Unexpectedly Yours [Completed/Under Editing]

Chapter Seventy-Nine

Prim's POV

I blurted out a heavy sigh while looking at the floor length mirror. Normal lang ba na kabahan sa ganitong bagay? Mukhang hindi lang kamay ko ang namamawis kundi pati na rin ang mga kasingit-singitan ko. I check myself at the mirror once again. I haven't seen Kane before our wedding because that is part of the tradition. I wonder if how is he?

I miss him so much.

The door creaked open. I saw my Mom's reflection on the mirror as she enters. Nilingon ko siya. Ngumiti ito saka ako nilapitan.

"You're beautiful, Baby" Puna nito saka niya inayos ang veil ko.

"Thank you po, Ma" Nakangiting sabi ko. Hinawakan nito ang kamay ko.

"Parang kailan lang karga-karga pa kita, now you're getting married. I'm so happy for you, Baby" She said and I saw a tear from her eyes. Hindi ko rin mapigilang mapaiyak. Mabuti nalang simple lang ang make up ko at waterproof pa.

"Thank you, Mama" Pinisil nito ang balikat ko.

"Be a good wife to him. Love him and be faithful to him" Sinserong sabi nito kaya tumango ako. "Marriage is not simple and easy but don't worry always remember that we are here. We wil always be here if you need anything"

Tumulo na naman ang luha ko. Bumukas ulit ang pinto at pumasok naman sina Papa at Kuya. May mga ngiti sa labi nila. Lumapit sila sakin. Papa hug me while Kuya pat my head.

"Bakit kayo nag-iiyakan?" Papa ask while smiling but I also see tears in his eyes. "Tsk. Ang unica Hija ko, ikakasal na. Naunahan pa ang Kuya" Natatawang sabi ni Papa saka pinunasan ang pisngi niya. I dried my tears too saka natawa na rin.

"Pa naman, ako na naman nakita mo" Reklamo ni Kuya at napasimangot. Mas lalo akong natawa. Niyakap naman ako ni Papa then he patted my back.

"You're beautiful as like your Mom, Harriette. I just can't believe that you're getting married. Mahihiwalay ka na samin ng Mama mo" Seryosong sabi nito saka humiwalay sa pagkakayakap sakin.

"Pero dadalawin ko rin naman kayo syempre" Nakangiting sambit ko. Tumango naman siya at ngumiti rin. Lumapit naman sakin si Kuya saka niyakap ako.

"Ang pangit mo parin" Natatawang sambit nito kaya hinampas ko ang balikat niya. Humiwalay ito ng yakap sakin. "After this I won't be able to see you very often" Pansin ko ang tampo sa boses nito.

"Syempre hindi ko naman makakaligtaan na kamustahin ka, Kuya"

Napangiti naman ito sa sinabi ko.

"Kahit magkakaasawa ka na at kahit magkaroon ka na ng mga anak always remember that I will always be here if you need me. I will always be your Kuya. I love you, Princess" Nakangiting sambit nito kaya napaiyak na naman ako. Bakit ba masyado akong emosyonal ngayong araw?

"Huwag ka ngang umiyak" Puna nito saka pinunasana ang pisngi ko. "Your eyes are swollen, papangit ka sa pictures" Dagdag nito kaya natawa naman sina Mama at Papa. Natawa narin naman ako kalaunan.

Nagpaalam na rin naman sila pagkatapos dahil mauuna sila sa simbahan. Naiwan akong mag-isa sa room ko. Tiningnan ko ulit ang sarili ko sa salamin. I heave a deep sigh. I feel nervous, excited, overwhelmed, anxious, etc. Halo-halo ang nararamdaman ko.