Pendragon Kehaneti [A Tom Riddle Story]

Bölüm 43: Eve Dönüş

"Hadi Morgana!" diye kızlar yatakhanesine çıkan merdivenlerden yukarı doğru seslendi Alexander onuncu kez.

Onu dinlemek yerine yatağımın altına eğildim ve saten yatak örtüsünü kafamın üzerinden kenara atıp tozlu zemine bakmaya başladım. Eşyalarımızı toplayıp eve gitmek için hazırlanıyorduk ve bazılarımız Ortak Salondan çıkmıştı bile ama ben Loki'yi bulamıyordum.

"Sus artık Alexander!" diye merdivenlerden aşağı bağırdığını duydum Capella Black ve Jolene Blossom'ın aynı anda. Belki de birliğe vardıkları tek nokta Alexander'ın artık sesini kesmesi gerektiğiydi.

"Loki! Loki!"

Diz çöktüğüm soğuk zeminden kalktım ve odamdan çıkarak koridora seslendim.

"Loki'yi gören oldu mu?!"

Kızların yüz ifadeleri hazırlanma telaşının da verdiği sıkıntıyla buruştu. Fakat hiçbiri ters bir laf etmeye cüret edemedi. Okulda genel olarak içime kapanık olmama rağmen saygı görüyordum. Bunda Tom'u bir düelloda yenmiş olmam ve soyum şüphesiz en etkili faktörlerdi.

Kızlar yatakhanesinin merdivenlerini inip üstümdeki siyah saten geceliği umursamadan kendimi Ortak Salonun ortasına attım. Abisiyle stresli bir ifadeyle eve gidişlerini planlayan Lysandre'nin gözleri Abraxas'ın omzunun üzerinden beni buldu. Mavi gözleri beni süzdüğü anda irice açıldı ve kızkardeşinin tepkisi yüzünden Malfoy oğlanı da bana döndü. Abraxas geceliğime bir bakış attıktan hemen sonra endişeyle başını odanın öbür köşesine çevirdi.

"Aman Tanrım Morgana! Üzerine bir şey giy!"

Lysandre dehşetle resmen çığlık attığında Ortak Salondaki kalabalık birden sessizleşti. Durumu fırsat bilerek arkamda kalan merdivenlerin ilk iki basamağına çıktım ve herkesin beni gördüğünden emin oldum. Gözlerim kalabalığı taradı ve bir köşeye kümelenmiş Slytherin'in en popüler grubunu buldu. Büyük ihtimalle tatilde bağlantılarını nasıl koruyacaklarını kararlaştırıyorlardı.

"Kedimi gören var mı? Onu bulamıyorum!" dedim telaşla.

Ortam bu kadar ciddiyken böyle bir soru sormuş olmak bir an garip gelmişti. Fakat utancım geldiği kadar çabuk kayboldu.

Kedim kayıptı! Loki, okula başladığımdan beri yanımdan ayırmadığım dostum!

Gözlerim kalabalığı taradığında ilk önce Anthony ile göz göze geldim. Bakışları gözlerimde durmadığında Loki'den haberinin olmadığını anladım ve bu sefer yüzümü Tom'un direktiflerini dinleyip hızlı hızlı başını sallayan Evelyn'e çevirdim. Evelyn ne kadar aptal olursa olsun şu an oda arkadaşımdı Loki'yi görmüş olabilirdi. Fakat Evelyn bana kızgın bir bakış atmaktan başka bir şey yapmadı.

Son olarak gözlerim müridiyle konuşmasına rağmen dikkate alınmayan bu yüzden kızgınlıkla bana dönen Tom'la buluştu. Daha dün gece onunla yüz yüzeydim. Fakat dünden beri zayıflayıp güçten düşmüş gibi görünüyordu. Beni tepeden tırnağa süzdüğünde solgun dudakları hafifçe aralandı. Kedimle ilgili bir şey söylemesini bekledim. Fakat içinde kırmızı kıvılcımlar kıpırdaşan gözleri tekrar benimkilerle buluştuğunda dudaklarından kedime ben uyurken taktığı isimden başka bir şey dökülmedi.