KARADENİZ RÜZGARI

37. BÖLÜM

İyi okumalar...

"Frenler mi tutmuyordu!?"

Ömer'in bağırması ile irkilip ona döndüm. Ne olduğunu anlamamıştım ama kafamı aşağı yukarı salladım.

"En son arabayı ne zaman kontrole götürdün?"

"Üç ay önce olmalı tam hatırlamıyorum neden?"

"Frenlerin tutmaması çok tuhaf, bu işin için de bir iş var."

"Ne?"

Bir anda ayağa kalkıp küçük dolabın üstünde bulunan eşyalarını cebine koydu daha sonra elimi tutup alnımdan öptü.

"Benim şimdi merkeze gitmem gerekiyor kendine dikkat edeceksin işim bitince hemen geri geleceğim tamam mı?"

Elimi tuttuğu elinin üzerine diğer elimi koydum.

"Ömer ne oluyor?"

"Güzelim söz veriyorum gelince her şeyi anlatacağım ama şimdi acilen merkeze gitmem gerek, Demet sen burdasın ona dikkat et olur mu ne olursa olsun bir şey olursa hemen beni arayın telefonum elimde olacak. Güzelim sakin ol kötü bir şey yok gelince anlatacağım seni seviyorum. Allah'a emanet ol."

"Dikkat et kendine Allah'a emanetsin beni de habersiz bırakma ben de seni seviyorum."

Önce alnımı sonra da elimi öpüp odadan çıktı. Hâlâ olayın şaşkınlığını yaşıyorum çünkü birden böyle kalkıp gitmesi özellikle kazayı anlatmam üzerine çok tuhaf.

"Ay tamam bırak kara kara düşünmeyi gelince anlatacak her şeyi belli ki aklına bir şey geldi kötüyü çağırma hemen."

"Haklısın."

"Serumun bitmiş ben hemşireye haber vereyim."

..........

Saat gece yarısını gösteriyordu, Demet ile baya bir konuşmaya dalmıştım ki telefonu çaldı ekrana bakıp bana gösterdi.

"Enişte bey arıyor ki büyük ihtimal seninle konuşacak."

Demet'in elinden telefonu alıp açtım ve kulağıma götürdüm.

"Ömer?"

"Güzelim nasılsın?"

"İyiyim ben, sen nasılsın?"

"İyiyim merak etme merkezdeyim-"

"Hâlâ mı? Ömer ne oluyor söyle lütfen!"

"Canım bir sakin olur musun bir kaç işim vardı ve bir an da aklıma geldi şimdide uzayacak gibi duruyor bu yüzden ben yanınızda olması için Yusuf'u göndereceğim tamam mı?"

"Yusuf mu? Neden?"

"Defne hastanede sen ve Demet teksiniz ve benim içim rahat değil olaylarıda biliyorsun kapına iki polis dikmemi de hiç istemezsin biliyorum bu yüzden Yusuf gelecek anlaştık mı?"

"Peki tamam sen öyle diyorsan."

"Tekrar söylüyorum bir problem yok içini ferah tut işim var bitirip geleceğim."

"Tamam kolay gelsin, iyi geceler o zaman."

"Sağ ol sana da iyi geceler gün ışığım."

Telefonu kapatıp Demet'e uzattım. Soran gözler ile bana bakıyordu.

"Ne diyor?"

"İşleri uzamış bu gece gelemeyecekmiş haber verdi."

"Bu kadar mı?"

Anlamayarak ona baktım daha sonra düşen jeton ile gülümsedim. Güldüğümü fark edince gözlerini irice açtı.

"Yanii bu kadar mı deyince sen baya bir endişelenmiştin ya hani ondan bir açıklama yaptı mı diye dedim."