Pendragon Kehaneti [A Tom Riddle Story]

Bölüm 50: Çalınan Anlar

Kraliçe bir taneydi ve tahtına ortak olacak bir kral istemiyordu.

Fakat Tom Marvolo Riddle taht için sonuna kadar savaşacaktı. Ne olursa olsun. Ruhu ele geçirilinceye kadar savaşacak ve onu yenecekti. Morgana'nın uyanık olduğunu ve aklından geçenlere kulak misafiri olduğunu hayal etti.

Genç kız gözlerini kısar ve alayla tek kaşını kaldırırdı.

"Oh Tom," derdi dudağının sol tarafı yukarı kıvrılırken.

"Kendini gözünde ne kadar da büyütüyorsun. Beni yenebileceğini düşünerek... Üstelik rakibim bile değildin!"

Morgana'nın kibir dolu iç gıdıklayan kahkahası adeta kulaklarında yankılandı. Tom'un dünyasını aydınlatabilecek kadar parlak ve aynı zamanda içini ürpetecek kadar da karanlıktı.

"Bir de çoktan savaşın galibi olduğum gerçeği var tabii Riddle."

Başını iki yana sallayarak düşüncelerden uzaklaşmaya çalıştı. Ardından eğildi ve Morgana'nın adeta asaletle parlayan yüz hatlarına baktı. Kızın hayalinden kaçmak için kanlı canlı bedenine sokulduğunu fark ettiğinde anladı.

Ne Tom ne de Marvolo olarak ondan kaçışı yoktu. Artık bunu istediğinden de emin değildi zaten. Hele de var olduğundan bile haberdar olmadığı bir şeyler genç cadının bir bakışıyla göğüs kafesini zorlarken.

"Sen benim yıkımım olacaksın Cassiopia..."

Her ne kadar kendine itiraf edemese de bir gün farkına varacaktı.

Varlığının son kırıntısına kadar kendisine ihanet etmesi, gri gözlerin tek bir bakışına bağlıydı.

___________________________

Gözlerim yavaşça açılırken uzun süredir ilk kez bu kadar mutlu ve enerjik hissettiğimi düşündüm. Önceki gece iteklediğim pencere sabah melteminin etkisiyle açılmıştı. Orman ve denizin ferah havasının odayı doldurmasının etkisi büyük olmalıydı. Ya da göğsüne başımı yerleştirdiğim oğlanın?