Kapının Ardında ki Yüz (+18)

~39~

Beni uzatmış, ellerimi sedyeye bağlamışlardı. Tedirginlikle sağa sola bakıyordum. Uyuşuk hissediyordum. Midem bulanıyordu. Her an bayılabilirdim. Araf ise şeytani bir şekilde gülümsüyordu. Korku tüm bedenimi ele geçirirken sesimin titremesine engel olamadım. "Hayır!"

"Korkma küçüğüm ben yanındayım. Hemen geçecek." Dedi, Araf'ın mide bulandıran tonlaması.

"SENDEN NEFRET EDİYORUM!" Diye, bağırdım zorlukla.

"Etmeyeceksin." Diye, fısıldadı.

"MİDEMİ BULANDIRIYORSUN! TİKSİNİYORUM!" Ne kadar bağırıyor olsamda sesim çok güçsüz ve acınası çıkıyordu.

Araf alnıma küçük bir öpücük kondurdu.

"Başla." Diye, komut verdi hâli hazırda bekleyen doktora.

Doktor alnıma uzun ipleri olan iki tane yuvarlak şeylerden yapıştırdı. Çırpınmak istedim. Mecâlim yoktu. Çaresizce ağladım.

Gözlerimden akan yaşlara mâni olamıyor, deli gibi titriyordum. Ve alnıma yapışan bu şeyler beni her an öldürebilirdi..

Doktor tedirgin bir ifadeyle yüzüme bakıyordu. Bakışlarında hüzün vardı. Başını olumsuzca sallayarak, şakaklarıma bir şey bastırdı. Araf zafer kazanmışçasına gülümsedi. O an büyük bir gürültü koptu. Ve ben tüm hastaneyi inletecek derecede büyük bir çığlık attım..

.....

🦅

İki el ateş ettim. Hastane de bulunan herkes bir o yana bir bu yana kaçıyor.

"Araf amına koyacam lan senin orospu çocuğu!" Diye, bağırdım. İbo benim elimden tutmuş beni bir yere yönlendiriyor. Adamlarım da arkamdalar.

İbo'nun gay olduğunu düşünmeye başladım. Pezevenk elimi bırakmıyor. Avuç içi de terlemiş pisliğin!

Asansöre bindik. Hastanenin en üst katına çıkıyoruz. Sabırsızca bir o yana bir bu yana gidip duruyorum. Adamlarımın birkaçı asansöre bindi. Sığabildiği kadar artık! Geriye kalanlar ise merdivenlere koştu. Gariplerim yorulacaktı.

Her neyse burada on sekiz, on dokuz yaşlarında genç bir kızın can sağlığı söz konusuydu. Yani inşallah İbo piçi her şeyi elimi tutmak için yapıyor olmasın!

Son kata geldiğimizde asansörden indik. Koridorda sağa döndük. Sağdan en sonuncu kapıya doğru ilerledik. İbo kapıyı açmaya çalıştı. Kilitliydi.

"Çekil amına koyduğumun salağı!" Diye, tıslayıp, İbo'yu iteledim. Üç dört adım geriye gidip, hızla koştum. Kapıya omuz attığım da büyük bir gürültüyle yere serildi.

Abiniz klas canlarım.

Ece Naz'ı sedyeye uzatmış ellerini bağlamışlar. Başı sağa düşmüş, saçları yüzüne yapışmıştı. Baygındı. Alnında da iki elektrot vardı.

Araf şaşkınlıkla bir İbo'ya bir de bana bakıyordu.

Hasiktir! Hafıza sildirme işlemi!

"Ananı siktim lan Araf!" Diye, bağırdım. İki adım da Araf'ın yanında bittim. Tüm gücümle suratına sert bir yumruk geçirdim. Araf'ın yüzü sağa düştü. En hassas noktalarına da bir tekme geçirdim. İbo ve birkaç adamım masumca sedye de yatan baygın Ece Naz'ı çözüyorlardı. Belimden silahı çıkarıp, Araf'ın ayağına iki el ateş ettim.

"Seni şimdi öldürmeyeceğim. Ölmekten beter olacaksın!" Diye, tısladım. Suratına sert bir tekme daha geçirdim.

"Abi polisler geliyor!" Diye, bağırdı pezevenk Atakan.

Hasiktir bir de onlarla mi uğraşacaktık amına koyayım!

"Çabuk kızı buradan çıkarın!" Diye, komut verdim. Atakan ve Hakan, Ece Naz'ı çıkardılar.

Tamam da bir kızı iki kişi taşımak neydi amına koyduğumun pezevenkleri! Ben böyle mi yetiştirdim sizi?!

İbo'ya döndüm. "Sen polisleri oyala." Sik kafalı Araf'ı işaret ettim. "Şu pezevengi ifşa et. Her şeyin onun yüzünden olduğunu kanıtla. Daha sonra yanıma gel."

İbo onaylarcasına başını salladı. Polisleri nasıl ikna edecekti bilmiyorum. Lâkin o kadarı beni ilgilendirmez. Ne bok yiyorsa yesin pezevenk!

Derin bir nefes alarak, bizimkilerin peşinden ilerlemeye başladım.

İbo nasıl yaptı bilmiyorum ama Araf'ın tüm adamlarını ikna edip, bir şekilde dışarı çıkarttığını söyledi. O yüzden bu kadar rahat basmıştık. Kahpe olmasa çok zekiydi sarı kafalı piç!

Ece Naz'ı sağ salim aldığımıza göre bundan sonra Araf korksun bizden!

Lâkin umarım Ece Naz'ın durumu iyi olurdu. Ve tekrar tekrar umuyorum ki Elektrotlar beynine zarar vermemiş olurdu...