Love Game

Chapter 2: Ibon

Hindi ako maka-hinga. I’m drowning. I just fell on a pool, and I’m struggling to lift myself up, pero hindi ko kaya. Parang may humihila sa akin pababa. Hindi ako maka-hinga.

 I felt relieved nung may biglang lumabas na liwanag. I don’t even know where it came from. Then suddenly, may isang lalaki na lumabas para iligtas ako. He seems familiar, pero I just can’t figure out kung sino siya. I reached for his hand, and then he lifted me up.

"Hoy Grace! Gising na! Male-late ka na niyan! Kailangan ko ng umalis." sabi nung boses sabay hila nung paa ko.

I just had a nightmare. Hinahabol ko ang hiniga ko. I immediately rose up.  Narinig kong sinarado na ni Hannah yung pinto.

I immediately took my phone from the bedside table. "Patay! Late na ako!!" 

I immediately fixed myself. Buti na nga lang at naka-handa na yung damit na su-suotin ko. Kung hindi, baka late pa ako sa lahat ng late.

Nagmadali na akong umalis. Hindi na nga rin ako naka-pagbreakfast. But it doesn’t matter. I have a bigger dilemma now – hindi ko alam kung saan yung room ko! Kasi naman eh, Ella toured me around, pero nawala ako sa isip kasi Kiefer ako ng Kiefer. Potek! Patay na talaga ako nito.

****HANAP HANAP HANAP HANAP***

"Buwiset! Nasaan na ba yun?"  I mumbled.

I’ve been searching for my phone in my bag. Kailangan ko na ang tulong ni Ella. Wala na talaga akong future kung hahanapin ko pa yung classroom ko. Late na ako.   

When I finally had a grip on my phone, may bigla namang bumangga sa akin. At BOOM! Sira na yung BB ko. Tumilapon yung battery at yung back cover. Yung screen, basag na.  

"Miss, sorry!" he said.

Naiiyak na ako. Kung minamalas nga naman eh! Kainis! This is so not my freaking day! Kung bakit pa kasi ako na-late ng gising eh!

"Shit!!! Paano na yan? Late na nga ako tapos heto pa! Bwiset!" sigaw ko. “Hindi ka kasi tumitingin sa daan mo!”

"Excuse me miss ha, pero ikaw kaya yung hindi tumitingin sa daan.” sabi nung lalaki.

Aba! Antipatiko! Ako pa ang sinisisi?!

I was about to yell at him, but I realized something. OH MY TO THE FREAKING GOSH! Kiefer Ravena?!!

"Miss, ikaw yung hindi tumitingin sa daan.” he said. “At isa pa, di ko kasalanan kung late ka."

He walked out from the scene without even apologizing. I was left dumfounded. Nga-nga! Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. Kung matutuwa ba ako kasi nakita ko na siya – ang lalaking crush na crush ko, o di naman kaya mai-inis at mabu-bwisit ako kasi isa siyang napaka-UGH!!! Bwiset!  From now on, di ko na siya crush!

Akala naman niya ang gwapo-gwapo niya! Kapal! Bwisit! 

Wala na akong nagawa. My phone’s dead. There’s no way for me to contact Ella. At isa pa, wala akong ibang kilala dito aside from Ella, Janine at Bea. I’m definitely doomed.

At dahil late na naman ako sa first class ko, hindi na lang ako pumasok. Siguro naman I wouldn’t miss anything. First day pa naman.

Nakaka-inis lang talaga yung Ravena na yun!

Gumala nalang ako sa campus. I searched for my other rooms na rin, so it would be easier for me, at para hindi na rin ako ma-late sa classes ko. After touring myself around the campus, I decided to take a break and sat on an empty bench. Masama pa rin ang loob ko dahil sa nangyari.

Kainis kasi yung Ravena na yun eh! Ibon! buwiset!

“Grace?” I heard a familiar voice call. "Ba’t nandito ka? Di ka pumasok sa class mo?"

