Love Game

Chapter 100: Sorry

Everyone deserves a second chance. Siguro tama nga yan. I have to give him a chance. He did everything just for me to forgive him, nag-explain na rin siya sa akin, so maybe its time to give him a chance.

“Nagustuhan mo ba?” tanong ni Von.

I wander around my eyes. Ang ganda ng set up, halatang pinaghandaan. Maraming hearts na naka-hang sa branches ng puno. Tapos maraming balloons at rose petals at maliliit na candles na nakapalibot sa may blanket kung saan nandun yung mga pagkain at pillows na rin.

I looked at him and smiled. “Heto ba yung pinaghandaan mo buong araw at hindi ka talaga nagpakita sa akin?”

He nodded and smiled. “Nagustuhan mo ba? Just so you know, ako lahat ang gumawa nito. Busy yung mga kaibigan ko eh.”

“I didn’t know na artistic ka pala.” I commented.

“Tara! Dun tayo.” Sabi niya sabay turo sa may blanket. Sinunod ko naman siya at nagpunta kami dun. Inalalayan niya akong umupo, nakadress pa naman ako.

“Thank you.”I mumbled.

Siguro nagulat siya sa sinabi ko, medyo matagal bago siya makapag react .

“Don’t thank me El.” He sad seriously. “You deserve this you know.”

“No Von, I should thank you.” I wander my sight sa buong lugar. “Effort na effort ka dito eh.”

“El.” He called.

I looked back at him. He has his serious look. “Kahit forever ko pa tong gawin, gagawin ko. Mapatawad mo lang ako.”

After what he said natahimik kaming dalawa. We stared at each other’s eyes for quite sometime. Matagal na rin yung nangyari. He didn’t lose hope. Patuloy lang siya sa ginagawa niya, kahit pinagtutulakan ko na siya palayo.

Mahal ko pa rin naman siya eh. Kahit kailan hindi yun nawala. Oo aaminin ko nagalit ako, pero nung paulit ulit siyang nag-explain sa akin, unti-unti rin akong nag-gigive in. Kasi mahal ko pa nga siya.

“Pag pinatawad ba kita, maipapangako mo bang hindi ka na maglilihim sa akin?” I asked.

“I promise.” He said immediately.