Unexpectedly Yours [Completed/Under Editing]

Chapter Forty-One

Prim's POV

It's been two days since he ignored me. No texts, calls or any messages on my social media account. I tried my best to act normal kahit pa any moment tutulo nalang ang luha ko.

Pabalik na ako sa classroom ko galing sa cafeteria ng may bumangga sakin. Dahil hindi ko na balanse ang sarili ko, napaluhod ako sa batuhan at naitukod ko pa ang kamay ko. Napangiwi nalang ako. Nag-sorry naman ang babaeng 'yon bago ako iwan. Tss.

Napatingin ako sa kamay at tuhod ko na puno ng gasgas at sugat.

I bit my lower lip to prevent myself from crying. Hindi dahil sa mga bruises kundi dahil mabigat ang puso ko. I heave a deep sigh saka tumayo at naglakad. Tumigil rin ako ng makarating ako sa may Chemistry Lab at napahawak sa pader.

Yumuko ako at hinayaan ang sarili ko na umiyak. Bakit ba ako umiiyak, bago lang naman kami. Dapat hindi ako umiiyak ng ganito. Mabuti nalang walang mga estudyanteng dumadaan dito baka isipin pa nila na nababaliw na ako.

I was about to take a step when suddenly a warm hug embraces my waist from behind. Natigilan ako at hindi nakagalaw sa kinatatayuan ko. Kahit hindi manlang ako tumingin sa mukha nito ay kilalang-kilala ko ang pabango nito. He put his chin on my shoulder and nestles his face on my neck. Mas humigpit ang yakap nito sakin.

"I'm sorry" He whispered huskily in my ears. "I'm sorry for ignoring my Baby" He whispered again. Tumulo ulit ang luha ko ng marinig ang boses nito. Na-miss ko ulit na marinig ang boses niya.

"K-Kane, I'm sorry...." Wika ko rin. "I'm sorry, I didn't mean to put Yvo's life to risk. I'm sorry" Hingi ko rin ng tawad.

"Don't say sorry, Harriette. It was an accident. I should be the one to say sorry, Love. I'm sorry for being an asshole, Harriette. I'm sorry for blaming you that day, Love. I'm so sorry, Baby. I'm sorry if I didn't hear you out first. I'm sorry, Love. Please forgive me" Sunod-sunod nitong hingi ng tawad.

"But I still need to ask for your forgiveness. I wanna ask for forgiveness because I was the reason kung bakit naaksidente ang pinsan mo that time. I wanna ask for forgiveness with Yvo's family too, Kane" Sincere na sabi ko sa kanya.

"No. You didn't do anything wrong. Ako ang dapat humingi ng sorry. You've been through a lot. Hindi ko naisip na torture rin sayo ang nangyari because my cousin's parents blamed you and I...." He swallowed. "....I even blame you that day"

Inalis ko ang braso nito sa bewang ko at pumihit paharap sa kanya. Napasinghot ako at napayuko.

"Bakit ka ba humihingi ng tawad? Ako ang dapat humingi ng tawad sayo dahil sakin kaya nadisgrasya ang pinsan mo"

"Tss. Stop blaming yourself, Harriette. Hindi mo kasalanan kung tatanga-tanga ang pinsan ko" Saad nito sakin at pinunasan ang luha sa pisngi ko. Hindi ko alam pero bigla akong natawa sa sinabi nito. Pinunasan nito ang luha sa pisngi ko.

"I'm sorry for ignoring you for two fucking days. I didn't mean to do that, I just need some space to think and I feel guilty too for condemning you that day" He said while cupping my face.

"Can you forgive me, Baby?" He ask.

Magsasalita na sana ako ng may marinig akong boses sa hindi kalayuan sa amin. Nakita kong nagtatago 'yung apat na unggoy kasama si Carrhizza at may hawak na mga cellphone sa tumpok na halaman. Hindi ko alam kung sino ang nagbigay ng ideya na diyan sila magtago pero good luck nalang sa kanila. Alam kong maraming higad diyan.