HAYALPEREST

33.Bölüm

Yeni Bölümü sabırla beklediğiniz için teşekürler , sınavlarım bitti ve şimdi sonuçlarını beklemek kaldı.
Kaldığımız yerden devam diyoruz.

Kalpleri güzel okuyucularım  iyi okumalar.🌈🌈🌍🌏

İçimde çok büyük bir iç savaş vardı. Ben ise iki tarafı dinlemek istemiyordum.

İçimde meydana gelen iç savaşın nedeni , Baran Katrandı.
İyi insan lafın üzerine gelirmiş.  Kapı çalındı ve  benim komutumla baran odama girdi.
"Baran " doğrusu beklemiyordum.
Ayağa kalktım.

"Gül seninle konuşmak istiyorum.  Müsait misin ? "

"Müsaitim " yatağın köşesini göstererek " buyur " dedim.

"Ben yarın istanbula dönüyorum. Burada ferman kalacak , biz bunları daha önce konuşmuştuk zaten " aynen bunlar bildiğim şeylerdi.

"Evet konuştuk. " dedim

"Bir hafta sonra döneceğim , ben dönene kadar eylülün davranışları veya tavırları canını sıkmasın. " merakım en üst safaya çıkmıştı.
"Döndüğüm zaman anlatacaklarım var. "

"Baran , eylülün benimle sorunu olabilir ama benim eylülle bir sorunum yok.  Sana diyeceğim tek şey  eylülü düşünme , ben  elimden geldiğince onunla arkadaşlık yapmaya çalışıyorum. Gerisi ona kalmış. " derin bir nefes aldım.  " sende hemen git ve hemende gel bana anlatacaklarını anlat " dedim gözünün arkada kalmasını istemiyordum.
İçten ve sıcak bir gülümseme sergilemişti.
Bu son konuşmamızdı. Sabah uyandığımda baran ve akın istanbula dönmüşlerdi.
Yine eylül ile baş başa kalmış kahvaltı yapıyorduk.
Yine suskundu , arada gözlerini kollarımdaki morluklara bakarken yakalıyordum.
Kollarımdaki morluklar bir ay olmak üzereydi. Bu yüzdende büyük çoğunluğu silinmiş durumdaydı.
Buna  güvenerek kısa kollu tişört giymiştim.
Eylülü tekrar yakalayınca çatalımı bıraktım.  "Eylül koluma bakarak düşünmeyi bırak , aklından ne geçiyorsa söyle " dedim gerçektende sinirimi bozuyordu.
Bana cevap vermeden önüne dönmüştü.

Kahvaltıdan sonra ikimzde koltuklara geçmiştik. Eylülün neden sinirlendiğini de anlamamıştım.
Bu kız beyninde artık ne kuruyorsa kendi kendine tepkiler  vermeye başlıyordu.

"Sen neden buradasın? " diye çıkıştı.

"Ne demek neden buradasın , anlamadım " dedim.

"Ben salondayken sen burada oturmayacaksın,  benim bulunduğum mekanda olmayacaksın,  anladın mı ? " eylülün tavrına tezat yüzümde gülümsememi silmedim.

"Öyle bir yasak varda benim mi haberim yok. Eğer benimle aynı mekânda olmak istemiyorsan sen gidebilirsin. Ben yerimde gayet mutluyum " eylülü alttan alamam.

"Öyle mi , ya sen kendini ne sanıyorsun ağabeyimi kancalamaya mı çalışıyorsun." Kancalamak mı ? Sinirlenmemek için derin nefesler alıp veriyordum.
"Ağabeyimden uzak dur , seni mahvederim "

"Bunu zevkle düşüneceğim. " dedim sinsi sinsi gülümserken. Yerinde kudursun istiyordum.

"Günaydın kızlar " yine ferman en güzel zamanı bozmuştu.
Eylülün anında yüz ifadesi değişip, sevecen kız hallerini aldı ve günaydın dedi.
Fermanda hemen onun yanına benimde karşıma oturmuştu.
Eylül gibi fermanında gözleri koluma takılıyordu.

"Fermancığım  bahçeye çıkmama yardım eder misin ? " ferman ayaklandıve  eylülün sandalyesinden tutup bahçeye çıktılar.

Kıza bak be fermancığım falan , asıl ona sormalı,  sen kime kanca takıyorsun demek vardı.
Aptal aşık.