HAYALPEREST

3.Bölüm

İstanbul'a geleli iki gün olmuştu , iki gün boyunca odamdan dışarı çıkmamıştım.
Bol bol dinlenmiş , kendime gelmiştim. Odamada yalnız olduğum zamanlarda ise Polyannayla konuşmuştum.
Aysel teyze , odama her öğün yemek getirirdi. Biraz konuşurduk , sürekli ağzını arardım.
Dün gece Aysel teyzeye kahvaltı getirmemesini söylemiştim.
Bugün aşağıya inecektim. Eski gül geri döndü.
Üzerimi giyinip , çıplak ayakla odamdan çıktım.
Odamın bulunduğu koridorda sadece iki oda bulunuyordu.
Biri koridorun başında diğeri sonunda , kahvaltıdan sonra o köşedeki odaya girecektim.
Önce kendime yakın olan odalardan başlayacağım.
Asansörü kullanmak yerine merdivenlere yöneldim. İki gündür uyuyordum , biraz bacaklarım açılmalıydı.

Salona inince akın koltukta oturmuş telefonuyla ilgileniyordu.

"Günaydın " dedim varlığımız göstermek adına. Başını telefondan kaldırıp konuşmaya başladı.

"Günaydın , iyi gördüm seni " dedi

Kendimi koltuğa attım. " daha iyiyim , eee anlatman gereken şeyler vardı. Dinliyorum " dedim

Akın neyden bahsettiğimi anlamamıştı. " Benden sonra urfada neler oldu. Her şeyi anlat. " dedim.
Akın neyden bahsettiğimi anladığında , şu mesele der gibi başını salladı.

"Tam bilmiyorum ama Halit her yerde seni arıyor. Urfanın altına üstüne getirmiş seni arıyor ." Dedi

"Peki babaannem." Dedim

"Gülcan hanımdan haberim yok , birazdan baran gelince sorarsın." Dedi

"Baran niye orada kaldı ki ?" Aklıma gelen şeyle avucumun içiyle alnıma vurdum. " Tabi ya yangın yerini seyredecek. " dedim

"Düşündüğümden de zekisin " dedi , bu iki oldu .

"Ya siz ne düşünüyorsunuz benim hakkımda , bu iki oldu . Bir baran bir sen " dedim.

"Tamam ya ne kızıyorsun , zekanın dedenden almadığını düşünüyorduk."

"Doğru tahmin etmişsiniz  o zaman" dedim , çıkışarak.

"Baran gelsede bakıcılığı bıraksam artık . Bu ne lan , sen her zaman uyu" dedi.

"Ne yani sen mi bana baktın , asıl ben sana baktı-"

"Akın ! Ne oluyor "akınla aynı anda arkamıza döndük.
Baran tartışmanın üzerine gelmişti.

"Baran , iyiki geldin. Yarım saat daha geç kalsaydın. Biri beni delirtecekti.
Baran ikimizin yüzüne bakıyordu.
Ömer ise baranın arkasında sırıtıyordu.
Kendimi hasta rolune sokmuştum.
akın yüzünü bana çevirince " oha lan az önce iyileşmişti. Nasıl rol yapıyor." Dedi

Rolden çıkmamaya çalıştım. Baranla ömer daha fazla ayakta duramayarak oturdular.

"Baran " dedim , merakla yüzüne bakıyordum. Çok yorgun görünüyordu.
"Babaannemi gördün mü ? " dedim.

"Efendim kahvaltı hazır " dedi tanımadığım bir çalışan. Tamda konuşmamızı bölmüştü.

"Kahvaltıdan sonra konuşalım " dedi ve ömerle beraber masaya oturdular.
Ben babannemin nasıl olduğunu öğrenmeden yemek yiyemezdim.

Masanın yanına ilerledim "Babannemin durumunu öğrenmeden , kahvaltı yapmayacağım." Direndim barana karşı.

"Kahvaltıdan sonra dedim , önce yemek yenilecek" dedi. Emir veriyordu.

"İyi o zaman "akın ve ömere bakarak " afiyet olsun " dedim ve merdivenlere yöneldim.
Merdivenlerde akının " Baran , kızı zor iyileştirdim. Her şeye Sil baştan başlıcağız " dediğini duydum.