Unexpectedly Yours [Completed/Under Editing]

Chapter Thirty-Eight

Prim's POV

Saan na ba kami pupunta? Napatingala ako sa isang ride. Iyong itataas kayo sa pinakatuktok tapos ihuhulog kayo bigla. That looks fun and exciting.

"Let's try that" Wika ko at nakangiting tinuro ang ride.

Hinila niya naman ako bigla kaya napatigil ako sa paglalakad. Bumaling ako ng tingin sa kanya. Umiling ito kaya nagsalubong ang kilay ko.

"Let's try that one instead of that" Wika nito at tinuro ang bump car. I just rolled my eyes and pouted.

"No. Mas gusto ko 'yon" Turo ko ulit doon sa ride. I saw how he swallowed hard and heave a deep sigh.

"But that looks like dangerous, Baby Love" Saad nito.

"Hindi 'yan. Gagawa ba sila ng ganyang ride kung hindi safe? Tara na, please"

He heave a deep sigh. Tumango ito kahit nakikita ko sa mukha niya na ayaw niya talaga.

"Yes! Tara!" Masayang sabi ko at napatalon-talon pa habang hila-hila ko siya.

Habang nasa harap na kami ng ride at hinihintay nalang na matapos ang nauna sa amin ay napansin ko ang panlalamig ng kamay ni Kane.

I diverted my gaze over him and I saw that he's not okay. May namuong pawis sa noo nito. Mas lumapit ako sa kanya.

"Ayos ka lang?"

"Yes, Baby Love. Just don't mind me" Saglit ito na ngumiti saka napabuntong hininga.

"Are you sure?" Paninigurado ko. Tanging tango lang ang isinagot nito.

Nang kami na ang sumunod ay hinila ko na si Kane. Mabigat ang mga paa nitong nakasunod sakin. Nang maupo na kami sa seat ay humigpit ang hawak nito sa kamay ko. Napatingin ako rito at hindi talaga siya okay. He flashed a forced smile.

"Takot ka ba sa matataas, Kane?" Tanong ko sa kanya ng marealize ko kung bakit ayaw niyang sumakay dito. Napabuga ito ng hangin.

"A-Actually, Yes" Iwas-tinging saad nito sakin. Hindi ako makapaniwalang tumingin sa kanya. He's really telling the truth.

"Pwede pa naman tayong umalis dito. I'll tell them" Wika ko at tumingin muli sa mga nagababantay. I was about to tell them when he squeeze my hand.

"Don't worry, I'll be fine as long as you're with me" Sinserong saad nito habang nakatingin sa mga mata ko. Nginitian ko ito at hinawakan ko ng mahigpit ang kamay niya.

"Then, I'll hold your hand until we finished this, Kane. You're always there kapag takot ako kaya ako naman muna ngayon ang tutulong sayo to conquer your fear. Don't worry kasama mo ako" Seryosong sabi ko sa kanya saka ako ngumiti.

As the ride started. Hindi ko na halos marinig ang sarili kong boses dahil sa ingay namin. Napatingin ako kay Kane a lt nakapikit ito at mahigpit ang hawak sa kamay ko. He's bitting his lower lip as the ride started to fall down. Napasigaw ako at napapikit. Peste! Parang naiwan sa itaas ang kaluluwa ako.

After the ride ay tutumba-tumba akong naglakad habang mahigpit na hawak ang kamay ni Kane. Napapikit ako ng mariin at inalog-alog ang ulo ko. I didn't expect that feeling. Parang naiiwan ang kaluluwa ko sa tuktok ng tower. I heard Kane vomited kaya napatingin ako sa kanya at hinaplos ang likuran niya. Pulang-pula ang mukha nito.

"I wanna s-sue the management for making that friggin' ride" Hirap nitong sabi saka napabuga ng hangin. I couldn't help but to laugh. Hindi ko naman dapat siya pagtawanan but I couldn't help it. He look at me and raise his eyebrows.