Kapının Ardında ki Yüz (+18)

~54~

2 YIL SONRA...

Gökhan gözlerinde büyük bir hayranlıkla karşısında duran deniz gözlü kadına bakıyordu. Kadının da Gökhan'dan aşağı kalır yoktu. Deniz gözlerinin içi gülüyordu ve hiç olmadığı kadar çok mutluydu.

"Ben hâlâ inanamıyorum.." diye, mırıldandı Gökhan. Pera güldü. "Yedi ay oldu nasıl inanamıyorsun?" Uzun süredir koma da olduğu için tedavisi hâlâ devam ediyordu. Ama durumu oldukça iyiydi.

Gökhan gülümsedi. Şu an başında ki dertleri umursamıyordu. Tek odağı Pera'idi..

Nazikçe kızı kendine çekti. Sıkıca sarıldı. Kokusunu iyice içine çekti. "İyi ki benimlesin.." diye, fısıldadı. "İyi ki kaybetmedim seni."

Her gün binlerce kez Allah'a şükür ediyordu..

Pera, Gökhan'a sıkıca sarıldı. "Çok çok zor zamanlar geçirdik. Ama ikimiz de şu an beraberiz. Önemli olan da bu."

Gökhan kasıldı. Aklına Rüzgâr geldi. 'nasıl olur da bu denli kahpe olabilir? Nasıl olur da kalleş olduğunu fark etmem? Öz abim olsa bu kadar seveceğim Rüzgâr bize bunu nasıl yapar?'

Aklında binlerce soru vardı, lâkin bir türlü cevaplarını bulamıyordu. Olanlardan ötürü hem şaşkın hem de üzgün durumdaydı. Ve hâlâ inanabilmiş değildi.  

Hiçbir şeyi aklı almıyor, her an kafayı sıyıracakmış gibi hissediyordu. Tek sağlam dayanağı Pera'idi..

Gerçi onun yaşadığına bile inanabilmiş değildi.

Aklına kollarında ki kıza bir hayli benzeyen Ece Naz geldi...

İki yıldır kızdan haber alınamıyordu. Rüzgâr onu hangi cehenneme sakladıysa, küçük bir izine dahi ulaşamamışlardı. Belki de şu an ölüydü?

Kartal, son iki yıldır kafayı yemiş henüz 28 yaşında saçları bembeyaz olmuştu. Her gün Ece Naz'ı bulma umuduyla uyanıyor, lâkin hiçbir izine dahi rastlayamamıştı.

Araf ise kendileriyle iş birliği yapmaya çalışmış ama olumsuz sonuç almıştı. O yüzden o da uzun zamandır ortalıkta görünmüyordu. Yani Rüzgâr'ın da Araf'ın da planları olumsuz sonuç vermişti..

Lâkin kazanan bir tek Gökhan olmuştu. Kartal en dibe çökmüş, Araf amacına ulaşamamış, Rüzgâr ise iki yıldır ortalarda görünmüyordu. Pera, komadan çıkıp, sıkıca hayata bağlanmış, Ece Naz'dan ise hiçbir zaman haber alınamamıştı.

Belki de Pera'nın yaşaması Ece Naz'ın ölümüne sebep olmuştu?

Her an her şey olabilirdi. İki seçenek vardı. Ya ölmüştü ya da iki yıldır Rüzgâr'ın esiri olarak yaşıyordu..

Gökhan'ın telefon melodisiyle Pera sıçradı. Gökhan, Pera'nın alnına küçük bir öpücük kondurup, cebinden telefonunu çıkardı.

Ekranda 'Bilinmeyen Numara' yazıyordu.

Gökhan sıkıntılı bir nefes vererek telefonu açtı. Pera ise endişeyle Gökhan'a bakıyordu.

"Kimsin?"

"Selâm aşkım ben senin gizli hayranın." Dedi, Araf'ın incelttiği tonlaması. Gökhan sinirle gülümsedi. "Ya öyle mi canım? Kendi numarandan ara da iki seks konuşalım." Pera'nın kaşları çatıldı.

"Olmaz öyle annem kızar." Dedi, Araf incelttiği sesiyle.

"Amına koyayım derdin ne senin?!" Dedi, Gökhan sinirle.

"Canım sıkılıyor heyecan olsun diye özelden aradım." Dedi, Araf pişkin bir şekilde. "Hem hâlâ işbirliği yapıp Rüzgâr'ı bulma ihtimalimiz var."