I immediately hugged her. "Ella!!! Huhuhu Ella! I need you!! Huhuhu"

I look like a freaking idiot. Pero wala akong paki-alam. Sira na ang araw ko eh. I really feel bad. Pinag-hirapan ko kaya yung phone ko na yun. I even cried for three days para lang bilhan ako ng parents ko nun. Tapos, in just a snap, nasira lang.

"Eh ano bang nangyari?" she asked as she broke the hug. "Hala! Yung phone mo, ba't ganyan?"

"Eh kasi may ibon na bigla ako binangga!” I whined.

She looked at me weirdly. "Ibon?"

"Isang malaki, arogante at mahangin na IBON!" I said as I heaved out a heavy sigh.

"Ewan ko sa'yo! So dahil lang diyan di ka na papasok? Sayang naman, baka magkaklase pala kayo ni Kiefer.  Ayeee" pang-aasar niya.

Kulang nalang siguro umusok yung ilong ko sa inis. Ayokong marinig yung pangalang yun. Nakaka-BV.

"Eh kung ganyan lang naman, eh di nalang ako papasok sa subject na yan!” I muttered. “I’d rather drop that class.”

 “Huh? Eh akala ko ba crush mo yun?” tanong niya.

I crossed my arms. “Dati yun! From now on, isa na siyang bwisit na ibon sa buhay ko!”

“Ang gulo mo naman Grace eh!” she mumbled. “Ano naman ang kasalanan ni Kiefer sa’yo?”

My tears are threatening to fall. “Siya yung bumangga sa akin. Tapos sinisi pa talaga ako. Bwisit!”

“Nakaka-inis talaga! Kasalanan niya kaya yun!” I continued. “Alam naman pala niya na hindi ako naka-tingin sa daan, eh di sana siya nalang yung umiwas! Bwiset!”

            Ella, on the other hand, can’t help but to laugh at me. She’s the epitome of wickedness.

At dahil nga na-inis ako kay Ella, I walked out the scene. For sure guilty na yun. And I’m sure kukulitin ako ng kukulitin nun, para maging okay ulit kami.

I decided to go to my class instead.  Since I am a transferee, irregular student ako. Credited yung iba kong subjects from my previous schoo, pero yung iba, kailangan ko i-take ulit. Ewan ko ba kung bakit pati History kukunin ko ulit. Boring pa naman tong subject na to.

I made my way in the hallway. I’ve met a lot of students din. Yung iba parang late yata sa klase nila kaya nagmamadali sa pag-lakad, yung iba, mostly babae, nag-chichikahan sa gilid, tapos may mga lalaki rin.

I reached my room just in time. Marami na ring students ang nasa loob, but the prof’s not yet in. Yung iba nag-dadaldalan lang, yung iba naman eh nagte-text.

I looked around and searched for an empty seat at the back part of the room. Ayoko sa harap kasi nakaka-conscious. So I chose to sit at the second to the last row. Wala rin naman kasing ibang umupo dun.

Loner talaga ako.

Later on,  nagsi-datingan na rin yung mga kaklase ko, kasunod ang isang medyo matandang lalaki.

"Okay class settle down." sabi niya habang nilagay niya yung sling bag niya sa table.

"Good morning sir." sabi nung familiar na boses. Napatigin tuloy ako sa pinto. 

asdfghjkl!@#$ WTF?! Seriously?!

"Find a seat mr. Ravena." sabi ni Prof, ewan kung anong pangalan di pa nagpakilala.

Feeling ko talaga pulang-pula na yung mukha ko dahil sa inis. I can feel my brows getting in line with each other. Naiirita ako sa fact na maka-kasama ko sa isang class ang bwisit na IBON.

He looked around and started walking towards me.

Uh oh. Malas nga yata ang araw na to.

 I’m doomed. He made his way to the seat next to me. Wala na akong choice kung hindi maka-tabi ang lalaking