Love Game

Chapter 83: Dunk

I’ve been missing shots in the first two quarters of the game. At hindi pwede to. Nanonood si Grace, hindi pwedeng mapahiya ako. I looked up to see the scores. Lamang ang Ateneo, pero hindi ako pwedeng maging kampante. Puro assist lang ang na contribute ko sa team. I need to score this quarter.

“Chill ka lang bro.” Sabi ni Juami sabay inom nung tubig niya. “Pagkatapos ng game, makikita mo rin yung prinsesa mo. As of now, itong game muna ang isipin mo.”

He’s right. Kanina ko pa iniisip kung okay lang ba si Grace o kung ano man. Kaya hindi ako makafocus sa laro ko. Nagmayabang pa naman ako sa kanya kanina. Kaya dapat bumawi ako this round.

Tumayo na kami nung nagwhistle na yung referee. Back to the game ulit. Kailan na akong magfocus ngayon.

Bola ng Tigers. Si Fortuna yung may hawak ng bola. Bantay sarado siya ni Nico. On the other hand, binabantayan ko si Teng.

“Paps!” sigaw ni Fortuna sabay pasa nung bola kay Teng. But just in time, naagaw ko yung bola. I ran as fast as I could to get to the other side of the court. Walang nagbabantay. But on my peripheral vision, may sumusunod sa akin.

I can hear the screams of the audiences. Grabe ang ingay. I’m close to the ring, pero malapit na rin yung humahabol sa akin. I took one last step and jumped as high as I could and slammed the ball to the ring. Naramdaman ko nalang na may kamay na nakasagi sa braso ko.

Everyone was yelling on top of their lungs. Grabe ang hiyawan. Dinumog ako ng teammates ko. I just made a slamdunk.

“And the Phenom’s back in the game!” sabi nung announcer.

I just smiled to myself. May maipagmamayabang na naman ako mamaya kay Grace.

“Galing nun Kief ah!” sabi ni Ryan sabay pat nung likod ko.

“Nice one bro.” Sabi ni Jeric Fortuna.

Although magkalaban yung teams namin ngayon, magkaibigan naman kami kaya we would compliment each other.

“Salamat bro.” Sabi ko.

The game continued. I must say na the Phenom’s really back. Naishoshoot ko na lahat everytime nag-aatempt ako. Fourth quarter na at dikdikan ang laban.

It’s indeed a close fight. Kung nakakashoot ang isang team, babawi naman ang kabila. Pero hindi ko hahayaang konti lang ang magiging lamang namin. Delikado pa rin eh. We only have 2 minutes and in that 2 minutes, maraming pwedeng mangyari.

“Salva for three!” sabi nung announcer.

Nico’s been playing well eversince the start of the game. Kita ko yung eagerness niyang manalo, not just for the team, but for coach Norman as well. Ito na yung last coaching ni Coach Norman for UAAP, kaya naman bago man lang siya umalis, at least napanalo namin ang championship.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

I look like a freaking fan girl once again. Akala ko gradate na ako sa field na yan, pero mali ako. Nagiging fan girl ulit ako.

Kahit na nga may sakit ako, I’ve been cheering, well more like screaming in front of the tv. Kasama ko si Thomas, and I think kanina pa siya nabibingi sa sigaw ko.

Dumating si Thomas dito sa condo nung second quarter na ng game. May dala siyang pizza at mga gamot. Grabe lang. Gusto pa niya akong pagpahingahin, which means papatulugin niya ako. Pero sabi ko sa kanya na manonood ako, kaya wala naman siyang magagawa kaya tinabihan nalang niya ako at kanina pa siya nabibingi sa pagsigaw ko.