HAYALPEREST

39.Bölüm

Sizleri çok özledim çiçeklerim , umarım tatiliniz güzel geçmiştir.

Bugün 11 eylül kemal ve seren erçinin ölüm yıldönümü ve ayrıca Gül ve Baranın tanışma günü bölümü bugüne gelmesini istedim.

İyi okumalar 😍😍😍

Yorumarlarınızı bekliyorum...

O Gün o hastaneden hiç çıkmadım ama korumalar tüm gün beni aradıklarını bizzat gördüm.
O siyah kıyafetlerle birlikte bahçede bankta oturmuştum.
Onların koşturmasını film izler gibi izledim.
Hastaneden çıkar çıkmaz uçağa binip uzaklaşabilirdim ama bakacakları ilk yer orası olduğunu biliyordum.
Bu yüzden hastane bahçesinde günümü geçirdim.
İki gün boyunca böyle devam etti. Baranın yoğun bakımda olduğundan haberim vardı. Baranın bulunduğu koridordan geçerken eylülün sakin olduğunu fermanın sürekli kızgın olması ve akınla iş birliği yapıp beni bulmaya çalıştıklarını gördüm.

O iki günün sonunda daha fazla dayanamayıp urfaya aktarmalı şekilde döndüm.
Fermana urfada olduğumu haber verecektim.
Ama ilerleyen günlerde bunu yapacaktım.
Urfa havaalanında üzerimdeki siyah çarşafı çıkarıp üzerime biraz çeki düzen verdim. En son baranla havuzda eğlendiğimiz güzel günün kıyafetleri vardı üzerimde.

Konağa geldiğimde babaanneme sürpriz yapmıştım. Babaanem benim dönüşüme çok sevinmişti. Dedem.

Dedemi görmek yutkunmama neden olmuştu. Her onu gördüğümde sırtıma değen kemeri hissediyordum.
Dedemede yalandan hasret gidermiştim. Dedem o günden beri benden korkuyordu. Çeki unutmamış olması güzel bir şeydi.
Babaannem baranı sorduğunda ise kalbimdeki yara tekrar kanmaya başlamıştı.
İşleri olduğunu söylemiştim sürekli konuyu kapatan kişi oluyordum.
Babaannem mutfağa gidince dedemle yalnız kalmıştık. Baranın en son havuzda yaptığı gibi pis pis sırıtıp aklımdaki planı devreye sokmuştum.
Sinirlenip masayı terk ettiğinde başarılı olduğumu anladım.

Yaklaşık üç haftadır babaannem bana tekrar gidecekmişim gibi davranıyordu. Sürekli yemek yedirme çabası her dakika hatırımı sorması , sürekli dışarı çıkıp arkadaşlarımla vakit geçirmemi istiyordu.
Ben ise sadece odamda , bahçede ve damda vakit geçiriyordum.

Bu geçen üç hafta boyunca barandan haber alamamıştım. Katil kurbanının durumunu merak ediyordu.
Kalbimin ağrısı, ellerimdeki kan üç haftadır geçmemişti. Evde bir ruh gibi dolaşıyordum. Babaannem kaç defa hastaneye gitmemi söylese de geçiştirdim. Hasta değildim.
Aklım baranda kalmıştı. Üç hafta geçti arayacağını düşünüyordum. Belki de Mesajımı gördüğü için aramaya bile çalışmamıştı. Yeni telefon ve yeni numara kullanmış olsamda yine se bulurdu o.
Demek ki içinden gelmiyordu.
Bugün fermanı arayacaktım yerimi söyleyecektim. Urfaya beni bulmadan dönmeyeceğini çok iyi biliyordum.

Çoktan ikindi olmuştu.
Dedemin bana aldığı arabaya binip baranla anlaşma yaptığımız o tepeye doğru sürdüm. Bu arabayı daha önce istediğimde kızların arabayla işi ne , ne gerekiyorsa çocuklar sizi götürsün dediği ve almadığı arabayı sadece yirmi dakikada aldı. Ortada baran olmasaydı alacağını da hiç sanmıyordum.

O tepeye geldiğimde arabadan inip yere oturdum.kıyafetlerimin kirlenmesi hiç umrumda değildi.
Güneş yavaş yavaş batmak üzereyken urfanın eşsiz manzarasını seyrettim.

Urfayı izlerken cesaretimi toplamıştım. Ve en sonunda fermanın yeni numarasını tuşladım.

Çaldı çaldı, üçüncü çalışta açıldı.
"Alo " ses çıkarmadım " kimsin lan , cevap vermeyeceksen kapatacağım. "