Unexpectedly Yours [Completed/Under Editing]

Chapter Eighty-four

Prim's POV

It's been two months since we got married and I can say that we live happily. Pero nitong nakaraang araw madalas akong bugnutin at mainitin ang ulo. I don't know why. I just find everything annoying and irritating lalong-lalo na ang pagmumukha ni Kane. I don't like seeing him but I don't want him to leave.

"KAAAAAANNNNNNE!" Sigaw ko mula dito sa kwarto.

Nagpaalam siya para magluto ng breakfast samantalang ako dito nakahilata pa rin sa kama yakap-yakap si Hurricane. Pero masyado na siyang matagal don sa kusina. I heard rapid footsteps heading towards our room.

"Fuck! Anong nangyari?!" Hingal na hingal nitong sabi. Napa-poker face ako saka binalingan siya ng tingin. Wala itong damit pang itaas at tanging apron lang ang nagsisilbing takip niya sa katawan. May hawak pa itong sandok.

"Wala lang. Akala ko umalis ka" Bagot kong saad. Nakita kong napahilamos ito sa mukha niya at naglakad palapit sakin. Nagpameywang ito sa harapan ko habang salubong ang mga kilay.

"Damn it, Wife! Akala ko kung ano ng nangyari sayo. Bakit ka ba sumisigaw? I was just making our breakfast" Mahinahon nitong sabi pero halata ang inis sa mukha.

Hindi ko alam kong ubos na ba ang pasensiya nito sakin. Sa loob kasi ng tatlong linggo lagi ko siyang pinag-iinitan ng ulo o di kaya may iuutos ako sa kanya tapos kapag sinunod niya ayaw ko naman.

Just like what happened last time. I was asking him to buy me a potato but it should be sweet pero hindi sweet potato. Diba ang weird? Baka sinapian na ako ng kung anong elemento.

"Akala ko nga umalis ka diba? Tss. Ngayong nakita na kita. Umalis ka na sa harapan ko dahil naiirita ako sa pagmumukha mo" Iritadong sambit ko saka ako nagtalukbong ng kumot. Narinig ko ang matunog nitong pagbuga ng hangin.

Naramdaman ko na mas lumapit ito sa higaan ko. "Sinabi ko naman sayo na magluluto lang ako. I haven't even errands today dahil linggo 'to wala akong trabaho. You're really weird this days. Is there something that I upset you?" Batid ko ang lungkot sa boses nito kaya inalis ko ang kumot sa mukha ko at sinamaan siya ng tingin.

Hindi ko pinansin ang tanong nito mas nagpanting ang tenga ko sa sinabi niyang 'WALA SIYANG TRABAHO NGAYON'

"Wala kang trabaho?! Ibig sabihin makikita kita dito buong araw?!" I hysterically blurted out at napaupo pa sa kama. Mas napakunot ang noo nito.

"Ano namang problema? Aren't you happy that I will be here?" I glimpse of pain can be seen to his eyes. Napabuga nalang ako ng hangin.

"Eh ayaw ko ngang nakikita lagi ang pagmumukha mo! It's like I'm seeing a big and naked potato walking in front of me! Gosh!" Iritadong sambit ko saka napahilot sa sintido ko. "At ayoko ring naamoy ka" Reklamo ko pa na mas lalong ikinasimangot nito. Inamoy nito ang sarili.

"I'm not a fucking potato at mas lalong hindi ako mabaho. Kakaligo ko lang but if I still seem stinky, I'll take a bath again" Rason nito pero umiling ako. Hindi ko kasi maintindihan ang sarili ko eh.