Love Game

Chapter 16: Stupid Cupid

Tuesday. Which means, di ko makikita si Grace, unless magkabunggo na naman kami somewhere. Pero malaki ang chance na di yan mangyayari. In just a short period of time, nasanay akong nakikita siya, kahit mahagilap lang ng mga mata ko. To be honest, siya agad yung naisip ko pagkagising na pagka-gising ko.

And that question kept haunting me again. “Have I fallen for her?”

I kept on shrugging off that thought, pero di talaga mawala wala eh. To the point na hinahalughog ko ang buong building naming at nagbabaka-sakaling nandito siya. Pero wala eh. No show.

Then a sudden idea hit me. Slave ko nga pala siya, kaya pwede ko siyang utusan na magpakita sa akin ngayon. Pero diyahe naman yung sasabihin ko yun di ba? I just need another way para magkita kami.

I took my phone out of my pocket at di-nial yung number niya. Nakaka-ilang rings na pero wala pa ring sagot. Di-nial ko ulit pero ni-reject niya.

Bago ko pa ma-dial ulit ang number niya, nakatanggap akong text mula sa kanya. “Wag ka munang manggulo okay? May class pa ako.”

Napangiti ako. Ewan ko ba. With that simple message, napangiti ako. Kahit masungit yung pag-text niya nun, eh napangiti pa rin ako.

Am I in love with her?

Yan na naming tanong nay an ang biglang sumulpot sa utak ko. Hindi pwede yun. Di ako pwedeng ma-in love sa kanya. Hindi siya ang priority ko. At isa pa, may iba siyang gusto, at yun ay yung Jake.

“You look troubled.” Di ko napansing nasa harap ko na pala si Karla, girlfriend ni Nico.

“Karla.” I smiled. “May iniisip lang.”

“Hmm, I wonder what the phenom is thinking.” She said and chuckled.

“Wala to. Teka, hinahanap mo ba si Nico?” tanong ko.

“Well actually magkikita kami dapat ngayon kaso nakita kita dito and you looked really troubled. I just wonder kung anong iniisip mo.” She explained.

“Wala, wala to.” Sabi ko. “Puntahan mo na yung Nico mo!”

“Tss. If I know babae yan! O sige. Mauna na ako.” Sabi niya habang nakangiting mapang asar at tumalikod at naglakad palayo.

Bagay talaga sila ni Nico. Napaka weirdo. Ngumingiti ng parang psycho. Hinawaan pa yata si Ish eh.

Pero sa totoo lang, bilib ako kay Nico, pati na rink ay Karla. I mean, sa status ni Nico, ang hirap pagsabayin ang school, game at relationship – pero nakaya niya. At Masaya siya. Ewan ko ba, di ko kaya ang ganyan. Kung tutuusin, mas pressured pa si Nico kaysa sa akin, lalo na ngayon na last year na niya ito sa paglalaro para sa team at the fact na graduating pa siya, at siya ang captain ng team, di ko maimagine kung paano niya nagagawang pagsabayin ang mga yun, without sacrificing the other. Kay Karla din, bilib ako. Sikat si Nico lalo na sa mga babae, pero kahit ganun, ni minsan di nila yun pinag awayan ni Karla. She’s very understanding at dun ako bilib sa kanya.

Nung kami pa ni Ish, ganyan din naman siya eh. I just didn’t know why we ended up as friends nalang. Siguro kulang talaga yung LOVE. Naiingit nga ako kay Nico eh, kasi he has everything. Tama nga yung sinasabi ng iba na, ‘in every successful man, there’s a woman behind.’ Yun yata yun! Basta parang ganyan.

Bilib ako sa kanilang dalawa kasi they took the risk. They both played the game. TOGETHER. At kita naming Masaya sila. Indeed they are a perfect couple.

I gained back my senses ng magvibrate ang phone ko. May text ako galling kay Ish.

“Tulong ka naman sa practice ng new members ng girls mamaya oh. Please.” Ish.