HAYALPEREST

20.Bölüm

Bölümün bugün gelmesinin nedeni Bugün benim doğum günüm olması. Bu bölümü kendime ithafen yazıyorum.
Kendimi çok seviyorum.
Bir yandan da çok üzgünüm arkadaşlarımın doğum günlerini ilk ben kutlardım ama onlar sanırım unuttular onlara çok kırgınım.🎂🎂😘😘

Sevgili okuyucularım sizleri çok seviyorum. 💗💗💗

"Çiçeğim neden buradasın ? " burası urfada bodrum katındaki  annemin gizli  laboratuarıydı.
Biz burayı boşaltılmıştık.

Karşımda annemi görüyordum bembeyaz bir elbise giymişti.

"Anne! Sen gerçek misin ? " anneme doğru yürümeye başladım.
Her zamanki gibi birden kaybolmasından çok korkuyordum.

"Gül niye geldin , git buradan " dedi annem telaşlı bir hali vardı.

" niye anne beni özlemedin mi ? " gözlerim doluyordu. Kavuşmak için bin takla attığım annem benden uzak duruyordu.

Bekledim , özledim kızım demesini ama demedi.

"Anne ben dayanamıyorum zerda , Bulut, polyanna öldü " koşarak anneme sarıldım.
Annemin göğsünde ağlıyordum. Ağlamak için annemi bekliyordum.
"Anne n'olur burada kalayım seni ve babamı çok özledim " başımı annemin göğsünden kaldırıp " babam nerede bana küs mü ? " gözlerim gözleriyle aynı olan anneme sabitlenmişti.

"Ne kadar büyümüşsün böyle birtanem , bizde seni çok özledik ." Sımsıkı sarıldı.

Ayrıldı ve eliyle bir yeri işaret etti." Baban orda " dedi işaret ettiği yere bakınca bir tablo ile karşılaştım.
Babamın fotoğrafıydı.

"Niye yanımızda değil yemin ederim ki yaptıklarım için özür dilerim. Hepsi benim yüzümden oldu "Ağlayarak konuşuyordum. Gözyaşlarımı silip beni koltuğa oturttu.
Annemde oturunca kollarımı karnına sardım. Sanki her an kaçacakmış gibi sarılıyordum.

"Çiçeğim sen burada olmamalısın git bana anlattığın hayallerini gerçekleştir." Niye ısrarla gitmemi istiyordu, neden sorularıma cevap vermiyordu. Beni gönderme çabasını anlamıyordum.

"Ben hayallerimden vazgeçtim." Omuzlarımı indirip kaldırdım. " Anne dedem bana çok kötü davranıyor. Fermanda beni bırakıp gitti. " cümlenin sonunda aklıma sormak geldi " Anne ferman burada mı ? " başımın üzerinden öptü.
Bu hareketi çok seviyordum babamda çok yapardı.

"Kızım git burdan sana güveniyorum git kurtar onu "

" kimi ? "

" Ben gitmek istemiyorum ben sizi istiyorum "dedim omuzlarımı kaldırıp indirdim.
Kollarımdan ayrılıp ayağa kalktı ve benden benden uzaklaştı.

"Zamanı gelince geleceksin ama önce onu kutar " ayağa kalktım.
"Seni çok seviyorum her zaman güçlü ol prensesim."

"Anne n'olur -" elektrikler kesildi. Karanlıktı her yer .
Yürüdüm yürüdükçe tezgahın üzerindeki laborant malzemeleri yerlere düşüp parçalara ayrılıyordu.

"Anne!" Diye bağırdım.

Birden Işıklar açıldı , annem yoktu gitmişti.
Hayır ya yine gitmişti neden anne beni yanına almıyorsun.

" Babaaa!" Diye bağırdım. Niye sesimi duymuyorlardı.
Yerden tavana kadar olan babamın tablosunun yanına gittim.
Babam belki içindedir.

" Baba hani beni tek bırakmayacaktınız , gitmek istemiyorum baba lütfen beni göndermeyin.
Baba yemin ederim ki senin istediğin bir kızdım ama sonra katil oldum ben. hepsi sizin yüzünüzden beni niye tek başına bıraktınız.
Beni karanlıkta unuttunuz baba.