmadığını biliyordum ancak Black ailesinin beni yanlarına almış olmaları beni ben yapan şeyleri değiştirmelerine izin vereceğim anlamına gelmiyordu. Kendime düşünmek için daha fazla fırsat vermeden kapıyı ittim. Büyük kapı uyguladığım kuvvetle içeriye savrulurken dikkat çekici bir giriş yapmıştım bile.

Teyzemin kocası Orion amca, oğulları Sirius ve Regulus, halam Druella, kocası Cygnus ve kızları: Bellatrix, Narcissa, Andromeda karşımda duruyorlardı. Şu ana kadar hiçbiriyle sık görüşmemiş olsakta kuzenlerimle daha küçükken oynadığımız oyunları hayal meyal hatırlıyordum. Herkesle tek tek sarılıp - Safkan ailelere özel o sarılmalardandı. Sevgiyi hissetmek zordu ama bağlılığı iliklerinize kadar hissedebiliyordunuz. - bir balo salonu büyüklüğündeki salona geçtik.

Büyükler "artık himayeleri altında" olduğumla ilgili birkaç cümle ettikten sonra Sirius'un odasına gitmemize izin verdiler. Daha doğrusu ailemin gizemli bir şekilde ortadan kayboluşunu tartışmak için bizi kibarca kovdular. Şu an Sirius'un odasında köşelere dağılmış bir şekilde oturuyorduk. Andromeda dışında hepimiz 7-8 yaşlarında olmamıza rağmen - o bizden birkaç yaş büyüktü.- ortada tuhaf bir sessizlik vardı. Sessizliği Bellatrix bozdu.

"Söylesene Cassiopia ailen birden nereye kayboldu? "

Sorduğu sorunun beni kızdırması gerekiyordu ancak bir şey hissetmedim. Bellatrix'in gözlerindeki delilik parıltılarını daha kapıdan girdiğimde fark etmiştim. Ayrıca bu soruyu daha onlarca kez duyacağımı bildiğimden kendimi hazırlamıştım. Benim aksime Andromeda ve Narcissa bu hareketi nezaketten uzak bulmuş olmalılar ki Bellatrix'i iki yanından sertçe dürtüp aynı anda

"Bella kibar ol!" diye uyardılar.

"Sorun değil. Bu soruya cevap vermek isterdim ama ne yazık ki cevabını ben de bilmiyorum. Ayrıca Morgana ismini tercih ederim."

Cevabımdan sonra ortama yayılan soğuk havayı bu sefer Regulus dağıtmaya çalıştı.

"İkinci isminin kraliçe takım yıldızından geldiğini biliyorum. Aile ağacında Cassiopia isminde birilerini görmüştüm. Peki ilk ismin ne anlama geliyor?"

İsmimle gurur duyuyordum. Soylu atamızın ismiydi ve bu ismi bana babam koymuştu. Bu yüzden dikleştim ve burnumu hafifçe kaldırarak cevap verdim.

"İsmimi soylu atamızdan aldım. Tam da bir cadıya yakışacağı gibi büyü ve ilüzyon anlamına geliyor."

Regulus'un yüzünde naif bir gülümseme oluşurken ismimi sevdiğini anladım.

"Seninkilerin anlamı ne?"

"Regulus 'Kuzey'in Koruyucusu',  Arcturus ise 'Küçük Kral' anlamına geliyor."

Anlamlı isimleri vardı. Sanırım Blackerin en güzel geleneği çocuklarına yıldız isimleri koymak olabilirdi. Ben de ona gülümsedim ancak araya giren Sirius'la gülümsemem dondu.

"Burnunun ucunda pislik varmış gibi durmana gerek yok. İsmini başarılı bir büyücüden almış olman sana bir ayrıcalık sağlamaz."

Tam ona aslında ismimin beni gayet ayrıcalıklı yaptığını açıklayacakken bu sefer Andromeda araya girdi. Anlaşılan burada kaldığım süre boyunca gergin ortamlara alışmak zorundaydım.

"Oyun oynamaya ne dersiniz. Bu gerginlikten sıkılmaya başladım."

Herkesten onaylar mırıltılar duyulurken Sirius'un yüzündeki gerginlik yerini muzip bir ifadeye bıraktı. Büyük ihtimalle koşuştururken dağılmış kıvırcık saçlarını başını sallayarak biraz daha dağıttı. Gururumdan rahatsız olduğunu anlamıştım. Şimdiden emin olamıyordum ama sanırım ailenin geri kalanından farklıydı. Bu farklılığın ileride başını belaya sokmamasını diledim.

Sonunda saklambaç oynamaya karar verdiğimizde üst katın dört bir yanına dağılmıştık. Bellatrix sayıyordu. Regulus ve ben aynı dolabın arkasına saklanmıştık. Narcissa ve Andromeda ebelenmişti. Geriye Sirius, Regulus ve ben kalmıştık. Sirius biraz ötemizde bir perdenin arkasında gizleniyordu.

Dolabın kenarından eğilip baktığımda Bellatrix'in yüzünde sinsi bir gülümsemeyle eşyaların arkalarına baktığını gördüm. Başını birden olduğumuz tarafa çevirince kendimi geriye çekmeye çalışırken tökezledim ve ses çıkardım. Regulus kolumu tutup düşmemi engelledi. Bellatrix'in yaklaşan ayak seslerini duyabiliyordum. Panikle karşımdaki Regulus'un gri gözlerine baktığımda dostça sırıtıp göz kırptı ve dolabın arkasından çıktı.

"Teslim oluyorum Bella yakaladın beni."

Birkaç kıkırtıdan sonra Bellatrix'in uzaklaşan adım seslerini duydum. Bu sefer Sirius'un arkasında durduğu perdeye doğru gidiyordu.

İlüzyon yaratmak benim işimdi. Şimdi ismimin hakkını verip kuzenime ilk iyiliğimi yapacaktım.

Ayaklarımın dibinde duran küçük topu alıp biraz ileriye fırlattım. Bellatrix topun düştüğü yerden gelen sesle orada birileri olduğunu sanıp oraya yöneldiğinde Sirius'la birlikte yerimizden fırladık. Sütuna ellerimizi koyarak hızımızı aldığımızda kuzenim elimi tutarak beni yanına çekiştirdi ve ikimiz aynı anda sobe yaptık. Sirius, Regulus ve ben göz göze geldik. Üçümüzünde gözleri parlıyordu.

O an bilmesemde Black Malikanesinde geçirdiğim ilk gün sonraki yüzlerce günün küçük bir kesiti niteliğindeydi.
Birimiz diğerini kızdıracaktı, atışıp duracaktık fakat ne olursa olsun günün sonunda tekrar birbirimize gülümseyecektik.

Medyada bizim Morgana olarak göreceğimiz karakter Bellatrix olarak kullanılmış. Ben Bellatrix'i Helena Bonham Carter'dan başkası olarak düşünemiyorum ama sizin hayal gücünüze kalmış. Videoyu izlemenizi tavsiye ederim. Ben bayıldım :-)