KARADENİZ RÜZGARI

1. BÖLÜM

DEFNE'DEN

Duyduğum ezan sesi ile saate baktım. Saat altıydı. Hemen sıcacık yatağımdan kalkıp Demet'i uyandırmaya gittiğim de canım arkadaşım uyanmıştı. Banyoya gidip güzelce abdestimi aldım. Odama geçip sabah namazımı kıldım.

Namazımı kıldıktan sonra okula gitmek için mavi bol kot pantolonumu üstüne de beyaz tuniğimi giydim. Şal olarak mavi şalımı taktım. Bugün pazartesiydi beni yorucu bir gün bekliyordu anlaşılan.

Kahvaltıyı Demet ile hazırladıktan sonra kahvaltı etmeye başladık. Kahvaltı faslı bitince evden çıktık. Arabama binip önce Demet'i bıraktım sekiz de onun iş başı başlıyordu, yedi buçukta da benim ders başlıyordu.

Bazen kendi arabası ile gidiyordu malum ben erken çıkıyorum bazen de benimle beraber çıkıyordu evden. Demet'in hastanesiyle okulum arası yürürsek 15 dakika sürüyor. Okula geldiğim de sınıfa girdim. Benim minik yavrularım bana neşeyle bakıyorlardı.

"Günaydın öğretmenimm"

"Günaydın çocuklar"

Diyerek masama oturdum besmele çekerek derse başladım.

........

Okulda altı saat derse giriyordum. Çok yorulmuştum sonunda çıkış zili çaldı. Ben de eşyalarımı toplayıp öğretmenler odasına geçtim kitapları dolaba yerleştirip işlerimi hallettim. İşim bitince arabama doğru yürüdüm.

Arabama binip Demet'in yanına gittim. Hastaneye geldiğim de hem kendime hem Demet'e kahve aldım ve kafeteryada boş bir masaya oturdum. Telefonu alıp Demet'i aradım.

"Selamunaleyküm canım."

"Aleykümselam."

"Nerdesin işin bitti mi?"

"Evet yeni öğlen molasına girdik senin dersin bitti anlaşılan eve mi geçtin?"

"Evet dersim bitti ama eve geçmedim hastaneye geldim kafeteryadayım seni bekliyorum kahve aldım hızlı gel sonra soğuyunca içmiyorsun."

"Bu sürprizi neye borçluyuz Defne Hanım?"

"İçimden geldi geldim aa illaki bir nedeni mi olmalı yani."

"Şaka yapıyorum canım benim ama sen o kahveleri bence bırak çünkü ben yemek yemedim daha, açım o yüzden yemeğe gidelim olur mu?"

"Olur tabiki ben seni burda bekliyorum o halde?"

"Tamam ben de bir beş dakikaya geliyorum."

"Tamam canım."

Demet dediği gibi beş dakika sonra yanıma geldi beraber hastaneden çıkıp bildiğim bir lokantaya sürdüm.

"Eee İsmail'in okulu nasıl gidiyor?"

"Daha arayamadım onu bir ara okuluna gidip süpriz yapmayı planlıyorum."

"Hımm güzel bir süpriz olur inşallah."

"İnşallah canım."

........

Dediğim lokantaya gelince arabayı park edip indik. Bugün İstanbul'un havası çok güzel olduğu için dışarıda ki masalara geçtik. Yemek yedikten sonra tekrar hastaneye gittik. Demet'i hastaneye bırakıp eve sürdüm.

Eve gelince üstümü başımı değiştirip biraz telefon ile uğraştım saat daha öğlen ikiydi Demet'in gelmesine yakın yemeği pişirirdim. Telefon elimde çalmaya başladı. Demet arıyor hayırdır inşallah.

"Efendim"

"Defne eve geldin mi?"

"Evet hayırdır noldu?"