HAYALPEREST

49 . Bölüm

Nasılsınız sevgili okuyucularım çok uzun bir süre oldu görüşmeyeli.

artık kendimi ve psikolojimi biraz toplamış durumdayım. Wattpad yeni girmeye başladım. farkettim ki depremden önce beş altı bölüm yazmışım. unutmuşum daha doğrusu ilgilenmiyordum.

psikolojik destek aldım bir kaç defa ve sizinle sohbet etmeyi çok isterim.

Artık ağlamıyorum bazen özlüyorum sevdiklerimi o kadar.

bazen sosyal medyada 6 şubatın anonslarını duyuyorum ve o güçlü ben tekrardan yalpalanıyor.

bazen korku filmlerinde veya gerilim filmlerinde gördüğüm sahneleri bizzat yaşadım.

evet herkes deprem yaşadı herkes ailesi veya sevdiklerini kaybetti ama kimse benim yaşadığımı yaşamadı.

drpremden bir gün sonra tanımadığın bir hastanede çıkışı ararken boşaltılmış bir katta kayboldum. kabus gibiydi ışıklar sönüp açılıyordu, kimse yokmu diye bağırdım ses yoktu. kaç kat aşağı indiğimi de hatırlamıyorum belki de morgun katındaydım yada bir üst kattaydım. geri döndüm ama kapı kapanmıştı hangi kapı olduğunu bulmak için tüm kapıları tek tek açtım.
telefonumunda ekranı kırılmıştı kimseye ulaşamıyordum

nefesim daraldı tekrardan deprem olabilirdi ve ben hastanenin en dibindeydim. hastane yıkılsa bu kata hiç bakmazlardı çünkü boşaltılmıştı.

neyse ki o kapıyı buldum merdivenlerden koşarak çıktım ve acile girdim.
derin nefes aldım. etrafta yaralılar vardı herkes birine yardım etmeye çalışıyordu.

nefesimi düzene soktuktan sonra ilerde ayakta duran kalabalık dikkatimi çekmişti. yanlarına gittim ve Dünyam başıma tekrardan yıkıldı.

Televizyonda haberler vardı ve ilk kez izliyordum.

sadece Antep ve Urfa da olduğunu düşündüğüm deprem 11 ili vurmuştu.
yutkunamıyordum bile.
bu kadar ağır bir afet olduğunu tahmin etmemiştim

bunları anlatmak bile benim iyileştiğimi gösteriyor. içimi dökmeye başladım. umarım her şeyi unuturum .

Bir şeye daha değinmek istiyorum en üzüldüğüm konu. depremi yaşamayanlar yardım ettikleri için haklarını helal etmedi ya ve üstelik Kader, Kader diyip duruyorlar ya inanın ki Allah kimsenin başına vermesin. kimseden yardım almadım ama başka yerde olsa yine ben yardım ederim. ve bunu insanlığım için yapardım.

bu kadarlık duygusallık yeter 😊😊

yazdığım bütün bölümleri gözden geçirip yayınlayacağım çünkü hiçbir şey hatırlamıyorum.

sizleri seviyorum🥰🥰🥰🥰🥰

iyi okumalar

Ferman haklıydı. Ferman yeterdi , benim dedeme karşı sevgimi raflara kaldıralı yıllar oluyordu.
Fermana her ne kadar ısrar etsem de , benden sonra ne konuştuğunu söylememişti. Tıpkı bize o suikastı yapan kişiler gibi.
Tüm yolları denedim ama söylemedi bende pes etmek zorunda kaldım.

Babaannemin çektiği fotoğrafların içinde bir tane seçip barana gönderdim. Altına da Sevgilini ayakta görmeyi özlemedin mi ? Yazdım. Aynı esnada sosyal medyaya da yükledim. Fermanın kolunun altında olduğum ve ikimizinde gülümsediği fotoğrafı paylaştım. Altına çok şey yazmak isterdim ama düşmanlarımızın varlığı sağ olsun hiçbir şey yazmadan paylaşım yaptım.
Zaten fotoğraf her şeyi anlatıyordu.