27. BÖLÜM

1.9K 80 29
                                    


İyi okumalar...

Çalan telefonumun sesiyle irkildim. Yatakta doğrulup telefonu elime aldım Elif arıyordu hemen açıp kulağıma götürdüm.

"Alo Elif noldu abin uyandı mı?"

"Şey yenge abim uyanalı baya oluyor seni arayacaktım ama abim arama uyuyordur bırak dinlensin dedi bende aramadım kusura bakma."

"Saat kaç ki? Hem ne demek aramamak! Hemen hastaneye geliyorum aramamak neymiş göstereceğim ona!"

Telefonu kapatıp yataktan çıktım, ben uyurken annem getirmiş olmalıydı. Dolaptan kıyafet alıp giyindim banyoya girip elimi yüzümü yıkadım tekrar odaya döndüm, şalımı bağlayıp çantamı alıp aşağıya indim.

Babam, annem ve İsmail salonda meyve yiyorlardı. Geldiğimi fark ettirmek için hafifçe öksürdüm bakışlar beni buldu.

"Hayırdır kızım nereye bu saatte?"

"Elif aradı az önce Ömer uyanmış daha doğrusu bayadır uyanmış ama bana yeni haber verdiler eğer izin verirsen gidip bir baksam?"

"Kızım saat geç oldu yarın sabah gider görürsün."

Saat de saat kaç Allah için bu saat? Duvarda duran saate bakınca on biri geçtiğini gördüm gözlerim kocaman oldu ben o saate kadar uyumuş muydum?

"Saati yeni fark ettim, haklısın baba."

Arkamı dönüp salondan çıktım odama çıkmak için merdivenlere gelmiştim ki annemin sesini duydum.

"Mehmet, kız meraktan dört dönüyordu etrafta şimdi de kalkmış hazırlanmış o kadar, İsmail ile gitsinler en azından beş dakika görsün içi rahat etsin yoksa gece yatmaz kıvranıp durur biliyorum ben kızımı."

"İyi peki. İsmail al ablanı gidin beraber çok durmayın ama."

"Mehmet!"

"Tamam baba."

İsmail salondan çıktı kenarda beni görünce şaşırdı elimi dudağıma götürüp sus işareti yaptım. Gülerek yanıma geldi.

"Hadi gidelim babam izin verdi duydun."

Kafamı sallayıp evden çıktık, hastaneye gelince içim bir tuhaf oldu. Kaldığı odaya gelince kapıyı çaldık. İçeriden gel sesini duyunca kapıyı açtım.

Yatakta yarı uzanır vaziyette Ömer, koltukta oturan Elif ve Melek anne ile karşılaştım. Melek anne beni görünce ayağa kalkıp yanıma geldi.

"Kızım hoşgeldin iyi misin dinlendin mi?"

"Hoşbulduk, iyiyim Elif aradığında yeni uyandım."

"Siz burdayken ben bir kantine ineyim."

Melek anne odadan çıkınca Ömer ile göz göze geldim. Ona hem çok kızgınım ama iyi olduğu için de çok mutluyum nasıl bir tepki vereceğimi bilemedim. Koltuğa gidip oturdum.

"Nasılsın?"

"İyiyim asıl sen nasılsın?"

"Ben nasıl mıyım? Ömer sen hangi akıl mantıkla tek gelirsin o pislik sana açık açık gel sizi öldüreceğim dedi ve sen düşünmeden direk geldin, ya sen vuruldun Allah korusun bir şey olsaydı sana hiç düşündün mü annem kardeşim Defne ne hâle gelirler diye düşündün mü?"

"Defne güzelim, ağlama sakin ol bak geçti gitti tamam mı düşünmeyelim artık."

"Sakin ol demesi kolay tabii, ya ben seni yerde kanlar içinde gördüm gözlerin kapalı karnından oluk oluk kan akıyordu ne yapacağımı bilemedim seni kaybetmekten ne kadar korktum biliyor musun?"

KARADENİZ RÜZGARIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin