7. BÖLÜM

5.7K 295 26
                                    


İyi okumalar...

DEFNE'DEN

Arabam ile önce Demet'i Büşra teyzelere bıraktım zaten evlerimiz yakındı daha sonra bizim eve gelip park ettim. Araban inmeden önce İsmail'e döndüm.

"İyi misin ağrın sızın var mı?"

"Yok abla ben gayet iyiyim artık bir rahatlasan mı?"

"Çok kolay sanki! Hem sen anneme ne diyeceksin kolun neyse de yüzün kabak gibi ortada?"

"Gerçekleri anlatacağım."

"Emin misin?"

"Evet hem daha iyi olur yalan söyleyip içimde kötü bir his olarak büyümesindense her şeyi açık açık söylemek daha mantıklı senin de gözlerin kıpkırmızı hâlâ onu açıklamak zorunda da kalacaksın o yüzden en iyisi gerçekler."

"Haklısın peki hadi inelim."

Arabadan inip kapının önüne geldim ve zile bastım. Bir iki dakika içinde annem kapıyı açtı. Bizi görünce derin nefes aldı.

"Nerde kaldınız kaç zamandır-"

Konuşmasını bölüp İsmail'e doğru atıldı.

"İsmail! Bu suratının hâli ne böyle ne oldu oğlum?"

"İçeriye geçelim annem anlatacağım."

Beraber içeriye geçtik babam salonda oturuyordu bizi görünce başta gülümsedi tabi sonra İsmail'in suratını görünce kaşlarını çattı.

"Bu ne hâl oğlum ne oldu yüzüne?"

"Baba anlatacağım öncelikle şöyle bir oturun ve sakin olun ben gayet iyiyim."

Herkes koltuklara yerleşince konuşmaya başladı.

"Ablamın benim okuluma geldiği gün eve dönerken benzinlikte durduk daha sonra ablam markete girmek için indi arabadan markete girdiği anda arabanın kapıları açıldı ve daha biz ne olduğunu anlamadan bizi bayıltıp kaçırdılar."

"Ne! Kim niye kaçırdı seni-"

"Lütfen sözümü kesmeden dinleyin. Benim ile aynı bölümde okuyan bir kız var adı Elif ablam geldiği zaman onunla tanışıp sohbet ettiler daha sonra evine bırakmayı rica ettik kız da kabul etti. Ben ve Elif'i kaçıran kişi Elif'in amcasıydı şirket hisselerinden falan bahsetti kızı zorla imzalaması için Elif de ikna olmayınca bana vurdu ben de Elif'e eğer kötü sonuçlar yaratacaksa imzalama dedim ve gayet iyi olduğumu belirttim ertesi gün yine geldi imza için bu sefer de koluma doğru silah sıktı korkmayın sıyırdı sadece bir iki dikiş atıldı Demet abla da baktı zaten gayet iyiyim."

İsmail derince nefeslendi ve devam etti.

"Ablam size yalan söylemiş ona kızmayın o da ne yapacağını bilemedi işte zaten direk polise gitmiş Elif'in abisi polis zaten o kurtardı bizi."

"Oğlum sen ciddi misin?"

"Evet baba."

Kafamı kaldırıp anneme baktım ağlıyordu bir bana bir İsmail'e bakıyordu daha fazla dayanamayıp yanına gidip sarıldım.

"Özür dilerim yalan söylemek istemedim ama sen ve babamı düşündüm ya size bir şey olsaydı."

"Kızım benim canımm. Yaptığın iyi bir davranış değil biliyorum ama bir daha olmasın Allah korusun bir şey olsaydı o zaman daha kötü olurduk."

"Haklısın söz bir daha olmayacak."

Birbirimizden ayrıldık annem yanımdan kalkıp İsmail'in yanına oturdu.

KARADENİZ RÜZGARIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin