HAYALPEREST

46.Bölüm

2023 yılı sizlere huzur ve sağlık getirsin. Sizi bilmem ama yeni yıldan çok beklentim yok , sevdiklerimi benden almasın yeter.🤍🌏🎉🎇  Mutlu bir yıl yaşamanız dileğiyle.

Sizleri seviyorum❤️...

"Lütfen kemerlerinizi bağlayın " bu anons şükür çekmeme neden olmuştu.
uçak istanbula iniyordu. yol boyunca fermanın dediklerini düşündüğüm için başım ağrımıştı.istanbula kalkan ilk uçağa binmeme sebep olmuştu. gece üç uçağıyla gelmiştim.
ferman "Boşa gidiyorsun , kendisi gelemez miydi ? neden seni çağırıyor ? baranın ciddi düşünmediğini ikimizde biliyoruz , başına bir şey gelecek , seni akrabalarıyla tanıştırmaya kalkarsa hemen bana mesaj yaz gelip seni alayım, Al şu anahtarı sakın onun evinde kalma benim kirasını hala ödediğim eve git , kimsenin seni üzmesine izin verme , vermessin zaten " Benimle birlikte uçak beklerken o kadar çok konuştu ki bu cümleleri aklıma kazınanlardı.
hiçbirine takılmadım ama "tüm yakınları senden nefret ederken baranın seni sevmesine  inanmıyorum. neden kimsenin duymasını istemiyor , leventin düşmanlığını mâna ediyor , ailesi leventi nerden tanıyor , fazlasıyla tutarsız"  sevgimden aşkımdan emindim ama ciddiyet konusunda beni düşünmeye itiyordu.
sabahın köründe istanbula inmiştim. ferman bende heves bırakmamıştı. onu rahatlatmak için indiğimi mesaj olarak yazmıştım.
taksiyle baranın evine geldiğimde ücreti ödeyip araçtan indim.
kapıdaki korumalar kapıyı açtı. bu barana kaçıncı sürprizimdi saymadım.sürekli yanına aniden geliyordum.  damdan düşer gibi.
ona ne zaman geleceğimi söylemedim.

saat daha beş buçuktu baran uyuyor olmalıydı.
bu yüzden zili çalmak yerine tunadan kapıyı açmasını istedim.
salon sessizdi masa  kurulmadığına göre aysel hanım ve kızlar daha gelmemişti.
asansöre bindim şimdi kapıyla uğraşamazdım. asansör daha sessizdi.
katta durunca koridora çıkmak yerine şifreyi yazıp arkamdaki kapının açılmasını sağladım.
odaya girdim baran hala yatıyordu , altında eşofman altı vardı üstü çıplaktı.
yatağın bir kısmında yan bir şekilde uyuyordu.
ayakkabılarımı sessizce bir kenara koyup yanına uzandım tıpkı onun gibi .
yatakta oluşan hareketlilikten gözünü açtı.gözleri yorgun göz altları morarmıştı. elini kaldırıp yanağıma koydu"Gül , burdasın " dudağının sağ kısmı kıvrıldı.
"Burdayım " elimi elinin üzerine koydum. "Uyuyalım ,çok yoruldum kafam şişti. "dedim"Uyuyalım güzelim" beni kendine çekip sırtımın göğsüne dayanmasını sağladı. başını ise saçlarıma gömdü.
"Bende çok yorgunum bir saat önce eve geldim" sabaha kadar mı çalışmıştı ?
"Niye seni o kadar çok çalıştırıyorlar bence istifa et gitsin " güldü.
"bir ara ederim ama önce uyuyalım " dedi ve enseme küçük bir buse kondurdu.
midemde kelebekler uçuşuyor,  dans ediyorlardı. sanki bir kafesten boşalırcasına.

" Gül uyan "

"Gül uyan lütfen " kalbim hızlandı gözlerimi açtım.  bu ses polyannanın sesiydi. beynim benimle oynuyordu.
yatakta doğruldum baran yoktu.  sırtımı yatak başlığına dayayıp ellerimle başımı ovmaya başladım.
kalbimin ritmi düzelmiyordu.
"Gül!"polyannanın sesi yankılanıyordu beynimin içinde.

"Başımı yatak başlığına iki defa vurdum. "Benimle oynamanın hiç sırası değil " ellerim titriyordu baran neredeydi.
"oynamıyorum iyileştim sadece "  bu sefer sesi netti. "sen bana geri mi döndün " dedim şaşkınlıkla. "sende benim gibi iyileştin. " bana cevap vermişti. kahka atmaya başladım.
odanın duvarlarina delice attığım kahkalar çarpıyordu.
tekrardan pollyanna dedim cevap vermedi olsun bana geri dönmesi bile güzeldi.
baran telaşla banyo kapısının yanında bulunan kapıdan odaya girdi.  çalışma odasındaydı.
"Gül iyi misin ? " geldi elimden tuttu ve merakla gözlerime baktı.  merak ediyordu beni böyle güldüren.
"iyiyim hemde çok , doğru söylüyordun " elini alnıma koydu. "Güzelim korkutuyorsun beni , yelizi çağıracağım bekle burada " tam ayaklanacktı ki yine kahka attım ve gitmesini engelledim. "Polyanna geri döndü " dedim ve sıkıca boynununa sarıldım.
"Polyanna seni bırakmaz aynı senin gibi yaralıdır. Sen ne zaman iyileşirsen onuda iyileştirirsin  demiştin öylede oldu. pollyanna geri döndü. "ayrıldı gülümsüyordu.  "İyileşiyor olmana çok sevindim , bunu sen başardın " dedi elimden tutup sakinleşmemi sağladı. ellerimin titrdiğinin farkındaydı.
"korkuttun beni , delirdiğini düşündüm " bir kez daha kahka attım. "Bir deliyi sevmez miydin ? " delilerinde sevilme hakkı vardı.
"bir deliyi seviyorum zaten fazlasına yer yok " dedi az önce delirdiğimi düşündüğü için korktuğunu söyleyen o değilmiş gibi. ellerimi ellerinden kurtardım . yatağın üzerinde ayağa kalktım. "öyle mi ? peki bir söz var biliyor musun ? Delidir ne yapsa yeridir " dedim ve zıplamaya başladım.
hem gülüyor hem zıplıyordum bugün en mutlu günümdü.
bir süre sonra baran bacaklarimdan tutup yatağa yatırdı.
ayrıca da gıdıklamaya  başladı. en son durduğunda ise nefes nefeseydim. doğruldum.
"Baran bey bir deliye karşı tedavi yöntemlerinizi  hiç ama hiç doğru bulmadım. " dedim ciddi olmaya çalışarak ama hiç beceremedim cümlenin sonunda gülmeye başladım.
"Sen hep gül , Gülmek sana çok yakışıyor." dedi ve gerisi dudakları yerini devralmıştı. biraz özlem biraz mutluluk birazda isimlendiremediğim duygular geçiyordu aramızda.